Theodoros Terzopoulos (ur. 1945, Grecja) studiował w Szkole Teatralnej Kostisa Michailidisa w Atenach (1965–1967). Uczył się i pracował jako asystent reżysera w Berliner Ensemble (1972–1976). Był dyrektorem Szkoły Teatralnej Narodowego Teatru Północnej Grecji w Salonikach (1981–1983). W 1985 roku założył Teatr Attis w Delfach.
Reżyserował tragedie Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa, a także sztuki najwybitniejszych współczesnych pisarzy europejskich. Pracował w wielu teatrach zagranicznych, gościł na licznych międzynarodowych festiwalach i współpracował z wybitnymi aktorami z całego świata.
Przez ostatnich trzydzieści lat Terzopoulos i Teatr Attis zagrali prawie dwa tysiące przedstawień na wielu międzynarodowych festiwalach zarówno w Grecji, jak i za granicą. Metody jego pracy znalazły się w programach nauczania szkół teatralnych i wydziałów filologii klasycznej na całym świecie. Reżyser prowadzi warsztaty i wykłady. Posiada tytuł profesora emerytowanego wielu międzynarodowych uczelni. Jest zdobywcą licznych nagród i odznaczeń teatralnych w Grecji i poza nią. Książki z opisem metod jego pracy ukazały się dotychczas w językach greckim, angielskim, niemieckim, tureckim, rosyjskim, chińskim. W języku polskim ukazała się książka W labiryncie. Theodoros Terzopoulos spotyka Heinera Müllera (Wrocław, 2012).
Theodoros Terzopoulos był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Spotkania ze Starożytnym Dramatem Greckim w Delfach (1985–1988), w którym uczestniczyły wybitne osobistości świata teatru. Od 1991 roku jest jednym z członków-założycieli Międzynarodowego Instytutu Teatru Obszaru Morza Śródziemnomorskiego. W roku 2004 powołał Międzynarodowe Spotkanie ze Starożytnym Dramatem w Sykionie i był jego dyrektorem artystycznym do roku 2011.
Od 1993 roku pełni rolę przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Olimpiady Teatralnej. Był dyrektorem artystycznym pierwszej Olimpiady: Przez tysiąclecia (Delfy, 1995) i przewodniczącym Międzynarodowego Komitetu Olimpiady Teatralnej kolejnych edycji: Dając nadzieję (Shizuoka, 1999), Teatr dla ludzi (Moskwa, 2001), Przekraczając granice (Stambuł, 2006), Sarang. Miłość i człowieczeństwo (Seul, 2010), Marzenie (Pekin, 2014).
Masters Residence
„Masters Residence” stanowi praktyczne przedłużenie inicjatyw Instytutu, które po Roku Jerzego Grotowskiego (2009) stały się jednym z najważniejszych programów związanych z twórczością mistrzów współczesnego teatru. Odwołuje się do powszechnej praktyki w dziedzinie kultury, jaką jest organizacja pobytów twórczych (rezydencji) artystów zagranicznych.
Wyjątkowość „Masters in Residence” polega na zaangażowaniu wybitnych twórców współczesnego teatru, jakimi są Peter Brook, Eugenio Barba i Odin Teatret, Theodoros Terzopoulos, Anatolij Wasiljew, i stworzeniu im warunków do pracy twórczej, której efektami są m.in. premiery spektakli czy pokazy pracy. Program stanowi szczególne, artystyczne wyzwanie wpisania na nowo praktyki teatralnej w przestrzeń, która zdobyła trwałe miejsce na kartach historii światowego teatru.
Program został zainicjowany w 2010, kiedy to Instytut podjął współpracę z Peterem Brookiem i jego zespołem Théâtre des Bouffes du Nord z Paryża oraz Eugeniem Barbą i kierowanym przez niego Odin Teatret. W kolejnych latach swoje projekty realizowali również Anatolij Wasiljew i Theodoros Terzopoulos. W roku 2014 formuła programu została poszerzona, do grona zaproszonych artystów dołączyła wybitna wokalistka, Diamanda Galás. Obecnie w ramach „Masters in Residence” toczą się prace nad nowym spektaklem Odin Teatret Flying, którego premiera odbędzie się podczas Olimpiady Teatralnej w 2016 roku.
Rezultatem programu „Masters in Residence” są m.in. współprodukowane przez Instytut Grotowskiego spektakle: 11 and 12 (2010, reż. Peter Brook), Chroniczne życie (2011, reż. Eugenio Barba), Mauzer (2012, reż. Theodoros Terzopoulos), performans muzyczny Das Fieberspital (2015), a także warsztaty aktorskie, pokazy pracy reżyserskiej oraz wykłady mistrzowskie. Taki kierunek działań Instytutu ma na celu konsekwentne umacnianie jego pozycji oraz Wrocławia na mapie kulturalnej Europy jako ważnego ośrodka tradycji i edukacji kulturalnej, a także budowanie na forum europejskim wizerunku miejsca oryginalnych wydarzeń artystycznych i kulturalnych o najwyższej randze.
Spektakl
