Spektakl w reżyserii Petera Brooka
Spektakl 11 and 12 jest angielską adaptacją książki Amadou Hampate Ba Vie et enseignement de Tierno Bokar, le sage de Bandiagara (Życie i nauczanie Tierno Bokara – mędrca Bandiagary) dokonaną przez Marie-Hélène Estienne.
Książka ta doskonale ilustruje problemy, które dotyczą nas wszystkich – siłę przemocy i prawdziwą naturę tolerancji, której siła jest jeszcze potężniejsza. Jeśli mamy poczuć, że coś nas naprawdę dotyczy, teatr musi być bardzo blisko naszego życia, ale tylko to, co świeże i nieoczekiwane, może poruszyć naszą wyobraźnię. Obydwa warunki spełnia historia Hampaté Bâ. Nie daje odpowiedzi, ale powołuje do życia tajemnicę. (…)
Spektakl 11 and 12 opisuje życie i nauki skromnego, niezwykłego człowieka – swojego mistrza. Jego historia przenosi nas w głąb Afryki – tradycyjnej, animistycznej, przesiąkniętej islamem, wstrząsanej imperializmem, rozdzieranej wewnętrznymi konfliktami. Drobna różnica zdań dotycząca znaczenia liczb 11 i 12 prowadzi do bezlitosnych konfliktów, a te do masakr i męczeństwa. Tragiczne wydarzenia układają się w łańcuch, którego ogniwa łączą małą afrykańską wioskę z najważniejszymi decyzjami drugiej wojny światowej.
Peter Brook
Produkcja współtworzona w trójstronnym partnerstwie: Instytutu Grotowskiego z Wrocławia, Barbican Centre z Londynu i CICT/Theatre des Bouffes du Nord z Paryża
Peter Brook (ur. 1925, Wielka Brytania) ma na swoim koncie wybitne osiągnięcia w dziedzinie teatru, opery, filmu i literatury o tematyce teatralnej. W 1943 roku wyreżyserował w Londynie swoją pierwszą sztukę i od tego czasu zrealizował ponad siedemdziesiąt przedstawień w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku. Pracując w Royal Shakespeare Company, wystawił: Stracone zachody miłości (1946), Miarkę za miarkę (1950), Tytusa Andronikusa (1955), Króla Leara (1962), Marat/Sade’a (1964), US (1966), Sen nocy letniej (1970) oraz Antoniusza i Kleopatrę (1978). W 1971 roku utworzył z Micheline Rozan Międzynarodowy Ośrodek Poszukiwań Teatralnych w Paryżu, którego stałą siedzibą stał się w 1974 roku Teatr Bouffes du Nord. Wyreżyserował w nim spektakle: Tymon Ateńczyk, Ikowe, Ubu w Bouffes, Miarka za miarkę, Konferencja ptaków, Wiśniowy sad, Mahabharata, Albercie, powstań!, Burza, Szczęśliwe dni, Kto idzie, Mężczyzna, który, Jestem fenomenem, Garnitur (Le Costume), Tragedia Hamleta, Daleko stąd, Twoja dłoń w mojej dłoni, Śmierć Kriszny, Wielki Inkwizytor, Tierno Bokar, Fragmenty, Sizwe Banzi, 11 and 12, Dlaczego, dlaczego, Miłość ma grzechem, Czarodziejski flet (opera), Garnitur (The Suit) oraz Dolina zadziwienia. Wiele z nich (np. Garnitur) prezentowano w dwóch wersjach – francuskiej i angielskiej.
Dorobek reżysera obejmuje – opery: La Bohème, Borysa Godunowa, Olimpijczyków, Salome i Wesele Figara w londyńskiej Covent Garden, Fausta i Eugeniusza Oniegina w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku, Tragedię Carmen i Peleasa – Impresje w Teatrze Bouffes du Nord, Don Giovanniego na zamówienie festiwalu w Aix-en-Provence, i filmy: Moderato Cantabile (1959), Władca much (1963), Marat/Sade (1967), Tell Me Lies (1967), Król Lear (1969), Spotkania z wybitnymi ludźmi (1976), Mahabharata (1989) i Tragedia Hamleta (2002, TV).
W 1998 roku powstała autobiografia Petera Brooka Threads of Time.
Więcej informacji: newspeterbrook.com