Metoda pracy Theodorosa Terzopoulosa

Proces prób w Teatrze Attis nie polega na realizacji dramatycznej koncepcji; jest przygodą podczas podróży do pejzażu pamięci, poszukiwaniem zagubionych kluczy jedności ciała i mowy, słowa jako naturalnej jedności.
Heiner Müller, Berlin 1987

Pokaz pracy stanowi wprowadzenie do znanej i cenionej metody Theodorosa Terzopoulosa, nauczanej w międzynarodowych akademiach i szkołach teatralnych oraz uniwersytetach, która inspiruje aktorów na całym świecie. To intensywny trening psychofizyczny dla aktorów, bazujący na kontroli oddechu, w którym oddech, a nie ciało ludzkie, staje się centralnym elementem teatralnej kreacji.

Zaprezentowane zostaną główne elementy metody:

• kontrola oddechu przeponowego
• techniki autokoncentracji
• świadomość i aktywacja osi ciała i centrum ciała
• całkowita aktywacja rezonatorów
• emancypacja głosu
• rozwój wytrzymałości fizycznej i psychicznej
• rytmiczna interpretacja tekstu (tragedia starogrecka i teksty klasyczne)

Theodoros Terzopoulos urodził się w wiosce Makrygialos. Studiował w Szkole Teatralnej K. Michailidisa w Atenach (1965–1967) i pracował jako asystent reżysera w Berliner Ensemble (1972–1976). W latach 1981–1983 był dyrektorem Szkoły Teatralnej Narodowego Teatru Północnej Grecji, a w latach 1985–1988 dyrektorem artystycznym festiwalu Międzynarodowe Spotkanie ze Starożytnym Dramatem Greckim w Delfach, w których uczestniczyły wybitne osobistości świata teatru, między innymi Heiner Müller, Tadashi Suzuki, Min Tanaka, Anatolij Wasiljew, Robert Wilson, Andrzej Wajda. W 1985 roku założył Teatr Attis. Od 1990 roku jest jednym z członków-założycieli Międzynarodowego Instytutu Teatru Obszaru Morza Śródziemnomorskiego, a od 1991 roku kieruje jego pracami. Instytut zorganizował: międzynarodowy festiwal „Violence and Peace in the Mediterranean Theatre” (Przemoc i pokój w Teatrze Śródziemnomorskim) (Patra, 1991), Dni Edukacji Teatralnej (Mytilini) i szereg konferencji. Od 1993 roku pełni rolę przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Olimpiady Teatralnej. Był dyrektorem artystycznym następujących jej edycji: w Delfach (1995, „Przez tysiąclecia”), w Shizuoce (1999, „Dając nadzieję”), w Moskwie (2001, „Teatr dla ludzi”), w Stambule (2006, „Przekraczając granice”), Seulu (2010, „Sarang. Miłość i człowieczeństwo”), Pekinie (2014, „Marzenie”). W roku 2005 wznowił Międzynarodowe Spotkanie ze Starożytnym Dramatem Greckim, odbywające się od tej pory w Sykionie, kolejne edycje odbyły się w 2006 i 2011 roku.

Reżyserował tragedie Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa, sztuki najwybitniejszych współczesnych pisarzy europejskich, m.in. Brechta, Lorki, Müllera, Becketta, oraz współczesnych pisarzy greckich. Pracował w wielu teatrach zagranicznych, m.in. w Teatro Olimpico w Vicenzy, Teatrze na Tagance w Moskwie. Gościł na licznych międzynarodowych festiwalach i współpracował z wybitnymi aktorami z całego świata. Przez dwadzieścia dziewięć lat Teatr Attis zagrał tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt przedstawień zarówno w Grecji, jak i za granicą. Do najsłynniejszych z nich należą: Bachantki (1986, 2001), Materiały do Medei (1988, 1995, 1996, 2002), Kwartet (1989, 1993), Persowie (1990, 2003, 2006), Wyzwolenie Prometeusza (1991), Fedra (1991), Antygona (1994), Prometeusz w okowach (1995, 2008, 2010), Herakles (1997), Filoktet (2003), Ajaks. Szaleństwo (2004), Król Edyp (2006), Kasandra (2007), Panna Julia (2008), Mauzer (2009), Alarm (2010), Antygona (2011).

Metod pracy Theodorosa Terzopoulosa naucza się w szkołach teatralnych i wydziałach filologii klasycznej na trzydziestu uniwersytetach. Reżyser jest laureatem wielu nagród teatralnych w Grecji i za granicą. Na temat jego metody pracy i podejścia do pracy teatralnej powstało wiele książek, wydanych i tłumaczonych m.in. w Niemczech, Anglii, Grecji, Turcji, Rosji i Chinach.