Essays on Being-with. Rezydencja

Hili Baruch Stern jest 25-letnią aktorką, śpiewaczką i tancerką. Wychowała się w Budapeszcie. Niedawno ukończyła magisterskie studia aktorskie na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Zamiłowanie do teatru fizycznego skłoniło ją do wyjazdu do Japonii na Suzuki Toga Summer Camp oraz do wzięcia udziału w międzynarodowych warsztatach metody Theodorosa Terzopoulosa w Grecji. Niezmiernie cieszy ją perspektywa odkrywania – przez pryzmat pracy Grotowskiego – sposobu, w jaki ciało i głos aktorów mogą być „z” widzami, a nie „dla” nich, oraz możliwość poszerzenia horyzontów osobistych i artystycznych, dzięki poszukiwaniom metody, zgodnie z którą aktorzy mogą być sobą na scenie.

Bence Huszerl jest węgierskim performerem i artystą teatralnym. Karierę zawodową rozpoczął jako ekonomista, by szybko uświadomić sobie, że jego powołaniem są sztuki performatywne. Współpracuje z trzema grupami teatralnymi działającymi na węgierskiej scenie niezależnej, reprezentującymi różne języki teatralne i stawiającymi nowe wyzwania, które pozwalają mu odkrywać różne sposoby tworzenia teatru. Szczególnie interesuje go moment, w którym forma jest zasadniczo ustalona, a następny krok aktora znany: poszukuje odpowiedzi na pytanie, jak zatrzeć różnicę między aktorem a widzem, by osiągnąć w swojej pracy stan wykraczający poza przygotowanie się do roli.

Sara Pollari jest fińską aktorką i pedagożką. W swojej pracy stawia na interdyscyplinarność. Jest studentką ostatniego roku pedagogiki muzycznej i teatralnej na uczelni Uniarts w Helsinkach. Jej zainteresowanie Grotowskim rozpoczęło się w okresie nauki aktorstwa i teatru fizycznego w Nordic Theatre School. W teatrze fizycznym (improwizowanym) w sposób szczególny skupia się na stanach i ruchu, które cechuje spokój i głęboka świadomość. Perspektywa udziału w pracach grupy, która będzie badać normy rządzące przestrzenią teatralną, jest dla niej wielką inspiracją.

Bálint Barabás Szigeti jest twórcą teatralnym prowadzącym badania artystyczne. Obecnie jest studentem dramaturgii porównawczej i badań nad performansem na uczelni Uniarts w Helsinkach. Ukończył studia z zakresu estetyki i teatru na Uniwersytecie Loránda Eötvösa (ELTE) w Budapeszcie, które wywarły duży wpływ na jego pracę artystyczną i badawczą. W jego przekonaniu tworzenie spektakli polega na znajdowaniu sposobów „bycia z” zamiast „bycia dla”, a twórczość Grotowskiego postrzega jako wpisującą się w to podejście. Jako artysta jest szczególnie zainteresowany procesem i jego transformacyjną mocą – możliwością tworzenia wraz z innymi i uczenia się (od) siebie nawzajem w przestrzeni performansu lub za jej pośrednictwem.