Diamanda Galás uważana jest za jedną z najważniejszych wokalistek naszych czasów. Międzynarodowe uznanie przyniosły jej bardzo oryginalne, politycznie zaangażowane dzieła sceniczne. Wśród nich ważne miejsce zajmują: Plague Mass, Defixiones: Orders from the Dead, Vena Cava, Schrei X oraz The Refugee. Ostatnio przygotowuje aranżacje muzyczne do tekstów poetów i pisarzy tworzących na emigracji. Jest pierwszą laureatką nagrody Demetrio Stratosa, przyznawanej we Włoszech za nowatorskie dokonania muzyczne.
W 2010 roku, wraz z reżyserem filmowym Davidem Pepem, Galás stworzyła eksperymentalne dzieło dźwiękowo-filmowe Schrei 27 – bezkompromisowy portret odosobnionego, poddanego torturom ciała. W 2012 roku rozpoczęła współpracę z aranżerem Jonem Øivindem Nessem, zwieńczoną nowatorskim koncertem z Orkiestrą Norweskiego Radia w Kanonhallen. W tym samym roku, na sympozjum „Weaving Politics” w Sztokholmie, zaprezentowała, wraz z Julią Kristevą i choreografem Williamem Forsythem, wykład-spektakl In the Mouth of the Crocodile, którym otworzyła także Meltdown Festival w londyńskim Southbank Centre.
Jej solo Espergesia (praca w toku), w której wykorzystuje słowa wiersza Cesara Vallejo Czarni heroldzi, została niedawno zaprezentowana w Mauzoleum Emanuela Vigelanda w Oslo. Artystka wykonała ją a capella, bez towarzyszenia instrumentów elektronicznych i bez wzmocnienia, w sali z 25-sekundowym pogłosem, w zupełnej ciemności. Premiera tej 17-minutowej pracy zainicjowała cykl prezentacji artystki w obiektach sakralnych, w których czas pogłosu wynosi co najmniej 20 sekund. Obecnie pracuje m.in. nad performansem muzycznym Das Fieberspital na podstawie poezji Georga Heyma. Równolegle do koncertów, prezentacji wykładu-spektaklu i eksperymentów w obszarze sztuk wizualnych Galás kończy pracę nad cyklem nowych nagrań oraz wersji wcześniejszych utworów, które są odświeżane cyfrowo i remiksowane.
Więcej informacji: www.diamandagalas.com
Masters Residence
„Masters Residence” stanowi praktyczne przedłużenie inicjatyw Instytutu, które po Roku Jerzego Grotowskiego (2009) stały się jednym z najważniejszych programów związanych z twórczością mistrzów współczesnego teatru. Odwołuje się do powszechnej praktyki w dziedzinie kultury, jaką jest organizacja pobytów twórczych (rezydencji) artystów zagranicznych.
Wyjątkowość „Masters in Residence” polega na zaangażowaniu wybitnych twórców współczesnego teatru, jakimi są Peter Brook, Eugenio Barba i Odin Teatret, Theodoros Terzopoulos, Anatolij Wasiljew, i stworzeniu im warunków do pracy twórczej, której efektami są m.in. premiery spektakli czy pokazy pracy. Program stanowi szczególne, artystyczne wyzwanie wpisania na nowo praktyki teatralnej w przestrzeń, która zdobyła trwałe miejsce na kartach historii światowego teatru.
Program został zainicjowany w 2010, kiedy to Instytut podjął współpracę z Peterem Brookiem i jego zespołem Théâtre des Bouffes du Nord z Paryża oraz Eugeniem Barbą i kierowanym przez niego Odin Teatret. W kolejnych latach swoje projekty realizowali również Anatolij Wasiljew i Theodoros Terzopoulos. W roku 2014 formuła programu została poszerzona, do grona zaproszonych artystów dołączyła wybitna wokalistka, Diamanda Galás. Obecnie w ramach „Masters in Residence” toczą się prace nad nowym spektaklem Odin Teatret Flying, którego premiera odbędzie się podczas Olimpiady Teatralnej w 2016 roku.
Rezultatem programu „Masters in Residence” są m.in. współprodukowane przez Instytut Grotowskiego spektakle: 11 and 12 (2010, reż. Peter Brook), Chroniczne życie (2011, reż. Eugenio Barba), Mauzer (2012, reż. Theodoros Terzopoulos), performans muzyczny Das Fieberspital (2015), a także warsztaty aktorskie, pokazy pracy reżyserskiej oraz wykłady mistrzowskie. Taki kierunek działań Instytutu ma na celu konsekwentne umacnianie jego pozycji oraz Wrocławia na mapie kulturalnej Europy jako ważnego ośrodka tradycji i edukacji kulturalnej, a także budowanie na forum europejskim wizerunku miejsca oryginalnych wydarzeń artystycznych i kulturalnych o najwyższej randze.
Koncert
Das Fieberspital
Performans muzyczny
