Opowieść głosu (Pieśń, która mówi)

Głos ma do opowiedzenia historię, a właściwie milion historii – w zależności od pieśni, którą śpiewa, tego, czego doświadcza, osoby, której słucha, dźwięków, które go otaczają, stanu, w którym jestem ja, która śpiewam.
Jako aktorka wchodzę w dialog z moim głosem za każdym razem, gdy śpiewam pieśń. Pytam: „Jak ją dziś zaśpiewamy? Jaką historię opowiada?”. Nasze poszukiwania przynoszą odpowiedzi, ale też nasuwają nowe pytania. To codzienna praca aktorki/kobiety, która chce, żeby pieśń stała się narzędziem głebokiej wymiany doświadczenia między nią a słuchaczem. Głos jest nagi – pozwala na dzielenie się z innymi na poziomie, do którego nie przywykliśmy i na którym często czujemy się niepewnie. Badanie jego granic i związków z fizycznym doświadczeniem, z obrazami, ze skojarzeniami, wzbogaca nasze narzędzia komunikacji i otwiera przestrzeń odkryć.

Podczas warsztatów uczestnicy skupiają się na swoich i obcych głosach oraz relacjach między nimi. To daje podstawę do ufności wobec głosu i przynosi narzędzia, którymi możemy głos wzmacniać – poprzez oddech, fizyczne wsparcie, wyobraźnię. Warsztaty umożliwiają odkrywanie siły głosu, kiedy występuje solo, i jego moc, gdy składa się na bogactwo wspólnego brzmienia.