Nikt (nie) spotyka Nikogo

Aleksandra Kugacz-Semerci jest aktorką i pedagożką teatralną związaną z Instytutem Grotowskiego we Wrocławiu. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim, a jej zainteresowanie teatrem i antropologią skłoniło ją do kontynuowania edukacji w zakresie sztuki teatralnej. Połączenie badań akademickich z praktyką sceniczną ukształtowało jej unikalne podejście do twórczości i pedagogiki. Od 2019 roku Aleksandra jest związana z Teatrem ZAR, w którym występuje w spektaklach takich jak „Anhelli. Skowyt”, „Medee. O przekraczaniu” i „Back to Beckett”. W tym samym roku wzięła udział w ekspedycji badawczej Teatru ZAR na Korsykę i Sardynię, gdzie zgłębiała tradycyjne pieśni. Zebrany materiał stał się inspiracją dla jej dalszych projektów artystycznych i badawczych. Razem z Jarosławem Fretem stworzyła spektakl „Nikt (nie) spotyka Nikogo”. W latach 2014–2018 była związana ze Studiem Matejka, z którego członkami i członkiniami współtworzyła takie projekty jak performans site-specific „Harmony of Contradictions: Poland” (2014) oraz film „No More Heroes” (2016). W ramach programu Tandem współpracowała z turecką grupą Budalasultan przy projekcie „Palimpsest of Space: Reconstruction ” (2016). W latach 2017–2018 występowała w spektaklu „Wściekły człowiek. Wariacje w obronie gniewu”. W 2015 i 2016 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację projektu „Be at Home”. Wystąpiła również w spektaklu „Life in This House is Over ”, stworzonym przez Samanthę Shay we współpracy z Source Material, Instytutem Grotowskiego i Pina Bausch Zentrum. Premiera spektaklu odbyła się w 2024 roku

Mertcan Semerci urodził się w Stambule. Ukończył aktorstwo na Wydziale Muzyki i Sztuk Dramatycznych Uniwersytetu Bilkent. Występował w ponad 20 spektaklach teatralnych i tanecznych w Stambule oraz Ankarze, zdobywając uznanie za swoją ekspresję fizyczną i zaangażowanie w poszukiwanie innowacyjnych praktyk teatralnych. W 2016 roku przeprowadził się do Polski i dołączył do Studia Matejka, z którego członkami i członkiniami współtworzył spektakl „Wściekły człowiek. Wariacje w obronie gniewu” oraz brał udział w warsztatach prowadzonych przez Mateja Matejkę. Współpracował także z zespołami międzynarodowymi, takimi jak Alkemisterna w Göteborgu („Suffering: On Our Perception of Pain ”) oraz Theatre CHOREA („2.0.4.5. Metaphysical Miniopera”). Od 2018 roku jest kluczowym członkiem Teatru ZAR, działającego przy Instytucie Grotowskiego. Wystąpił w produkcjach takich jak „Medee. O przekraczaniu”, „Anhelli. Skowyt” oraz „Back to Beckett”. W 2019 roku wziął udział w ekspedycjach badawczych Teatru ZAR na Korsykę i Sardynię, gdzie studiował tradycyjne pieśni. Materiał ten stał się integralną częścią jego dalszej pracy artystycznej. Był także współtwórcą spektaklu „Nikt (nie) spotyka Nikogo”, wyreżyserowanego przez Jarosława Freta we współpracy z Aleksandrą Kugacz-Semerci. Mertcan wystąpił również w spektaklu „Life in This House is Over”, wyreżyserowanym przez Samanthę Shay we współpracy z Source Material, Instytutem Grotowskiego i Pina Bausch Zentrum. Spektakl, którego premiera odbyła się w Instytucie Grotowskiego w 2024 roku, zgłębiał relację między rytuałem, głosem a dramaturgią fizyczną. Jako pedagog teatralny w Instytucie Grotowskiego, Mertcan prowadzi warsztaty badające relację między ruchem, głosem a aktorstwem, inspirowane sztukami walki i tradycyjnym śpiewem wielogłosowym.

Jarosław Fret to założyciel i lider Teatru ZAR, reżyser, aktor, dyrektor Instytutu Grotowskiego. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Kuratorów i kuratora ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser pięciu spektakli zespołu. Tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem „Armine, Sister”, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. W 2016 roku zrealizował spektakl „Medee. O przekraczaniu” z udziałem śpiewaczek z Kairu, Teheranu i Stambułu. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą, był wykładowcą m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Filii we Wrocławiu. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk „Ewangelie dzieciństwa” (2010). Spektakl „Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie” w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej Wrocław 2016. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli, a w 2019 roku Centrum Sztuk Performatywnych.

Joanna Jaworska-Maciaszek jako tancerka współpracuje z Teatrem O.de.la w Rzeszowie, tańczyła w produkcjach „Koniec, początek – soma” (2018), „Macondo” (2010) i „Harey” w choreografii Marty Bury. Tancerka Pracowni Fizycznej prowadzonej przez Jacka Owczarka w Łodzi. W ramach pracy zespołu zatańczyła w spektaklach „Meandrująca rzeka”, „A3” i „Re:akcja”, prezentowanych na Polskiej Platformie Tańca. Współpracowała z choreografami z Polski i zagranicy, m.in. jako tancerka z Rosanną Gamson/World Wide (Los Angeles), a w drugiej odsłonie asystentka choreografa Roberta M. Haydena w projekcie „Oratorium Dance Project” Teatru CHOREA, w projekcie performatywnym „Topologie” francuskiej grupy Les gens d’Uterpan. Pomysłodawczyni spektaklu „ĆMY”, który stworzyła kolektywnie z trójką tancerzy Pracowni Fizycznej. Tancerka w spektaklu „Matryca, [Prześwit 1/8]”, w reżyserii Pawła Grali, nagrodzonego w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best Off”. Stworzyła choreografię do spektaklu „2.0.4.5. Miniopera Metafizyczna” Teatru CHOREA w reżyserii Tomasza Rodowicza. Współorganizatorka interdyscyplinarnych spotkań improwizacyjnych KIPISZ w Łodzi. Uczy tańca i ruchu. Performuje, improwizuje, w tańcu fascynuje ją intuicyjność, przepływ energii, praca nad świadomym byciem we własnym ciele.