Magia słowa i obrazu

Teatr Akademia Ruchu (AR) powstał w środowisku studenckim Warszawy w 1973 roku (data pierwszej premiery). Jego założycielem i kierownikiem artystycznym przez 40 lat istnienia grupy był Wojciech Krukowski. AR, znana przede wszystkim jako teatr ruchu i narracji wizualnej, była interdyscyplinarną grupą twórczą, działającą na pograniczu teatru, sztuk plastycznych i filmu. Język artystyczny Akademii Ruchu łączył cechy teatru wizualnego, sztuki performance i akcji plastycznej. Cechy wspólne w procesie działań AR to: ruch, przestrzeń i przesłanie społeczne. Teatr w swoim długoletnim działaniu zrealizował ok. sześćset akcji ulicznych i wiele spektakli. Prace pokazywał na wielu ważnych festiwalach w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Japonii.
Więcej informacji:
www.akademiaruchu.com
http://www.ata.e-teatr.pl/index.php?a=historia&b=akaruch

Jolanta Krukowska – aktorka, członkini-założycielka Akademii Ruchu (AR). Od 1986 roku, równolegle z pracami AR, prowadzi pracę indywidualną. W poszukiwaniach odwołuje się doświadczeń egzystencjalnych kobiety. Tworzy prace z pogranicza szeroko rozumianego tańca i performance. Wielokrotnie brała udział w Festiwalu „Magdalena Project” realizowanym w krajach Europy, Ameryki, Nowej Zelandii, Australii. Prowadzi warsztaty teatralne bazujące na doświadczeniach AR i własnych.

Teatr Provisorium jest jednym z najważniejszych teatrów wywodzących się z nurtu kultury studenckiej w Polsce. Pod tą nazwą Teatr istnieje od 1971 roku i należy do nielicznego grona powstałych w tym okresie teatrów, które przetrwały do dziś. Od 1976 roku Teatr funkcjonuje nieprzerwanie pod kierownictwem Janusza Opryńskiego, choć jego skład wielokrotnie się zmieniał, to przez cały ten okres z Opryńskim współpracuje aktor, Jacek Brzeziński. Teatr od początku poszukiwał inspiracji w wybitnych tekstach polskiej i światowej literatury. Teatr Provisorium prezentował swoją pracę na licznych festiwalach europejskich, wielokrotnie też podróżował m.in. po Włoszech, Anglii i Niemczech.

Dotychczas Teatr zrealizował spektakle: W połowie drogi (1976), Nasza niedziela (1978), Nie nam lecieć na wyspy szczęśliwe (1979), Pusta estrada (1981), Nie nam lecieć na wyspy szczęśliwe (wersja II, 1981), Wspomnienia z domu umarłych (1983), Pieśni przeklęte (1984), Dziedzictwo (1985), Ogrody (1990), Z nieba, przez świat, do samych piekieł (1992), Współczucie (1993), Koniec wieku (1996), Ferdydurke (1998), Sceny z życia Mitteleuropy (2001), Do piachu (2003), Trans-Atlantyk (2004), Homo Polonicus (2008), Bracia Karamazow (2011), Lód (2013), Punkt Zero: Łaskawe (2016).
Więcej informacji: http://ck.lublin.pl/pl/o-nas/jednostki/teatr-provisorium/

Janusz Opryński jest reżyserem teatralnym, twórcą działającego od 1976 roku Teatru Provisorium, dyrektorem artystyczno-programowym Centrum Kultury w Lublinie. Współzałożyciel Festiwalu „Konfrontacje Teatralne”, którego jest dyrektorem artystycznym. Współautor największych sukcesów Teatru Provisorium, z którym zrealizował wspólnie z Kompanią „Teatr” Ferdydurke wg Witolda Gombrowicza, Do piachu wg Tadeusza Różewicza, Trans Atlantyk wg Witolda Gombrowicza. Wyreżyserował także spektakl Klątwa wg Stanisława Wyspiańskiego we współpracy z Fundacją „Kresy 2000”, spektakl muzyczny Wieczorem produkowany przez Teatr Stary w Lublinie. Równolegle z pracą teatralną realizuje inne projekty m.in.: „Jak żyć?” – cykl spotkań z filozofami, pisarzami i intelektualistami, „Zagadka gościnności: Odyseja”. Jest również autorem projektu teatralno-literackiego „Czytanie Sztukmistrza z Lublina” realizowanego na dziedzińcu Archiwum Państwowego w Lublinie w ramach Festiwalu „Sztukmistrze” oraz „Obywatele Wschodniej 50” zrealizowanego w 2014 roku w ramach Festiwalu 4. Kultur w Łodzi.

W 2010 roku Janusz Opryński zorganizował „Próby z Dostojewskim”, podczas których prezentowano fragmenty Braci Karamazow w tłumaczeniu prof. Cezarego Wodzińskiego. Na podstawie nowego przekładu przygotował adaptację i spektakl. Po sukcesie Braci Karamazow, realizacji telewizyjnej spektaklu, reżyser przystąpił do pracy nad monumentalną powieścią Jacka Dukaja Lód. Premiera autorskiej adaptacji scenicznej odbyła się we wrześniu 2013 roku. W 2016 roku odbyła się premiera sztuki Punkt Zero: Łaskawe na podstawie powieści Łaskawe Jonathana Littella wraz z cytatami z Wasilija Grossmana Życie i los i Wszystko płynie.

Jest laureatem wielu nagród m.in.: Nagrody Artystycznej Miasta Lublina, Nagrody im. Konrada Swinarskiego przyznawanej przez miesięcznik „Teatr”, nagrody „Gwarancja Kultury” przyznawanej przez TVP Kultura oraz Złotego Medalu Gloria Artis przyznanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za szczególne zasługi dla kultury polskiej. W 2010 roku otrzymał także tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego.