MARCELAXIA. Performans i rysunki Od kolektywności przez technologię do współpracy

Marcel·lí Antúnez Roca – twórca działań interaktywnych i instalacji robotycznych – podczas wykładu performatywnego zaprezentuje specyfikę swojej artystycznej działalności.

„Jeśli za początek mojej pracy zawodowej uznamy rok 1979, mam za sobą 45 lat działalności artystycznej. Działalności zróżnicowanej, bo pracowałem nad wieloma projektami i doświadczyłem bardzo różnych sytuacji. Można ją podzielić na trzy główne okresy. Dominantą pierwszego z nich – który nazwałbym okresem pracy z kolektywami – była współpraca z założonym przeze mnie zespołem La Fura dels Baus (1979–1990),  współdziałałem z nim od 1984 roku jako koordynator artystyczny. Potem nastał okres techniczny, który nazywam „Sistematurgią” (1992–2014) – na pierwszy plan wysunęły się wówczas moje zainteresowania tym, co określano mianem „nowych technologii”, oraz ich możliwościami w kontekście ciała, performansu i rysunku.
Z kolei obecnie trwa okres trzeci (2015–2024), który przebiega pod znakiem współpracy, realizacji projektów z różnymi grupami, m.in. studentami uczelni artystycznych, osobami z zaburzeniami psychicznymi, młodymi więźniami, kolektywami obywatelskimi. Skłoniło mnie do studiów w dziedzinach, które wcześniej leżały poza sferą moich zainteresowań, jak ekonomia i religia, a które, pojmowane jako systemy, tak samo zresztą jak sztuka, dotykają wszystkich aspektów naszego życia, tyle że na wyższym poziomie i na większą skalę. W zestawieniu z religią i ekonomią sztuka jawi się jako obszar drugorzędny, uzupełniający. I tu pozwolę sobie zacytować Tadeusza Kantora: „Niech sczezną artyści”…”.

Marcel·li Antúnez Roca

Zobacz!