Kimona japońskie

Kimona są tradycyjnymi strojami japońskimi. Obecnie w Japonii nie nosi się ich na co dzień, natomiast wkłada się je na ściśle określone okazje, na przykład na uroczystości związane z osiągnięciem pełnoletności (w Japonii uzyskuje się ją w wieku 20 lat), tradycyjne japońskie wesela, formalne spotkania, praktyki związane z tradycyjnymi zajęciami kulturalnymi (m.in. ceremonie parzenia herbaty, ceremonie kadzidła, tworzenie kompozycji kwiatowych – ikeban) czy oficjalne uroczystości państwowe. Dziś noszenie kimon bywa rodzajem hobby: niektórzy zgłębiają tę sztukę z rozmaitych osobistych powodów oraz dla przyjemności. Ponadto w ostatnim czasie młodzi ludzie traktują kimono po prostu jako modny strój, bo też kolekcje ubrań inspirowanych kimonem są dość często prezentowane na wybiegach, również przez zachodnich projektantów mody.

Dawniej kimona były wyłącznie szyte na miarę z jedwabnych tkanin zwanych tanmono, a w proces ich powstawania było zaangażowanych wiele różnych osób, które specjalizowały się w poszczególnych czynnościach, m.in. w pozyskiwaniu jedwabnych nici, tkaniu, krojeniu czy szyciu. Dzisiaj kimona wykonuje się także z bawełny lub wełny, zazwyczaj w standardowych rozmiarach, podobnie jak to się robi w zachodnim świecie, produkując odzież, np. sukienki czy garnitury.

Sposób noszenia i ubierania kimona był skodyfikowany. Należało na przykład pod kimonem nosić specjalną bieliznę zwaną nagajuban. Bielizna ta, jak i samo kimono, mocowane były wyłącznie sznurkami. Kimono przewiązywano dodatkowo w talii szarfą zwaną obi, która służyła za pasek. Obecnie noszenie kimon może być wyzwaniem. Choćby dlatego, że ubieranie kimona to długi rytuał, wymagający asysty. Stąd też osoby chcące się cieszyć takim przyodziewkiem, zazwyczaj korzystają ze wskazówek doświadczonych nauczycieli, choć niegdyś – gdy kimono było codziennym ubraniem noszonym przez wszystkich – tę wiedzę rodzice przekazywali dzieciom.

Kimona wyznaczają ważną formę sztuki w kulturze japońskiej, ale przede wszystkim doskonale wyrażają japońską tożsamość, którą cechują wyjątkowa skromność, delikatność, urok, poczucie godności, a ponadto – potrzeba wysublimowanego komfortu i piękna.

Kimona, które będzie można podziwiać na ekspozycji, mają w większości około 100 lat, ale wciąż są wspaniale zachowane; odznaczają się bogatymi, różnorodnymi wzorami i niebanalnymi połączeniami barw.