Materiały do Pokojówek

Katya Egorova jest rosyjską aktorką i performerką. Absolwentka Moskiewskiego Instytutu Teatralnego im. Borisa Szczukina, który ukończyła w 2018 roku. Jako członkini Teatru ZAR uczestniczy w większości projektów zespołu. Ze spektaklem Teatru ZAR pt. „Anhelli. Skowyt” występowała na Olimpiadzie Teatralnej w Japonii i Rosji. Uczestniczyła w takich międzynarodowych projektach jak „Actors Hub” (2018) czy „Atelier de l’acteur” w Paryżu. Współpracowała z IPAC we Francji. Ma wieloletnie doświadczenie w śpiewie chóralnym, które obejmuje szeroki zakres muzyczny: od prawosławnych i katolickich pieśni po muzykę różnych narodów. Wraz z Teatrem ZAR współtworzy programy edukacyjne, takie jak „ZAR Intense” i „ZAR Sessions”.

Ponadto była asystentką reżysera i koordynatorką projektu „NUCLEAR WAR. look at how I’m forgetting you”, realizowanego w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego. W 2024 otrzymała nagrodę główną Nurtu Off 44. PPA Tukan Off (wraz ze współautorami – Henrykiem Mazurkiewiczem i Tati Lemeshevą) za spektakl pt. „niesamowita  słowiańszczyzna”.

Jarosław Fret jest reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego. Założyciel i lider Teatru ZAR, od 2021 roku w tandemie twórczym Studio Wachowicz/Fret. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Kuratorów i kuratora ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser pięciu spektakli zespołu. Tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem „Armine, Sister”, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. W 2016 roku zrealizował spektakl „Medee. O przekraczaniu” z udziałem śpiewaczek z Kairu, Teheranu i Stambułu. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą, był wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filii we Wrocławiu. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” (2010). Spektakl „Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie” w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej Wrocław 2016. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli, a w 2019 roku Centrum Sztuk Performatywnych.

Maša Jelić jest aktorką Teatru Plavo (od 2001 r.) i nauczycielką w Teatrze Plavo (od 2007 r.). Zagrała w 20 spektaklach Plavo, które zespół prezentował na arenie międzynarodowej, m.in. w „Fantastycznej Ewangelii według Virginii” (2003), „Dialektyce duszy – studium wolności” (2004), „Śpiewam jak ptak” (2006), „Czarnoksiężniku, czyli harmonijnej kakofonii” (2007), „Tańcu z ojcem” (2008), „Pogańskim fantazmacie, czyli tajemnicu zdrady” (2010), monodramie „Ema” (2013), „Marzeniu – historii z Terezina” (2016) oraz „I Psychi tis Antigonis” (2023). Od 2007 roku prowadzi program edukacyjny Studio Teatru Współczesnego, warsztaty treningu fizycznego i głosowego aktora oraz warsztaty „Taniec Pamięci” w ramach międzynarodowego programu edukacyjnego „Dwa Tygodnie Otwarte Teatru Plavo”. Od 2019 roku prowadzi inkuluzywne projekty edukacyjne z młodzieżą niepełnosprawną, z młodymi migrantami i osobami ubiegającymi się o azyl. Współreżyserowała i wyreżyserowała dwa spektakle z uczestnikami inkluzywnych projektów „Oda do różnorodności 1” i „Oda do różnorodności 2” (2021–2023). Uczestniczyła w warsztatach prowadzonych przez aktorów Odin Teatret Robertę Carreri, Jana Fersleva i Iben Nagel Rasmussen oraz w warsztatach byłych aktorów Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego – Zygmunta Molika i Reny Mireckiej. Wzięła udział w kilku programach edukacyjnych organizowanych przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Od 2022 roku uczy jogi.

Aleksandra Kugacz-Semerci jest aktorką i pedagożką teatralną związaną z Instytutem Grotowskiego we Wrocławiu. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim, a jej zainteresowanie teatrem i antropologią skłoniło ją do kontynuowania edukacji w zakresie sztuki teatralnej. Połączenie badań akademickich z praktyką sceniczną ukształtowało jej unikalne podejście do twórczości i pedagogiki. Od 2019 roku Aleksandra jest związana z Teatrem ZAR, w którym występuje w spektaklach takich jak „Anhelli. Skowyt”, „Medee. O przekraczaniu” i „Back to Beckett”. W tym samym roku wzięła udział w ekspedycji badawczej Teatru ZAR na Korsykę i Sardynię, gdzie zgłębiała tradycyjne pieśni. Zebrany materiał stał się inspiracją dla jej dalszych projektów artystycznych i badawczych. Razem z Jarosławem Fretem stworzyła spektakl „Nikt (nie) spotyka Nikogo”. W latach 2014–2018 była związana ze Studiem Matejka, z którego członkami i członkiniami współtworzyła takie projekty jak performans site-specific „Harmony of Contradictions: Poland” (2014) oraz film „No More Heroes” (2016). W ramach programu Tandem współpracowała z turecką grupą Budalasultan przy projekcie „Palimpsest of Space: Reconstruction ” (2016). W latach 2017–2018 występowała w spektaklu „Wściekły człowiek. Wariacje w obronie gniewu”. W 2015 i 2016 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację projektu „Be at Home”. Wystąpiła również w spektaklu „Life in This House is Over ”, stworzonym przez Samanthę Shay we współpracy z Source Material, Instytutem Grotowskiego i Pina Bausch Zentrum. Premiera spektaklu odbyła się w 2024 roku

Monika Wachowicz jest aktorką i pedagożką. Ukończyła filozofię na Wydziale Nauk Społecznych na Uniwersytecie Śląskim. Od 2004 roku związana z Teatrem A Part w Katowicach, którego dyrektorem i reżyserem jest Marcin Herich. Od 2021 współpracuje z Jarosławem Fretem, twórcą Teatru ZAR, w tandemie twórczym Studio Wachowicz/Fret. Wykładowczyni w Akademii Sztuk Teatralnych oraz kuratorka projektu „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych” w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu. Koordynuje Międzynarodowy Festiwal Sztuk Performatywnych A Part. Prowadzi Studio Aktorskie przy Teatrze A Part, a także autorskie Studio Ciała i Emocji w Katowicach. Od 2019 jest Prezeską Fundacji „Sztuka dla Życia” im. Marty Paradeckiej.
www.wachowicz.studio

Hsinyu Wu urodziła się na Tajwanie. Pierwsze taneczne kroki stawiała, ucząc się tai-chi, chińskiego tańca tradycyjnego i tańca współczesnego oraz baletu, co zapewniło jej fundament do dalszego rozwoju i z których to doświadczeń nadal czerpie inspiracje.

Po ukończeniu London Contemporary Dance School, w której doskonaliła artystyczne aspekty warsztatu tanecznego, pracowała jako niezależna tancerka w Wielkiej Brytanii, m.in. w Londynie. Brała udział w spektaklach teatralnych i improwizowanych, filmach o tańcu i immersyjnych wystawach, współpracując między innymi z James Cousins Company, Samem Corenem, Becky Namgauds i Kennym Wing Tao Ho. Prowadziła również próby teatralne i animowała warsztaty ruchowe.

W ostatnim czasie powróciła do współpracy z artystami i artystkami z Tajwanu. Z niesłabnącą ciekawością prowadzi poszukiwania kulturowe i angażuje się w interdyscyplinarną współpracę z twórcami i twórczyniami reprezentującymi inne dyscypliny artystyczne.