Aktualnie jesteś: Rezydencje / Masters in Residence

Peter Brook

Peter Brook (ur. 1925, Wielka Brytania) ma na swoim koncie wybitne osiągnięcia w dziedzinie teatru, opery, filmu i literatury o tematyce teatralnej. W 1943 roku wyreżyserował w Londynie swoją pierwszą sztukę i od tego czasu zrealizował ponad siedemdziesiąt przedstawień w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku. Pracując w Royal Shakespeare Company, wystawił: Stracone zachody miłości, Miarka za miarkę, Tytusa Andronikusa, Króla Leara, Marat/Sade’a, US, Sen nocy letniej oraz Antoniusza i Kleopatrę.

W 1971 roku utworzył z Micheline Rozan Międzynarodowy Ośrodek Poszukiwań Teatralnych w Paryżu, którego stałą siedzibą stał się w 1974 roku Teatr Bouffes du Nord. Wyreżyserował w nim spektakle: Tymon Ateńczyk, Ikowe, Ubu w Bouffes, Miarka za miarkę, Kość, Konferencja ptaków, Wiśniowy sad, Mahabharata, Albercie, powstań!, Burza, Szczęśliwe dni, Kto idzie, Mężczyzna, który, Jestem fenomenem, Garnitur (Le Costume), Tragedia Hamleta, Daleko stąd, Twoja dłoń w mojej dłoni, Śmierć Kriszny, Wielki Inkwizytor, Tierno Bokar, Fragmenty, Sizwe Banzi nie żyje, Jedenaście i dwanaście, Dlaczego, dlaczego, Miłość ma grzechem, Czarodziejski flet (opera), Garnitur (The Suit) oraz Dolina zadziwienia. Wiele z nich prezentowano w dwóch wersjach – francuskiej i angielskiej.

Dorobek operowy reżysera obejmuje: La Bohème, Borysa Godunowa, Olimpijczyków, Salome i Wesele Figara w londyńskiej Covent Garden, Fausta i Eugeniusza Oniegina w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku, Tragedię Carmen i Peleasa – Impresje w Teatrze Bouffes du Nord, Don Giovanniego na zamówienie festiwalu w Aix-en-Provence.

W latach 1991–2009 Peter Brook sześciokrotnie odwiedzał Wrocław, uczestnicząc w konferencjach i spotkaniach z publicznością, a także prezentując filmy i spektakle, takie jak: Garnitur (2002), Tierno Bokar (2005), Wielki Inkwizytor (2007), Fragmenty (2009) oraz 11 and 12, który powstał jako koprodukcja Instytutu Grotowskiego, Barbican Centre z Londynu i CICT/Theatre des Bouffes du Nord z Paryża w ramach programu „Masters in Residence”. W 2016 roku w ramach Olimpiady Teatralnej pokazywany był spektakl Pole bitwy.

W 1998 roku powstała autobiografia Petera Brooka Threads of Time. Nakładem Ośrodka i Instytutu ukazały się trzy książki Petera Brooka: Ruchomy punkt. Czterdzieści lat poszukiwań teatralnych 1946–1987 (2005), Wywołując i zapominając Szekspira (2006) oraz Z Grotowskim. Teatr jest tylko formą (1. wyd. 2007, 2. wyd. popr. 2015, wyd. angielskie With Grotowski. Theatre is Just a Form, 2009), a także książka poświęcona jego twórczości autorstwa Georges’a Banu: Peter Brook. Ku teatrowi pierwszemu (2013).

Więcej informacji: newspeterbrook.com

Masters Residence

„Masters Residence” stanowi praktyczne przedłużenie inicjatyw Instytutu, które po Roku Jerzego Grotowskiego (2009) stały się jednym z najważniejszych programów związanych z twórczością mistrzów współczesnego teatru. Odwołuje się do powszechnej praktyki w dziedzinie kultury, jaką jest organizacja pobytów twórczych (rezydencji) artystów zagranicznych.

Wyjątkowość „Masters in Residence” polega na zaangażowaniu wybitnych twórców współczesnego teatru, jakimi są Peter Brook, Eugenio Barba i Odin Teatret, Theodoros Terzopoulos, Anatolij Wasiljew, i stworzeniu im warunków do pracy twórczej, której efektami są m.in. premiery spektakli czy pokazy pracy. Program stanowi szczególne, artystyczne wyzwanie wpisania na nowo praktyki teatralnej w przestrzeń, która zdobyła trwałe miejsce na kartach historii światowego teatru.

Program został zainicjowany w 2010, kiedy to Instytut podjął współpracę z Peterem Brookiem i jego zespołem Théâtre des Bouffes du Nord z Paryża oraz Eugeniem Barbą i kierowanym przez niego Odin Teatret. W kolejnych latach swoje projekty realizowali również Anatolij Wasiljew i Theodoros Terzopoulos. W roku 2014 formuła programu została poszerzona, do grona zaproszonych artystów dołączyła wybitna wokalistka, Diamanda Galás. Podczas Olimpiady Teatralnej w 2016 roku odbyła się premiera spektaklu Drzewo Odin Teatret.

Rezultatem programu „Masters in Residence” są m.in. współprodukowane przez Instytut Grotowskiego spektakle: 11 and 12 (2010, reż. Peter Brook), Chroniczne życie (2011, reż. Eugenio Barba), Mauzer (2012, reż. Theodoros Terzopoulos), performans muzyczny Das Fieberspital (2015), a także warsztaty aktorskie, pokazy pracy reżyserskiej oraz wykłady mistrzowskie. Taki kierunek działań Instytutu ma na celu konsekwentne umacnianie jego pozycji oraz Wrocławia na mapie kulturalnej Europy jako ważnego ośrodka tradycji i edukacji kulturalnej, a także budowanie na forum europejskim wizerunku miejsca oryginalnych wydarzeń artystycznych i kulturalnych o najwyższej randze.

Spektakl