IV RP Snów

Dawid Żakowski to reżyser, aktor i pedagog teatralny. Jest współzałożycielem Stowarzyszenia Sztuka Nowa, Teatru Sztuka Nowa oraz Pracowni Teatru Fizycznego, który do końca roku 2019 działał w przestrzeni laboratoryjnej LUB/LAB w Warszawie. W ramach działań Stowarzyszenia, Teatru Sztuka Nowa i Pracowni prowadzi profesjonalne badania technik teatralnych i praktyki w dziedzinie międzynarodowej wymiany teatralnej. W latach 1997–2007 współpracował z Piotrem Borowskim, jako aktor i asystent reżysera. Biorąc udział w jego spektaklach („Północ”, „Człowiek”, „Henryk. Hamlet. Hospital”) występował m.in. w Paryżu, Lille, Berlinie, Dusseldorfie, Moskwie, Montevideo, Caracas, Belo Horizonte, Sao Paulo, Neapolu, Palermo, Florencji, Zurychu. Jako aktor współpracował również z Teatrem Pieśń Kozła we Wrocławiu, NeTTeatre w Lublinie. Jest współautorem dwóch projektów z zakresu edukacji artystycznej i kulturalnej, kierowanych do młodzieży: „W poszukiwaniu tożsamości” i „Podaj Dalej – teatralna platforma wymiany technik”. Pomysłodawca i organizator Międzynarodowego Festiwalu „Unity” (2019) w ramach, którego odbyły Międzynarodowe Laboratoria Ruchu i Tańca EcoCampus, których efektem był performance site specific „River Show”. Prowadzi młodzieżowy Teatr Maska w Sochaczewskim Centrum Kultury, w ramach którego działa jako pedagog teatralny i reżyser. Wraz młodymi twórcami z Teatru Maska stworzył spektakle: „Dybuk” (2018); „Hamlet no More”( 2019); „Balladyna” (2020); „FeFerdydurke” (2021) oraz współczesną wersję „Czarnoksiężnika z krainy OZ” – „OZ Remix”(2021). W ostatnich latach pracy twórczej jako reżyser realizuje projekty o charakterze performatywno – choreograficznym, w ramach których powstały spektakle m. in.: „Pompa Funebris” ( 2018), „LAST: ostatni taniec Niżyńskiego” (2019) oraz „IV RP Snów” ( 2021).

Borys Jaźnicki to aktor teatralny i filmowy, performer z zamiłowania tancerz. W 1997 roku ukończył studia na Akademii Teatralnej w Warszawie. Brał udział w programie szkoleniowym dla tancerzy współczesnych roku prowadzonym w 2015 przez Warsaw Dance Department. Tancerz i performer w spektaklach m.in. „Dream on Hamlet” reż. Sławek Krawczyński choreografia Anna Godowska (prem.: Instytut Teatralny Warszawa, 2017, rola: Hamleta), „Hymn do Miłości” reż Marta Górnicka, (prem.: Teatr Polski w Poznaniu, 2017); „REQUIEMASZYNA” reż Marta Górnicka (prem.  Instytut Teatralny w Warszawie 2013). Wystepował w filmach m.in. „Kazimierzu Leskim” reż Małgorzata Brama, (2016, rola: Kazimierz Leski), „ Miłości w mieście ogrodów” reż. Ingmar Villqist, Adam Sikora (2015), a także w serialach i teatrze telewizji – w „Dziadach” reż. Jana. Englert (1997), w 1998 „Cesarskiej miłości” reż. Leszek Wosiewicz (1998), „Sandrze K.”, reż. Maria Zmarz-Kochanowicz, (2000). Performer w spektaklach Teatru Sztuka Nowa: „Pompa Funebris”, „LAST” oraz „IV RP Snów”.

