Spektakl Barbary Bujakowskiej i Darii Kubisiak
20/05/2019 {poniedziałek} 19:00
Instytut Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium
„Jestem miłością I” to performatywny projekt na granicy teatru tańca, performansu i działań parateatralnych. To spotkanie dwóch kobiet, których konsekwencją jest wspólne penetrowanie przestrzeni społeczno-religijno-kulturowych, które blokują naturalny rozwój jednostek.
Dużym czynnikiem i punktem zapalnym w pracy nad projektem były pytania o poczucie wolności, a także poczucie winy. Poczucie winy w swojej elementarnej definicji utożsamiane jest ze stanem emocjonalnym powstającym w sytuacji uświadomienia sobie czynu moralnie niedozwolonego. Wielokrotnie związane jest z koniecznością poddania się karze, którą jednostki same na siebie nakładają; ma to służyć zadośćuczynieniu albo – nawet długiej – procesji odpokutowania. Wielokrotnie poczucie winy nie jest jednoznaczne z faktycznym przewinieniem, co jednak w poczuciu jednostek przepełnionych poczuciem winy nie ma znaczenia. Stan odczuwalny staje się rzeczywistością daleką od stanu faktycznego, można powiedzieć, że w dużej mierze za poczucie winy odpowiadają systemy społeczne, kultura, w której uczestniczymy, a także systemy religijne.
Celem projektu nie jest jednak obwinianie przysłowiowego Pana Boga za to, że wywołuje w nas poczucie winy, ale przypatrzenie się uwikłanym jednostkom, w tym wypadku kobietom, jakie emocje nimi targają i czy są w ogóle stanie znaleźć jakąkolwiek przestrzeń autonomicznej wolności pozbawionej poczucia winy.
Barbara Bujakowska jest tancerką, choreografką i pedagożką związaną z Krakowem. Urodziła się w 1983 roku w podkrakowskich Proszowicach. Taniec studiowała na Anton Bruckner Privatuniversität für Musik, Schauspiel und Tanz w Linzu w Austrii oraz w ramach programu przygotowawczego szkoły SEAD w Salzburgu (Salzburg Experimental Academy of Dance), wcześniej była uczennicą Studia Baletowego przy Operze Krakowskiej, uprawiała też gimnastykę sportową. Została stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2009. Była członkinią krakowskiej grupy Hoplaa, z którą stworzyła kilka niezależnych tanecznych produkcji wideo. Jej ironiczne solo „Swan_like”, czerpiące ze stylistyki niemieckiego Tanztheater, otrzymało nagrodę w organizowanym przez TVP konkursie „Dolina Kreatywna” (2008). W 2008 roku w ramach poznańskiego programu rezydencyjnego Solo Projekt z muzykiem Marcinem Janusem stworzyła solo „Movement Modular Synthesis”, inspirowane muzyką elektroniczną i działaniem analogowych syntezatorów dźwiękowych. W stronę formalnych poszukiwań na pograniczu ruchu i muzyki poszła również w spektaklu „3-Dance”, prezentowanym podczas Polskiej Platformy Tańca 2010. Tańczyła również u Nigela Charnocka w spektaklu „Happy!” wyprodukowanym przez Art Stations Foundation oraz w produkcji „Nic” Stowarzyszenia Towarzystwo Gimnastyczne.
Daria Kubisiak (ur. 1989) to dramaturżka, reżyserka, autorka scenariuszy, performerka, aktualnie wykładowczyni w Katedrze Teatru i Dramatu na Wydziale Polonistyki UJ w Krakowie. Absolwentka AST w Krakowie na kierunku reżyseria, specjalizacja: dramaturgia. Członkini i współzałożycielka Pracowni Dramaturgicznej Akademii Sztuk Teatralnych Kraków (projekty: „archiwum//lab.”, „Inny Teatr”)
Jako dramatopisarka debiutowała tekstem Reduplikacja w reżyserii Aśki Grochulskiej w Teatrze Łaźni Nowej w Krakowie w ramach Festiwalu Uczuć Urażonych. Współautorka i współreżyserka instalacji Kartoteka rozrzucona 2.016 (Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, 2016). Współtworzyła wraz z Katarzyną Peplińską autorskie wydarzenie sceniczne Chór Performatyków, które otrzymało wyróżnienie na Forum Młodej Reżyserii w 2016 roku (Cricoteka 2016, Teatr Nowy w Krakowie 2017). Tworzy projekty z pogranicza teatru, tańca i sztuk performatywnych.
Jako reżyserka debiutowała autorskim projektem Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej (jako laureatka programu Laboratorium Nowego Teatru w Teatr Nowy Proxima w Krakowie 2020).
Jako dramaturżka w ostatnich latach współpracowała m. in. z Klaudią Hartung-Wójciak, Igą Gańczarczyk, Barbarą Bujakowską, Martyną Wawrzyniak, Jakubem Skrzywankiem, Cezarym Tomaszewskim, Remigiuszem Brzykiem, Rudolfem Zioło i Pawłem Miśkiewiczem.
Do jej najważniejszych prac należy: Chór Performatyków (Cricoteka, 2016), Hamlet czyli Ofelia (AST w Krakowie, 2017), Kordian (Teatr Polski w Poznaniu 2018), Ostatni dzień lata (Festiwal Sopot Non-Fiction 2019) Jestem miłością I i II (KCC 2018), Robotnica albo 27 omdleń klasy robotniczej (Teatr Nowy Proxima w Krakowie 2020).
Marcin Janus pochodzi z Krakowa, jest artystą dźwiękowym, multimedialnym, twórcą muzyki elektronicznej i elektroakustycznej. Od wielu lat zajmuje się oryginalnymi projektami artystycznymi. Jest autorem i często wykonawcą muzyki do licznych spektakli tanecznych i teatralnych. Tworzy na granicy sztuk, kreuje złożone środowiska dźwiękowe. Zaczynał jako muzyk eksperymentalnych formacji, po kilku latach rozpoczął pracę jako niezależny kompozytor. Był stypendystą Art Stations Foundation w programie Solo Projekt, finalistą na konkursie kompozytorskim, który odbywał się̨ w ramach roku Johna Cage’a. Doświadczenie zdobywał jako uczestnik kursów, ostatnio w GrupLab – Studiu Muzyki Elektroakustycznej Akademii Muzycznej w Krakowie. Wspólnie brali udział w wielu projektach artystycznych. Poza częstymi występami w kraju, gościł również w Londynie, Lizbonie, Turynie i Frankfurcie.
Koncept i wykonanie: Barbara Bujakowska i Daria Kubisiak
Choreografia: Barbara Bujakowska
Muzyka: Marcin Janus
Premiera: 25 marca 2018, Krakowskie Centrum Choreograficzne, Kraków
Czas trwania: 50 min
Spektakl prezentowany na 2 etapie 2 Konkursu na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best OFF”.
W spektaklu używa się mało słów. Spektakl z partyturą ruchowo-tekstową.
Bilety
20/05/2019, 19:00