Błoto/Mud

María Irene Fornés (1930–2018) – uznana dramatopisarka, reżyserka i pedagożka. Urodziła się 14 maja 1930 roku w Hawanie na Kubie, a w 1945 roku przeniosła się do Stanów Zjednoczonych. Osiadła w Nowym Jorku, stając się jedną z najwybitniejszych postaci ruchu Off-Off-Broadway.
Znana ze swojego eksperymentalnego i innowacyjnego podejścia do teatru, Fornés wywarła ogromny wpływ na amerykańską awangardę i teatr feministyczny. Jej sztuki poruszają tematy związane z płcią kulturową, tożsamością i dynamiką władzy. Fornés nie bała się kwestionować tradycyjnych struktur dramatycznych i przekraczała granice narracji i języka.
Napisała ponad 40 sztuk, w tym „Fefu and Her Friends”, „The Conduct of Life” i „Mud”. Jej prace otrzymały liczne nagrody i wyróżnienia, w tym dziewięć Nagród Obie. Była stypendystką Guggenheima i honorową członkinią Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury.
Również oddaną pedagożką. Uczyła dramatopisarstwa i innych przedmiotów związanych z teatrem w różnych instytucjach, w tym na Uniwersytecie Nowojorskim, Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego i Theatre for the New City.
Wpływ Maríi Irene Fornés na współczesny teatr jest nie do przecenienia. Jej odważna i niekonwencjonalna wizja artystyczna nadal inspiruje pokolenia dramaturgów, reżyserów i aktorów.

Paige Rogers jest amerykańską reżyserką teatralną, współzałożycielką Cutting Ball Theater (San Francisco), w którym pracowała przez ponad dwadzieścia lat, najpierw jako aktorka, a następnie jako reżyserka. Za przełomowe dla swojej pracy reżyserskiej uważa zobaczenie spektaklu „Ewangelie dzieciństwa” Teatru ZAR. W 2014 roku była na dwutygodniowej rezydencji „Antygona” w Brzezince, bazie leśnej Instytutu Grotowskiego. Od dwóch lat mieszka we Wrocławiu, gdzie studiuje dziennikarstwo, uczy się języka polskiego i śpiewa w chórze Ars Cantandi.

Fred Kinney jest scenografem mieszkającym w południowej Kalifornii. Ukończył Yale School of Drama. Współpracował z wiedeńskim English Theater oraz South Coast Repertory i Cutting Ball Theater w San Francisco, gdzie zaprojektował scenografię do ostatniego wyreżyserowanego przez Paige spektaklu „Wujaszek Wania”.

Nikodem Dybiński jest muzykiem i producentem muzycznym. Zajmuje się on tworzeniem i wykonywaniem instrumentalnej muzyki elektronicznej, głównie przy użyciu analogowych syntezatorów i taśm magnetofonowych, a także pianina. Na codzień związany jest lub pracował z takimi projektami jak ARS LATRANS Orchestra, Gypsy and the Acid Queen, Koko Die, Kwiat Jabłoni, Bass Astral x Igo Ensemble. Grał koncerty zarówno w miejscach skromnych, jak i na największych scenach w Polsce (m.in. Męskie Granie, FEST Festiwal, Letnie Brzmienia, Great September).
W świecie teatru zajmuje się komponowaniem muzyki, udźwiękowień oraz instalacji audio-wizualnych. Miał przyjemność pracować m.in. z Radosławem Stępniem („Danton”, Teatr im. Słowackiego w Krakowie, „Kto zabił Kaspara Hausera”, Teatr im. Jaracza w Łodzi, „Słowacki umiera”, Teatr im. Modrzejewskiej w Krakowie, „Prezydentki”, Teatr Ludowy w Krakowie) oraz Tomaszem Fryzełem („Goście wieczerzy pańskiej”, Teatr Nowy w Warszawie, „Milczenie. O Ewie Demarczyk”, Teatr Polski w Bielsku-Białej, „Tajemniczy Ogród”, Teatr Łanźnia Nowa w Krakowie) oraz Konradem Hetelem.

Paweł Paczesny jest aktorem od 2013 roku na stałe związanym z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi. Gościnnie współpracował z Teatrami w Krakowie, Warszawie, Kielcach, Bydgoszczy oraz Gnieźnie. W ostatnich latach występował m.in w przedstawieniach: „Sonata Belzebuba” w reżyserii Radka Stępnia, „Kto Zabił Kaspara Hausera”, „Wiśniowy Sad” w reżyserii Małgorzaty Warsickiej, „Idioci” w reżyserii Marcina Wierzchowskiego, „Balladyna” w reżyserii Justyny Łagowskiej, „Szajba” w reżyserii Marcina Libery. W 2017 roku zadebiutował jako reżyser przedstawienia muzycznego „Kropka Kreska Kropka Kreska” na podstawie twórczości zespołu Talking Heads w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. W 2023 roku wyreżyserował przedstawienie „Szklana Menażeria” (Tennessee Williams/w przekł. Jacka Poniedziałka) w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. W 2010 roku otrzymał nagrodę za najlepszą rolę męską na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (za role Alana Stranga w spektaklu „Equus” i Solange’a w spektaklu „Ceremonie”).

Ula Kobiela jest warszawianką obecnie mieszkającą we Wrocławiu. Absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie Filii we Wrocławiu. W latach 2021–2023 współpracowała z gdańskim Teatrem Wybrzeże, w Trójmieście współtworzyła także czytania performatywne. Zagrała w spektaklu dyplomowym „Wesele” w reżyserii Wojtka Kościelniaka na scenie Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu. W 2022 roku brała udział w 42. Off-PPA. W 2023 roku spektakl z PPA „Sońka” został z sukcesami zaprezentowany na Festiwalu Muzycznym Przygrywka. W 2022 roku brała udział w spektaklu „Czuły spektakl. Medytacje w prekariacie” w reżyserii Marty Szlasy-Rokickiej w InSzPer przy Teatrze Powszechnym w Warszawie.

Rafał Kronenberger jest aktorem Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu od 2018 roku. Wcześniej związany m.in. z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku (2002–2006) oraz z Teatrem Polskim we Wrocławiu (2006–2017).

Radek Stępień jest reżyserem, dramatopisarzem i pedagogiem na Wydziale Reżyserii Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Debiutował spektaklem „Panna Julia” Augusta Strindberga w Teatrze Ludowym w Krakowie (2018), gdzie rozpoczął współpracę z Konradem Hetelem. Był uczestnikiem wielu rezydencji artystycznych, w tym Sopot Non Fiction 2018. Był asystentem m.in. Krystiana Lupy. Współpracował z Instytutem Grotowskiego i Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice. Laureat Nagrody im. Leona Schillera w 2019 roku.