Która z nas

„Życie moje podzielone zostało na dwie części. Przed rakiem i po raku. Lepiej powiedzieć przed darem i po darze. Bo dla mnie rak był boskim prezentem, nowym życiem. Można go postrzegać jako nieszczęście, albo jako cud, bo wszystko w życiu jest kwestią perspektywy, zgodnie z osobistymi wyborami lub osobistymi perspektywami. Tak więc, nie postrzegałam tego doświadczenia jako przestępcy, próbującego odebrać mi życie. Nie pozwoliłam sobie myśleć o tym w ten sposób. Wolałam patrzeć w kierunku światła, który okazał się błogosławieństwem. Gdyby ktoś chciał mi zaoferować moje dawne życie, przed chorobą, powiedziałbym «nie, dziękuję». Przeżyłam 4 lata, jak inni 40. Tak, nie mam piersi, ale jestem kobietą, jestem seksowna. Blizny są wszędzie, ale dzięki nim jestem wyjątkowa i szczęśliwa, żyję i to jak! Efekty uboczne już mnie nie przerażają, są częścią moich codziennych wyzwań.

Moje motto w nowym życiu: «Przestań próbować uszczęśliwiać wszystkich. Nie jesteś tequilą. Ciesz się każdą sekundą swojego życia, ciesz się swoim życiem, a nie cudzym». Jak mawiała Frida Kahlo, kiedy była w złym stanie: «Po co mi nogi, skoro mam skrzydła do latania»?. Diagnoza pomogła mi przypomnieć sobie, co jest niezbędne w życiu. Otrzymałam tę chorobę jako dar, a nie jako smutek i nigdy nie przestałam czuć, że Bóg jest ze mną”.
Chris Simion-Mercurian

Po filmie, ok. godz. 20:00 odbędzie się spotkanie z reżyserką Chris Simion-Mercurian, która opowie o własnym doświadczeniu choroby onkologicznej i procesie powstawania filmu.