Spotkanie z Aramem Kerovpyanem, w ramach cyklu „3/2. Spotkania”
Program Ślady
23/04/2016 {sobota} 14:00
Sala Teatru Laboratorium
W języku angielskim w tłumaczeniu na język polski
Wstęp wolny
Aram Kerovpyan urodził się w Stambule, gdzie jako chłopiec śpiewał w ormiańskim kościele. Uczył się gry na kanunie i studiował system muzyczny Bliskiego Wschodu u mistrza Saadeddina Öktenaia. W 1977 roku przeprowadził się do Paryża, gdzie całkowicie poświęcił się muzyce, grając z wieloma muzykami z Bliskiego Wschodu. W 1980 roku dołączył do zespołu Kotchnak, wykonującego ormiańską muzykę ludową i trubadurską (ashoug). W 1985 roku założył zespół ormiańskich pieśni liturgicznych Akn. W 1990 roku został mistrzem śpiewu w ormiańskiej katedrze w Paryżu i stworzył program nauki śpiewu modalnych pieśni liturgicznych, który w 1998 roku został przekształcony w Centre d’études du chant liturgique arménien. Uczestniczy w seminariach i prowadzi warsztaty w Europie i Ameryce Północnej. Jest doktorem muzykologii, publikuje artykuły i książki na temat teorii ormiańskiej muzyki modalnej. Jest aktywny w świecie teatru jako muzyk, pedagog i kompozytor. Współpracował z Arbym Ovanessianem, Simonem Abgarianem i Bruno Abrahamem-Kremerem.
Więcej informacji: http://kerovpyan.online.fr/
Spotkania w cyklu „3/2. Spotkania. Harmonia bez kompromisów” stanowią wprowadzenie w świat muzyki dobiegającej spomiędzy klawiszy fortepianu. Współczesna kultura muzyczna Zachodu opiera się w całości i wyłącznie na jednym sposobie rozmieszczenia dźwięków, dzielącym oktawę na dwanaście równych części. Taki podział daje niezliczone korzyści, pozwala tworzyć złożone kompozycje. To jednak rodzaj kompromisu, uproszczenie wielobarwnego świata dźwięków muzycznych tak, by był prostszy w obróbce: by dawał się formować nieskrępowanej wyobraźni kompozytorów.
Inne podziały, niegdyś powszechne, dziś zostały wyparte. Przetrwały tam, które mają ograniczony kontakt z głównym nurtem współczesnej kultury Zachodu lub tam, gdzie nurt ten jest ignorowany. Niektóre, jak w przypadku wiejskich śpiewaków, tworzone są intuicyjnie, inne zostały ułożone w systemy.
Odmienny podział oktawy wymusza prostotę, dbałość o detal i fakturę samego współbrzmienia – dlatego pociąga za sobą także całkowicie odmienną filozofię muzyki od tej, którą znamy.
Cykl spotkań prezentowany podczas seminarium praktycznego VoicEncounters otwiera program Teatru ZAR „3/2”, poświęcony zjawiskom zapomnianym, wymazanym bądź wypartym, na które nie ma miejsca w naszym codziennym sposobie myślenia o muzyce czy – szerzej – sztuce.
