Aktualnie jesteś: Otwarty Uniwersytet Poszukiwań / Kursy wiodące / Kultury przedstawień — przedstawienia kultur: Indie
Taniec bharatanatjam: wykład i warsztat
Wykład i warsztat prowadzenie Marta Krzemień-Ojak i Zuzanna Kann
9–11/12/2011
Sala Kinowa
9 grudnia {piątek} 19:00
Mudry – język gestów w klasycznym tańcu indyjskim
Wykład ilustrowany tańcem
Wstęp wolny
Prosimy o wcześniejszą rezerwację miejsc:
sekretariat@grotowski-institute.art.pl
10–11 grudnia {sobota–niedziela} 11:00–12:30
Warsztat bharatanatjam
Koszt warsztatu: 70 zł
Kontakt: Justyna Rodzińska-Nair
justyna@grotowski-institute.art.pl
W czasie warsztatu postaramy się przybliżyć najważniejsze aspekty tego pięknego choć skomplikowanego tańca, czyli nrytta – taniec abstrakcyjny, nie przekazujący żadnych znaczeń, oraz nrytja – taniec przekazujący treści, „opowiadający” historie.
Zaczniemy od rozgrzewki, wykorzystującej m.in. elementy półklasycznego tańca chhau i innego klasycznego tańca indyjskiego – odissi. Następnie zapoznamy uczestników z podstawowymi ruchami głowy, oczu, szyi, odpowiednimi postawami ciała i krokami. Z poznanych elementów stworzymy tirmanę – krótki układ ruchowo-rytmiczny. Nauczymy także mudr, czyli gestów rąk, dzięki którym tancerz lub tancerka bharatanatjam może przekazywać treści, emocje – i wykorzystamy je w krótkiej historii, zaczerpniętej z mitologii indyjskiej.
BHARATANATJAM to klasyczny taniec wywodzący się z południa Indii, ze stanu Tamilnadu. To ucieleśnienie piękna, precyzji i gracji, taniec ciała i duszy, łączący dynamikę ruchu z subtelną tajemniczością i zmysłowością.
Jedna z teorii mówi, że nazwa bharatanatjam to akronim utworzony z trzech terminów określających trzy najważniejsze „składniki” tego tańca: „bha” od bhava – znaczącego „nastrój”, „emocja”, „ra” od raga – „melodia” oraz „ta” od tala, czyli „rytm” (druga część nazwy – natyam – znaczy „taniec”).
W przeszłości ściśle związany z obrzędami świątynnymi, w XX wieku zaczął być traktowany jako wyrafinowana i skomplikowana forma tańca artystycznego. Dziś jest popularny i tańczony na całym świecie, niezmiennie zachwyca swą oryginalnością i temperamentem.
Marta Krzemień-Ojak – absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, tancerka i instruktorka klasycznego tańca indyjskiego bharatanatjam, którym zajmuje się od 1996. Od początku związana z Anną Łopatowską, później z Teatrem i Studiem Tańca Nataraja.
Swoje umiejętności taneczne rozwijała na licznych warsztatach (bharatanatjam pod kierunkiem Anny Łopatowskiej, Radhy Anjali, Komali Varadan, Joanny Ponikiewskiej-Ranjan, Aleksandry Michalskiej-Singh oraz kathak – pod okiem Swati Sinha i Anuradhy Thakur). Podczas pobytu w Indiach w roku 2005, studiowała bharatanatjam w Akademii Tańca Triveni Kala Sangam w New Delhi (pod okiem mistrzyni Jayalakshmi Eshwar) oraz taniec kathak pod kierunkiem tancerki Swati Sinha. Prowadzi zajęcia i warsztaty taneczne z zakresu klasycznego tańca bharatanatjam.
Ma na swym koncie liczne występy i spektakle taneczno-tearalne na deskach teatralnych i scenach w całej Polsce, m.in. Stara Prochoffnia, Teatr Narodowy w Warszawie, Warszawska Akademia Muzyczna, Nowohuckie Centrum Kultury itp. oraz w programach i koncertach telewizyjnych. Jest współautorką wykładów i prelekcji na temat kultury i sztuki Indii.
Zuzanna Kann – studentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Tancerka i instruktor tańca w Studium Tańca Nataraja Anny Łopatowskiej, a także w innych szkołach tańca w Warszawie.
Tańcem zajmuje się od 6 roku życia, jednak idealną techniką okazał się być dla niej taniec indyjski, którego naukę rozpoczęła w 2006 roku. Pierwszym jej doświadczeniem była Masala – videoclip indian dance, potocznie nazywany tańcem bollywood. Naukę tańca bharatanatjam rozpoczęła w Indiach, w Madrasie, u tancerki szkoły tańca Kalakshetra – Pridveeji Balagopalan, którą kontynuuje u Aleksandry Michalskiej-Singh i Marty Krzemień-Ojak w Teatrze i Studiu Tańca Nataraja. Swoje umiejętności taneczne rozwija uczestnicząc w warsztatach z tańca manipuri (dr Sohini Ray), odissi (Aleksandra Michalska-Singh, Ashok Kumar Das) i bharatanatjam (P.T. Narendran), a także warsztatach taneczno-aktorskich (Filiz Ozcan). Inspiracje do tworzenia bollywodzkich choreografii czerpie również z wiedzy zdobytej na zajęciach z tańca jazzowego, hip hopu i innych technik zachodnich. Występuje i prowadzi warsztaty tańca indyjskiego w różnych miastach Polski.