Aktualnie jesteś: Otwarty Uniwersytet Poszukiwań / Kursy wiodące / Teatr poza teatr

Teatr i pierwszy świat

Seminarium Łukasza Drewniaka dla grupy roboczej w ramach OUP

2/04/2016 {sobota}
Sala Kinowa

W grupie roboczej dokonamy analiz fragmentów przedstawień Eimuntasa Nekrošiusa (Metai, czyli Pory roku; Makbet; Hamlet; Otello; Faust; Idiota) i Oskarasa Koršunovasa (Senė, czyli Starucha; Miranda; Król Edyp; Bam). Co w ich teatrze pochodzi z życia, a co ze sztuki? Co dzieje się z klasyką przeniesioną do osobistej rekwizytorni wyobraźni? Jakby przeczytanej przez dziecko w artyście? Co z atmosfery litewskiej wsi lat sześćdziesiątych i Wilna lat osiemdziesiątych przeszło na zawsze do ich teatralnego języka? Jak rozpoznawać momenty przestawienia zwrotnicy na scenie, kiedy opowieść o bohaterze zmienia się w opowieść o reżyserze? Technika nasączania prywatną biografią klasycznych tekstów. Reguły i wyjątki. Dlaczego litewscy twórcy poczynali sobie tak na gruncie klasyki, a unikali tekstów współczesnych, opowieści wprost o swoim życiu i dziele?

Pułapka dzieciństwa. Pamięć
Sesja IV OUP
1–2/04/2016

W jaki sposób pamięć pierwszego, osobistego, dziecięcego świata jest obecna w przedstawieniach teatralnych? Co w nich jest przetworzeniem osobistych wspomnień i doświadczeń? Jak ich szukać, jak rozpoznawać, co wiedzieć należy? Najważniejsze tropy, kamuflaże, maski i skróty. Dojrzewanie przez sztukę i powroty do dziecka w sobie jako strategie obecności artysty w jego dziele. Poszukiwania klucza biograficznego w teatrze Eimuntasa Nekrošiusa i Oskarasa Koršunovasa. Z koniecznymi odwołaniami do innych twórców polskich i europejskich.

Dlaczego akurat Litwnini? Po przeszło dziesięcioletniej dość marginalnej obecności w polskiej recepcji teatralnej wraca moda na litewski teatr, który w latach 1995–2005 był najważniejszym kontrapunktem estetycznym dla produkcji scen polskich i europejskich. Wiosną 2016 roku w Teatrze Narodowym odbędzie się premiera Dziadów w reżyserii Eimuntasa Nekrošiusa. Prawie trzydzieści lat po gościnnych pokazach jego Wujaszka Wanii z wileńskiego Jaunimo Teatras.

Dwadzieścia pięć lat po pierwszej, polskiej wizycie spektaklu Ten būti čia (Tam być tu) Oskarasa Koršunovasa, litewskiego specjalisty od scenicznych adaptacji tekstów grupy Oberiu i realizacji Szekspirowskich.
Podziwialiśmy ich, fascynowali nas, ale nigdy nie naśladowaliśmy ich poetyki, pracy z aktorem, maniery adaptacyjnej. Ani tym bardziej świadomej naiwności postrzegania problemów rzeczywistości i sztuki. Nie chcieliśmy, nie potrafiliśmy. Dlaczego ta optyka okazała się niepodrabialna?

Gdynia 22.05.2016. GDYŃSKA NAGRODA DRAMATURGICZNA czytanie sztuki Marka Pruchniewskiego CIAŁO MOJE w reż. Anety Groszyńskiej oraz rozmowa z autorem i reżyserką. Fot. Roman Jocher

Łukasz Drewniak jest krytykiem teatralnym, redaktorem, moderatorem, selekcjonerem i konsultantem. Ekspert od współczesnego teatru litewskiego. Wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. Założyciel i pierwszy redaktor naczelny Gazety Teatralnej „Didaskalia”. Redaktor książek Dziennik podróży z Kantorem Wacława i Lesława Janickich oraz biografii Izabelli Cywińskiej Dziewczyna z Kamienia. Dyrektor artystyczny Krakowskich Reminiscencji Teatralnych w latach 2002–2005. Wieloletni recenzent teatralny „Tygodnika Powszechnego” (1995–2005), „Przekroju” (1999–2012), „Dziennika. Gazety prawnej” (2005–2010). Współpracował z TVP Kultura od samego początku istnienia stacji jako redaktor i prezenter. Obecnie współtworzy program impresaryjny lubelskiego Teatru Starego i od pięciu lat prowadzi na tej scenie cykl debat „Bitwa o kulturę”. Na portalu teatralny.pl jest autorem cyklu „Kołonotatnik”, na który składają się teksty publicystyczne, eseje teatralne, recenzje i facecje. Mieszka w Krakowie.

Lektury obowiązkowe

  • Wywiady z Eimuntasem Nekrošiusem i Oskarasem Koršunovasem publikowane w „Teatrze” Gazecie Teatralnej „Didaskalia” w latach 1995–2016.

Lektury uzupełniające

  • Gaston Bachelard: Wyobraźnia poetycka, przełożyli Henryk Chudak, Anna Tatarkiewicz, PWN, Warszawa 1975.
  • Roland Barthes: Światło obrazu, przełożył Jacek Trznadel, Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 1996.
  • Daniił Charms: Elżbieta Bam i Starucha, przełożył Jerzy Czech
  • William Szekspir: Makbet, Hamlet, Otello, przełożył Stanisław Barańczak (wydanie dowolne).