Wojciech Grudziński (ur. 1991) jest tancerzem i choreografem. Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie oraz Wydziału Tańca Współczesnego w CODARTS – Rotterdam Dance Academy w Holandii. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017) oraz takich holenderskich programów, jak: Schuurman Schimmel – van Outeren Stichting (2012/2013) i Stichting Bekker – La Bastide – Fonds (2013). Podczas edukacji tanecznej brał udział w przedstawianiach wielu choreografów takich, m.in. Itamara Serussiego, Hansa van Manena, Eda Wubbe oraz Jiříiego Kyliána. W sierpniu 2015 dołączył do zespołu CoisCéim Dance Theatre w Irlandii, gdzie pracował przy projekcie dla THE WOLF AND PETER. Choreografia ta była prezentowana m.in. podczas Baboró International Arts Festival (Galway, Irlandia) oraz Belfast International Arts Festival (Belfast, Irlandia Północna). W 2015 roku współpracował również z akademią La Cambre/Ecole nationale supérieure des arts visuels w Brukseli, przygotowując choreografię do pokazu dyplomowego abiturienta wydziału projektowania mody, Clovisa Nixa. W latach 2016/2017 brał udział w projektach #moiprzyjacieletancza i Absolutely Fabulous Dancers zrealizowanych z grupą HOTELOKO movement makers. Jednocześnie artysta realizuje własne projekty choreograficzne: Pax realizowaną w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, jego dwa uznane spektakle to Rodos (2019 ) oraz Dance Mom (2021).

Ewelina Sobieraj to aktorka teatru tańca, choreografka. Absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Posiadła podstawy wielu technik tanecznych takich jak taniec współczesny, polska technika tańca współczesnego, floor work, hiphop, house, voguing, wacking, locking, popping, dancehall, salsa i breakdance. Zagrała w spektaklach takich jak: etiudy taneczne ,,Babia wiosna” Larysy Grabińskiej i ,,Mechaniczna pomarańcza” Anny Regulskiej; spektakl plenerowy ,,Galop”, Sopockiego Teatru Tańca; ,,Bloki i Familoki – Elektro kabaret”, ,,Erynie niech zostaną za drzwiami”, ,,Gatunki Chronione” – dokumenty performatywe w reżyserii Rafała Urbackiego; ,,Wilk z Wulfrath”, ,,Les intelligent” .W ramach dyplomu tanecznego został również zrealizowany film o tym samym tytule, będący odrębną formą artystyczną. Jest również choreografem w Teatrze Maska i w projekcie „Podaj Dalej taniec”, wraz z Agatą Życzkowską i Dawidem Żakowskim. W 2019 roku była Liderem na UNITY – Międzynarodowe Laboratoria / International Laboratories, Międzynarodowy Festiwal Teatralnym UNITY oraz współtwórcą spektaklu finałowego site specific „River Show”. „Black SQR” współpraca choreograficzna, reżyseria Dawid Żakowski; współpraca „Pompa Funebris”, współpraca choreograficzna, reżyseria Dawid Żakowski i Katarzyna Pol. Choreograf wystawy performatywnej LAST w reżyserii Dawida Żakowskiego. Obecnie współpracuje z Teatrem Sztuka Nowa.

Michał Tokarski studiuje obecnie na piątym roku AST we Wrocławiu na Wydziale Aktorskim. W 2019 debiutował spektaklem Palimpsest we Wrocławskim Teatrze Tańca. Współpracował także z Sebastianem Majewskim grając w jego spektaklu „Chłopi” (rola księdza) oraz z Klubem Komediowym i Teatrem WARSawy w spektaklu improwizowanym „Brak scenariusza ba ośmiu aktorów”.

