Życie niedokończone
Spotkanie z Jackiem Głombem poświęcone książce „Życie niedokończone. Z Lechem Raczakiem rozmawia Jacek Głomb”, prowadzenie Katarzyna Woźniak
wt. 18.01.2022, 18.00
Wydarzenie hybrydowe | Instytut Grotowskiego, Czytelnia im. Ludwika Flaszena | Transmisja na Facebooku
Lechu mówił do mnie „Wodzu”, a ja zbyt rzadko mówiłem o nim „Mistrzu”.
Choć był moim Mistrzem i Największym Przyjacielem
Jacek Głomb
W czerwcu roku 2019 Jacek Głomb, reżyser i dyrektor Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, namówił zaprzyjaźnionego od lat z tą sceną Lecha Raczaka na przeprowadzenie wywiadu-rzeki. Według początkowych założeń miał on obejmować nie tylko dzieje słynnego Teatru Ósmego Dnia, który Raczak współzakładał i któremu przewodził w najbardziej twórczym i bojowym okresie, ale całe jego bogate życie – od dzieciństwa aż do dnia dzisiejszego. Głomb wspomina:
„Wszystkie inne wywiady z Nim zaczynają się od «Ósemek» – a ja chciałem pogadać o dzieciństwie i młodości. Gadaliśmy więc intensywnie w czerwcu 2019 roku i udało się wtedy doprowadzić rozmowę do początków 1982 roku, do początku stanu wojennego w Polsce. […] Potem obaj nie bardzo mieliśmy czas na «drugą połowę» rozmowy, to znaczy, jak ja miałem czas na rozmowę, On nie miał. I na odwrót. A potem Leszka zabrakło”.
Lech Raczak zmarł 17 stycznia 2020 roku. Równo dwa lata po jego śmierci, ukaże się zapis rozmowy, na którą namówił go Jacek Głomb. Zapis nieautoryzowany, bo na autoryzację nie stało czasu. Ale przeczytany przez Marka Raczaka, Marcina Kęszyckiego i Juliusza Tyszkę, którzy zachęcali do jego publikacji. Książka „Życie niedokończone” to opowieść o niezwykłym człowieku, „ciekawych czasach”, w jakich przyszło mu żyć i spojonym z tymi czasami teatrze, który współtworzył. Choć jest tylko zapisem, słychać w niej wyraźnie spokojny, lekko ironiczny, bardzo wielkopolski głos Lecha Raczaka, potrafiącego zarówno sprawiedliwie, a bez lukrowania wyjaśnić złożoność uwarunkowań politycznych, barwnie zarysować sylwetki spotkanych ludzi, jak i opowiedzieć przewrotną anegdotę. „Życie niedokończone” wciągnie nie tylko tych, dla których „Ósemki” są wciąż żywym wspomnieniem i nie tylko tych, którzy z różnych powodów wracają do Polski lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Oprócz wielkiej wartości biograficznej i historycznej stanowi też niezwykłą okazję do obserwowania niemal „na żywo” procesu tworzenia się opowieści, którą każda i każdy z nas też się kiedyś stanie. Posłuchajcie i zważcie u siebie…
Wydawcą książki jest Żywosłowie.
Jacek Głomb (ur. 1964) jest reżyserem teatralnym. Od 1994 roku dyrektor Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. Jako artysta odwołuje się do tradycji polskich scen alternatywnych lat siedemdziesiątych. Jego teatr jest zaangażowany politycznie i społecznie, często realizowany w obiektach zdegradowanych fizycznie i kulturowo. Chętnie opowiada o burzliwej, wielonarodowej historii Legnicy, ale reżyserował w całej Polsce. Dla Telewizji Polskiej wyreżyserował „Pasję” (1997), „Wschody i Zachody Miasta” (2005), „Orkiestrę” (2013), „Zabijanie Gomułki” (2018). Jego największe sukcesy reżyserskie to: „Zły” (wg Tyrmanda), „Ballada o Zakaczawiu”, „Koriolan” i „Hamlet, książę Danii” (obydwa wyreżyserowane z Krzysztofem Kopką), „Łemko”, „Orkiestra”, „Biesy”. Jest też reżyserem filmu fabularnego „Operacja Dunaj” (2009). Pracuje w Polsce i za granicą (Litwa, Gruzja, Macedonia).
Laureat wielu nie tylko teatralnych nagród, m.in. najważniejszego polskiego wyróżnienia teatralnego – Nagrody im. Konrada Swinarskiego (2001), a także Złotego Krzyża Zasługi (2002). Pod jego kierownictwem Teatr im. Heleny Modrzewskiej wystąpił m.in. w Wielkiej Brytanii (Fringe Festival w Edynburgu), USA, Turcji, Argentynie, Rosji.
W 2012 wraz z Katarzyną Knychalską, Krzysztofem Kopką i Robertem Urbańskim ogłosił „Manifest kontrrewolucyjny”, wzbudzając żywą dyskusję o równouprawnieniu różnych języków i estetyk w polskim teatrze.
Za działalność społeczną m.in. na rzecz mniejszości narodowych otrzymał Europejską Nagrodę Obywatelską od Parlamentu Europejskiego (2013).
Katarzyna Woźniak jest adiunktką w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a od 2013 roku sekretarzem Stowarzyszenia Italianistów Polskich. Zajmuje się historią współczesnego teatru włoskiego oraz komparatystyką teatru. Jako autorka i tłumaczka współpracuje na stałe z wydawanym przez Instytut Grotowskiego internetowym czasopismem „Performer”, dla którego przełożyła m.in. teksty Eugenia Barby, Ferdinanda Tavianiego i Jean-Marie Pradiera. Od 2016 roku członkini redakcji. Redaktorka serii wydawniczej „Meridiana”, poświęconej współczesnemu teatrowi włoskiemu i klasykom literatury włoskiej. Tłumaczka książki Gabrielego Vacisa „Awareness. Dziesięć dni z Jerzym Grotowskim”, autorka książki „Przed Grotowskim. Przewodnik po Włoszech teatralnych”. Inicjatorka i koordynatorka (2015–2018) Krakowskich Spotkań Italianistycznych, corocznych spotkań z tłumaczami i badaczami przekładów. Współzałożycielka wydawnictwa Żywosłowie.
www.zywoslowie.pl
wt. 18.01.2022, 18.00
Pobierz „Oświadczenie dotyczące stanu zdrowia” przed udziałem w wydarzeniu Instytutu Grotowskiego i zapoznaj się z „Regulaminem uczestnictwa w wydarzeniach organizowanych przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu”.