Bronisław Piłsudski i jego spotkania z japońskimi kobietami

Jadwiga Rodowicz-Czechowska jest japonistką. Współpracowała z Teatrem Laboratorium i Jerzym Grotowskim. Przez dziesięć lat pracowała w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice” jako aktorka i współorganizatorka wybranych przedsięwzięć. Pracowała jako adiunkt w Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki na Uniwersytecie Warszawskim, w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie oraz w Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza. Ponadto współpracowała z Instytutem Sztuk Polskiej Akademii Nauk.W latach 1994–2012 pracowała w dyplomacji, a od 2008 do 2012 roku pełniła funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego Rzeczpospolitej Polskiej w Japonii. W latach 2012–2015 była radcą generalnym w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz członkiem rady programowej Muzeum Japońskiej Sztuki i Technologii Manggha w Krakowie.

Jest autorką dwóch pierwszych sztuk w tradycji polskiego teatru w konwencji nō: „Stroiciela fortepianu” oraz „Chinkon/Ukojenie dusz”, którego premiera miała miejsce podczas VII Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu, w listopadzie 2016 roku, po czym pokazano je w Tokio w obecności pary cesarskiej.

Reżyserowała także w teatrze niezależnym. Jej debiutem reżyserskim było „Umiłowanie” według opowiadania Yukio Mishimy w Teatrze Pieśń Kozła, w listopadzie 2015 roku. Wyreżyserowała „Dziady polsko-japońskie/Soreisai” pokazane w Warszawie w 2018 roku, we Wrocławiu, Tokio i Kioto w roku 2019 oraz w wersji online w 2020 roku.

Jest autorką książek: „Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō” (1993), „Aktor doskonały” (2000), „Boski dwumian” (2009) oraz „Inne Nō” (2020). Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej oraz przez rząd Japonii Orderem Wschodzącego Słońca: Złote i Srebrne Promienie.

Obecnie jest zastępczynią dyrektora ds. rozwoju Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku.

Prof. Kazuhiko Sawada jest wybitnym rusycystą. Studiował na Uniwersytecie Języków Obcych w Osace, a doktorat obronił w Tokio na Uniwersytecie Waseda. Specjalizował się w literaturze rosyjskiej, a także historii stosunków japońsko-rosyjskich, ze specjalnym uwzględnieniem wojny japońsko-rosyjskiej w 1904-1905 roku.

Przez 40 lat badał spuściznę naukową i działalność Bronisława Piłsudskiego, opublikował kilkadziesiąt artykułów w językach japońskim, angielskim i rosyjskim, poświęconych tej postaci. W 2019 roku w Japonii została wydana jego książka „Opowieść o Bronisławie Piłsudskim; Polak nazwany Królem Ajnów”. Praca ukazała się także w wersji polskiej, w tłumaczeniu Barbary Słomki. Profesor współpracuje z wieloma placówkami badawczymi, także w Polsce.