Tezeusz w labiryncie

Człowiek dzisiejszy jest w swoim działaniu kreatywnym rozszczepiony, podobnie jak w całej swojej wyspecjalizowanej aktywności. Oddzielił język od ciała, a jego wypowiedziom nie towarzyszy już śpiew. Chorea to koncepcja trójjedności: muzyki, słowa i gestu ciała. To harmonijna integracja środków ludzkiej ekspresji, które nie tylko stanowiły jedność u podstaw teatru antycznego, ale były też wzorem harmonijnego życia. Nasza praca ma doprowadzić do powtórnego połączenia tych rozdzielonych wątków. Wybór historii, którą chcieliśmy opowiedzieć, też nie był przypadkowy. Wędrówka w labiryncie to droga w głąb, do centrum, gdzie czeka na nas potwór, z którym musimy się zmierzyć, aby zachować życie i odzyskać wolność. Mit o Tezeuszu – młodzieńcu, który przybył na Kretę, aby odbyć inicjację w kolebce kultury europejskiej – poprzez opisy przygód, zagrożeń i podejmowanych walk odmalowuje proces docierania do własnego wnętrza, starcia z ciemną stroną „ja”, integracji osoby-jednostki-mikroświata. Ostateczny cel Tezeusza to odnalezienie własnej tożsamości. Tematem spektaklu jest więc proces indywiduacji, integrowania jednostki we wszystkich jej aspektach – psychicznych i fizycznych. To poniekąd spektakl o nas samych, gdyż dla nas, jako twórców teatru, był on próbą labiryntu, inicjacją, której musieliśmy się poddać, aby odnaleźć indywidualny język i własną tożsamość artystyczną.

Pierwszy spektakl Teatru CHOREA powstał jako wynik ścisłej współpracy grupy Tańców Labiryntu i Orkiestry Antycznej. Pomocą filologiczną służył nam dr hab. Mikołaj Szymański, a jego melorecytowane wykonania antycznych tekstów stały się ważnym wsparciem naszego choreicznego sposobu rozumienia teatru. Tezeusz w labiryncie jest spektaklem choreograficzno-muzyczno-słownym: grupa 11 tancerzy-śpiewaków oraz 4 aktorów-muzyków przedstawia mit Tezeusza z wykorzystaniem choreografii stworzonych na podstawie ikonografii antycznej (wazy, płaskorzeźby, mozaiki, znaleziska archeologiczne pochodzące z Krety) oraz muzyki inspirowanej zabytkami muzycznymi, literaturą antyczną (Hymn Kallimacha, homerycki Hymn do Demeter, dytyramby Bakchylidesa) oraz żywą tradycją kultury ludowej współczesnych Bałkanów.