Spotkanie z Malkhazem Erkvanidze, w ramach cyklu „3/2. Spotkania”
Program Ślady
22/04/2016 {piątek}14:00
Sala Teatru Laboratorium
W języku angielskim w tłumaczeniu na język polski
Wstęp wolny
Malkhaz Erkvanidze kieruje chórem kościelnym Anczischati, który od 1988 roku należy do awangardy odrodzenia średniowiecznej sakralnej gruzińskiej muzyki polifonicznej. Chór Anczischati koncertował w Europie, Rosji i Ameryce Północnej, zarejestrował wiele unikatowych nagrań i wydał szereg publikacji. Malchaz Erkwanidze jest animatorem chóru oraz czołowym ekspertem w dziedzinie muzyki gruzińskiej.
Urodził się w górskim regionie Imereti w centralnej Gruzji. Dorastał, śpiewając pieśni ludowe w rodzinie i z miejscowym mistrzem śpiewu Benią Mikadze. Kończąc Narodowe Konserwatorium w Tbilisi w 1988 roku, założył z kilkoma przyjaciółmi chór Anczischati, odnajdując życiową pasję odkrywania, badania i popularyzowania zapomnianej tradycji trzygłosowego śpiewu kościelnego związanego z przedkomunistycznym wschodnim kościołem prawosławnym w Gruzji.
Gdy nie koncertuje z chórem Anczischati, uczy w Narodowym Konserwatorium w Tbilisi, jest też konsultantem kilku chórów, m.in. Sakhioba. W 2006 roku założył pierwszą szkołę kształcącą w zakresie gruzińskiej muzyki kościelnej i jej historii. Tego typu szkoły, niegdyś powszechne, zostały zamknięte przez rosyjski kościół prawosławny w latach dwudziestych XIX wieku.
Spotkania w cyklu „3/2. Spotkania. Harmonia bez kompromisów” stanowią wprowadzenie w świat muzyki dobiegającej spomiędzy klawiszy fortepianu. Współczesna kultura muzyczna Zachodu opiera się w całości i wyłącznie na jednym sposobie rozmieszczenia dźwięków, dzielącym oktawę na dwanaście równych części. Taki podział daje niezliczone korzyści, pozwala tworzyć złożone kompozycje. To jednak rodzaj kompromisu, uproszczenie wielobarwnego świata dźwięków muzycznych tak, by był prostszy w obróbce: by dawał się formować nieskrępowanej wyobraźni kompozytorów.
Inne podziały, niegdyś powszechne, dziś zostały wyparte. Przetrwały tam, które mają ograniczony kontakt z głównym nurtem współczesnej kultury Zachodu lub tam, gdzie nurt ten jest ignorowany. Niektóre, jak w przypadku wiejskich śpiewaków, tworzone są intuicyjnie, inne zostały ułożone w systemy.
Odmienny podział oktawy wymusza prostotę, dbałość o detal i fakturę samego współbrzmienia – dlatego pociąga za sobą także całkowicie odmienną filozofię muzyki od tej, którą znamy.
Cykl spotkań prezentowany podczas seminarium praktycznego VoicEncounters otwiera program Teatru ZAR „3/2”, poświęcony zjawiskom zapomnianym, wymazanym bądź wypartym, na które nie ma miejsca w naszym codziennym sposobie myślenia o muzyce czy – szerzej – sztuce.