Patrycja Babicka to absolwentka Polonistyki i Teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, Laboratorium Dramatu Tadeusza Słobodzianka, Public Relations w Wyższej Szkole Europejskiej i Zarządzania Oświatą. Zawodowo związana ze słowem pisanym – zarówno jeśli chodzi o teksty komercyjne, jak i artystyczne. Jej praca magisterska pt. „Striptiz jako widowisko” została opublikowana w „Lekturach dramatyczności” pod red. Dariusza Kosińskiego. Z zawodu i pasji – dramaturżka. Debiutowała na łamach „Dialogu” w 2008 roku. Współautorka dwóch dramatów o Wandzie Rutkiewicz: „Pod stopami niebo i nad głową niebo” (dla Teatru Polskiego Radia (Oddział Warszawa, w reż. Józefa Opalskiego) oraz „Ostatnie 300 metrów. Historia inspirowana życiem Wandy Rutkiewicz” (nagrodzone w Konkursie Inicjatyw Teatralnych „Giełda Teatralna” 2017 i w prezentowane w aktualnym repertuarze Teatru Bagatela, w reż. Bartosza Kulasa). Wraz z kompozytorem Atanasem Valkovem laureatka konkursu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz Teatru Wielkiego – Opery Narodowej na libretto i muzykę opery (2019). Autorka „Biura Cytadela” – zrealizowanego w formie słuchowiska dla Teatru Polskiego Radia (Oddział w Rzeszowie) w reż. Macieja Wiktora (2020), autorka dramatu „Polio” – zrealizowanego w formie słuchowiska dla Teatru Polskiego Radia (Oddział w Rzeszowie) – reż. Maciej Wiktor (2021). Od 2020 roku związana jako dramaturżka z Teatrem Sztuka Nowa.

Katarzyna Piszek aka Kasai (ur. 1983 we Wrocławiu) jest kompozytorką, wokalistką i producentką. Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach: jej ojciec jest śpiewakiem operowym, a matka pianistką Opery Narodowej w Warszawie. W roku 1998 ukończyła z wyróżnieniem Państwową Podstawową Szkołę Muzyczną nr 3 im. Grażyny Bacewicz w Warszawie w klasie fortepianu. W 2002 ukończyła Zespół Szkół Muzycznych nr. 4 im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, a w roku 2006 Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie Kompozycji i Aranżacji. W maju 2019 roku nakładem wytwórni Art2 Music ukazał się jej debiutancki album „Equals”. Muzyka Kasai jest niezwykle plastyczna, obrazowa, wielopłaszczyznowa. Mocno porusza wyobraźnię. Można ją wpisać w szeroko pojęty nurt electro ambientu, choć korzenie jej inspiracji to opera, w której się „wychowała” oraz muzyka symfoniczna. Głównymi środkami wyrazu Kasai jest głos i instrumenty klawiszowe. Na potrzeby spektaklu „Last” razem z Bartoszem Samitowskim aka Iliaster na warsztat wzięła utwory Claude’a Debussy’ego : „Gry” i „Popołudnie Fauna”, skomponowała autorska muzykę do spektaklu „Feferdydurke” oraz „IV RP Snów”. Na co dzień jest kompozytorką i wokalistką w projekcie muzycznym Kasai.

Zofia Urszula Komasa to absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Scenografii oraz Accademi di Belli Arti di Brera w Mediolanie, Kulturoznawstwa na Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz Reżyserii Alternatywnej Teatralnej na praskiej Akademii Teatralnej – Damu w Pradze. Jej prace można było obejrzeć m.in na festiwalach – 4+4 w Pradze, Waermflasche w Berlinie, PLACCC w Budapeszcie czy Aussicht w Hamburgu. Pracuje od 10 lat w branży modowej, reklamowe oraz filmowej jako kostiumograf. Od kilku lat współtworzy, konsultuje oraz tworzy spektakle, instalacje artystyczne, perfromanse, performatywne wystawy. Ciało ludzkie, blizny, historie ciała, człowiek to jest główny temat jej pracy artystycznej. Od 2019 związana z Teatrem Sztuka Nowa jako kurator artystyczny projektu „LAST” oraz „IV RP Snów”.