Spotkanie z Marcinem Abijskim, w ramach cyklu „3/2. Spotkania”
Program Ślady
21/04/2016 {czwartek} 14:00
Sala Teatru Laboratorium
W języku polskim w tłumaczeniu na angielski
Wstęp wolny
Marcin Abijski ukończył studia na wydziale Muzyki Bizantyjskiej Ateńskiego Konserwatorium Narodowego oraz na wydziale Teologii Społecznej Narodowego Uniwersytetu Ateńskiego. Muzykę bizantyjską zgłębiał pod okiem Georgiosa Chatzichronoglou – Archonta Hymnodosa Wielkiego Kościoła (Patriarchatu Konstantynopola) oraz ateńskiego protopsalty Konstantinosa Papachristodoulou. Jako muzykolog zajmuje się badaniem koneksji między muzyką bizantyjską a staroruską monodią, szczególnie w aspekcie praktyki liturgicznej. Badając i poznając różne nurty dawnej chrześcijańskiej muzyki liturgicznej, współpracował z Kameralnym Chórem Angelus, Kameralnym Chórem Męskim Cantilena, Scholą Teatru Węgajty, Bornus Consort, Scholą Gregoriana Silesiensis, również ze znanym rosyjskim zespółem muzyki dawnej „Sirin”.
Jest członkiem greckiego bizantyjskiego chóru „Byzantines Fones”. W roku 2008 założył Męski Chór Kameralny im. Bogdana Onisimowicza, z którym pracuje nad odtworzeniem praktyki wykonawczej XVI-wiecznych melodii Monasteru Supraskiego i innych dawnych form śpiewu liturgicznego. Propagując tradycyjną muzykę bizantyjską w Polsce i za granicą, prowadzi liczne warsztaty i wykłady oraz uczestniczy w konferencjach naukowych dotyczących dawnych form muzyki sakralnej.
Spotkania w cyklu „3/2. Spotkania. Harmonia bez kompromisów” stanowią wprowadzenie w świat muzyki dobiegającej spomiędzy klawiszy fortepianu. Współczesna kultura muzyczna Zachodu opiera się w całości i wyłącznie na jednym sposobie rozmieszczenia dźwięków, dzielącym oktawę na dwanaście równych części. Taki podział daje niezliczone korzyści, pozwala tworzyć złożone kompozycje. To jednak rodzaj kompromisu, uproszczenie wielobarwnego świata dźwięków muzycznych tak, by był prostszy w obróbce: by dawał się formować nieskrępowanej wyobraźni kompozytorów.
Inne podziały, niegdyś powszechne, dziś zostały wyparte. Przetrwały tam, które mają ograniczony kontakt z głównym nurtem współczesnej kultury Zachodu lub tam, gdzie nurt ten jest ignorowany. Niektóre, jak w przypadku wiejskich śpiewaków, tworzone są intuicyjnie, inne zostały ułożone w systemy.
Odmienny podział oktawy wymusza prostotę, dbałość o detal i fakturę samego współbrzmienia – dlatego pociąga za sobą także całkowicie odmienną filozofię muzyki od tej, którą znamy.
Cykl spotkań prezentowany podczas seminarium praktycznego VoicEncounters otwiera program Teatru ZAR „3/2”, poświęcony zjawiskom zapomnianym, wymazanym bądź wypartym, na które nie ma miejsca w naszym codziennym sposobie myślenia o muzyce czy – szerzej – sztuce.
