Matei Brunul

Jerzy Bielunas jest reżyserem teatralnym i telewizyjnym, profesorem wykładającym we wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Zrealizował kilkadziesiąt spektakli teatralnych. W czasie studiów był związany z Teatrem „Kalambur” we Wrocławiu. Przez szereg lat współpracował z Przeglądem Piosenki Aktorskiej (PPA) we Wrocławiu. W ramach PPA zrealizował m.in. spektakl „Ballady Morderców” (1998) oparty na piosenkach zespołu Nick Cave and The Bad Seeds, a także koncert ,„Nick Cave i przyjaciele” (1999). Jest również twórcą widowisk telewizyjnych, m.in. koncertu galowego z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej (2004), koncertów z okazji rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego (2003, 2009, 2014), koncertu z okazji 25. rocznicy powstania NSZZ „Solidarność” ( 2005) czy koncertu poświęconego Markowi Grechucie – „Świat w obłokach” – prezentowanego na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2006). Zrealizował również „Częstochowską Victorię” – plenerowe widowisko w ramach obchodów jubileuszu 350-lecia obrony Jasnej Góry, inscenizowane na wałach klasztoru (2005). We Wrocławiu przygotowywał koncerty z okazji wręczenia Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus (2008 i 2009) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2013, 2015, 2016). Na Międzynarodowym Festiwalu Mozartowskim „Mozartiana” w Gdańsku reżyserował widowiska: „Operowe fascynacje Chopina” (2010), „Fantazja na oliwskie organy” (2017) i „Muzyka nocy” (2022). Interesuje się też teatrem dla dzieci. Jego przedstawienia dla młodych widzów były wielokrotnie nagradzane. Członek ZAiKS-u. Tłumacz piosenek francuskich, autor sztuk teatralnych, scenariuszy i tekstów piosenek dla dzieci, m.in. utworów, które ukazały się na płycie „Małe WuWu”.

 Aneta Głuch-Klucznik jest absolwentką wrocławskiego Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego) w Krakowie. W zespole Wrocławskiego Teatru Lalek od 1992 roku. 

Mirosław Chudy jest ekspertem Galerii 66P i członkiem ciała doradczego tworzącego program miejsca. W latach 80. studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta) we Wrocławiu wraz z innymi przedstawicielami nurtu Nowej ekspresji, m.in. Wojciechem Urlichem, Mają Godlewską i Władysławem Zaporowskim. Był związany z pracownią Konrada Jarodzkiego. Jeszcze podczas studiów współtworzył legendarny Klub Linda. W 1987, tuż przed dyplomem, wyjechał do Aten, gdzie do 1990 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Atenach (ASFA) w pracowni firmowanej przez Jannisa Kounnellisa, jednego z czołowych przedstawicieli nurtu Arte Povera. W latach 1990–2007 mieszkał w Toronto i w Chicago. Obecnie mieszka i pracuje w Miami w USA, łącząc indywidualną praktykę artystyczną ze zleceniami na projekty wnętrz i oprawę wydarzeń. 

Sambor Dudziński (właśc. Damian Dudziński–Dymek), ur. 3 czerwca 1974 w Bytomiu, jest artystą totalnym: performerem, multiinstrumentalistą, kompozytorem, autorem tekstów, wokalistą, aktorem, lalkarzem, wynalazcą i showmanem. Jego sceniczna działalność łączy teatr, muzykę i elementy transowego rytuału, tworząc unikalne widowiska live. Wielokrotnie występował za granicą, m.in. w USA, Japonii, Niemczech, Finlandii, Francji, Danii, Rosji, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech i w Rumunii. Na scenie posługuje się kilkunastoma instrumentami, łącząc live looping i improwizację. Gra na instrumentach klawiszowych (piano elektryczne, rhodes, organy, key-bass, melodyka), dętych (saksofony, klarnety), perkusyjnych, a także na licznych instrumentach etnicznych (duduk, sopiłka, didgeridoo, drumle, kalimba, berimbao, lira korbowa, ligawki, flety). Jego wokal obejmuje szerokie spektrum stylistyk – od jazzu i belcanto po śpiew etniczny i eksperymentalny. Tworzy muzykę teatralną, filmową, współczesna i wokalną, a także w nurcie jazzu, bluesa, popu i progresywnego rocka.

Elżbieta Terlikowska-Misiak jest kostiumografką i scenografką. Absolwentka Wydziału Projektowania Form Przemysłowych Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). Dyplom z malarstwa uzyskała w pracowni prof. Józefa Hałasa. Jako scenografka i kostiumografka zadebiutowała w 1986 roku w Operze Wrocławskiej, pracując przy spektaklu „Nowe Wyzwolenie” według Witkacego, w reżyserii Jerzego Bielunasa. Scenografię i kostiumy projektuje nie tylko dla teatru. Pracuje również przy produkcjach filmowych i telewizyjnych, m.in. jest autorką kostiumów do filmu „Odlotowe wakacje” Marka Piestraka oraz seriali „Życie jak poker” i „Warto kochać”. Zajmuje się także grafiką użytkową oraz małą formą graficzną.

Monika Polak-Luścińska jest projektantką biżuterii, kostiumografką, producentką spektakli. Studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim i teatrologię na Uniwersytecie Łódzkim. Pasjonatka teatru lalek i masek. Tajniki budowy masek poznała we Włoszech w Centro Strutture e Gestuali w Abano oraz w Atelier Ca’Macana w Wenecji. Przez dwadzieścia pięć lat współpracowała jako kostiumografka z Baletem Cracovia Danza specjalizującym się w tańcach dawnych, dla którego stworzyła ponad czterysta kostiumów do widowisk muzyczno-teatralnych i rekonstrukcji dawnych baletów renesansowych i barokowych. Z Wrocławskim Teatrem Lalek związana od dzieciństwa – najpierw jako widzka, potem plastyczka w pracowni, a obecnie jako producentka spektakli.

 Krzysztof Grębski ukończył studia w 1997 roku na wrocławskim Wydziale Lalkarskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego). Prof. dr hab. tej uczelni i wykładowca. Od 30 lat prowadzi zajęcia na Podyplomowych Studiach Reżyserii Teatru Dzieci i Młodzieży.  Reżyser, lektor telewizyjny i radiowy. Od 20 lat jest aktorem Wrocławskiego Teatru Komedia. Wieloletni współpracownik Narodowego Forum Muzyki, w którym wraz ze studentami przygotował kilka muzycznych widowisk dla dzieci. Reżyser spektakli teatralnych, dubbingu i słuchowisk radiowych. Laureat szeregu nagród teatralnych, w roku 2021 odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W zespole Wrocławskiego Teatru Lalek od 1987 roku.

 Sławomir Przepiórka jest aktorem i pedagogiem. Absolwent Studium Nauczycielskiego w Jeleniej Górze (1991) oraz wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (1996, obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego). We Wrocławskim Teatrze Lalek od 1999 roku. W latach 2006–2019 był nauczycielem Teatru Dziecięcego i Kultury Żywego Słowa w Pomaturalnym Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy „SkiBA” we Wrocławiu (od 2012 roku nauczyciel mianowany). Wykładał również Reżyserię teatru dramatycznego w Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu (2016–2020) oraz Autoprezentację – według autorskiego programu nauczania – w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (2018–2021). Laureat Nagrody dla Młodego Aktora przyznanej przez Wrocławską Kapitułę Przyjaciół Teatru (2001) oraz I nagrody za kreację aktorską na XX Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalkowych w Opolu (2001).

Tomasz Szczygielski jest aktorem. Absolwent wrocławskiego Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego, 1999). W zespole Opolskiego Teatru Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki od 1999. Laureat nagrody POLUNIMY oraz Sekcji Lalek ZASP za rolę Chłopca w „Białym statku” w reż. Aleksieja Leliawskiego, a także Nagrody Jury za rolę Wuja Edwarda w przedstawieniu „Jak Matołusz poszedł szukać olbrzyma” w reż. Krystiana Kobyłki (XXII Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek, 2003). W 2004 za rolę Wuja Edwarda uhonorowany także Złotą Maską. W 2009 otrzymał wyróżnienie za udział w spektaklu „O mniejszych braciszkach Św. Franciszka” w reż. Petra Nosálka.

 Piotr Starczak jest aktorem. Absolwent Wydziału Lalkarskiego wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Od stycznia 2023 roku związany z Wrocławskim Teatrem Lalek. Współpracuje z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego, biorąc udział w projektach Teatru na Faktach („Historja” w reżyserii Doroty Bator, 2020; „Matki Wyklęte” w reżyserii Ady Tabisz, 2021). Wystąpił w spektaklach wystawianych w Teatrze Trzy Krzesła: „Czas umierania os” Przemysława Wojcieszka ( 2020) oraz „Influencer szuka żony” Roberta Traczyka (2021). W Teatrze Lalek Banialuka zagrał w przedstawieniu „Smoki” w reżyserii Anny Nowickiej. We Wrocławskim Teatrze Lalek znalazł się w obsadzie spektakli: „Opowieść z Wielkich Bloków” w reżyserii Marty Streker (2022), „Sen nocy letniej” w reżyserii Jakuba Krofty i Michała Wojtyszki (2022) oraz „Pinokio” w reżyserii Agaty Kucińskiej (2023).

 Marek Tatko jest aktorem. Absolwent wrocławskiego Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego, 1987). Pedagog wrocławskiego Wydziału Lalkarskiego tej uczelni, w latach 2016–2020 pełnił funkcję prodziekana. W jego dorobku artystycznym znajdują się liczne role w spektaklach Wrocławskiego Teatru Lalek, z którym jest nieprzerwanie związany od 1987 roku, m.in.: Kłapouchy w „Kubusiu Puchatku” w reżyserii Aleksandra Maksymiaka (1998), Roztargniony Król w „Amelce, Bobrze i Królu na dachu” w reżyserii Petra Nosálka (2006), Wojna/Herkules w „Statku błaznów” w reżyserii Piotra Tomaszuka (2010), Wroniec, Członek i Bubek w spektaklu „Wroniec” w reżyserii Jana Peszka (2011), Pacan w „Pacanie – historii o miłości” w reżyserii Jakuba Krofty (2012), Pimko i Bladaczka w „Ferdydurke” w reżyserii Radosława Kasiukiewicza (2013), Bałwan w „Może morze” w reżyserii Michała Derlatki (2015), Mistrz Ziba w „Locie przez tęczę” w reżyserii Radosława Kasiukiewicza (2021) oraz Filostrates w „Śnie nocy letniej” w reżyserii Jakuba Krofty i Michała Wojtyszki (2022). Uhonorowany licznymi odznaczeniami, m.in. tytułem „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2006, 2025) oraz Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (2016).