Olimpiada i inne święta teatralne
Spotkanie poświęcone 13. numerowi „Performera” Olimpiada i inne święta teatralne z udziałem Ewy Banaszak, Grzegorza Chojnowskiego, Jarosława Freta, Katarzyny Knychalskiej, Jacka Pluty, prowadzenie: Monika Blige i Dariusz Kosiński
23/10/2017 {poniedziałek} 18:00
Instytut Grotowskiego, Sala Kinowa
Wstęp wolny
Rok po Olimpiadzie Teatralnej „Świat miejscem prawdy” Wrocław 2016 wracamy do niej w „Performerze”, publikując zapisy spotkań z mistrzami światowego teatru, ale też starając się podjąć refleksję na temat tego wydarzenia i podobnych, choć nie tylko teatralnych, świąt. Pragniemy zapytać o znaczenie Olimpiady Teatralnej oraz zastanowić się, jakie miejsce zajmują festiwale we współczesnym życiu teatralnym i kulturalnym, a w końcu: jakie jest miejsce takich „kulturowych świąt” we współczesnej kulturze miejskiej? Czy festiwale są jeszcze wydarzeniami świątecznymi, czy już tylko promocyjnymi pakietami generującymi medialne zainteresowanie i ułatwiającymi sprzedaż?
Ewa Banaszak jest doktorem socjologii, absolwentką Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Doktorat obroniła na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie pracuje w Instytucie Socjologii. Obszary jej zainteresowań naukowych są dość zróżnicowane: od kultury, komunikacji społecznej, po ciało, ubranie i modę. Jest współredaktorką i autorką prac zajmujących się ciałem, cielesnością, seksualnością. Ostatnio ukazała się jej monografia dotycząca doświadczania ciała i nagości Eksperiencje nagości (Warszawa 2017). Obecnie zajmuje się badaniem Ewaluacja Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 oraz dociekaniami związanymi z ubraniem codziennym (Wrocław Fashion Project).
Grzegorz Chojnowski jest dziennikarzem, publicystą, z wykształcenia anglistą i polonistą. Laureat odznaki Zasłużony dla Kultury Polskiej. Pracuje w Polskim Radiu Wrocław, od 1 stycznia 2015 jest szefem tematycznego cyfrowego Radia Wrocław Kultura. Prowadzi blog.
Jarosław Fret jest założycielem i liderem Teatru ZAR, reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego, wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego Filii we Wrocławiu, przewodniczącym Rady Kuratorów i kuratorem ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser czterech spektakli zespołu. Tryptyk Ewangelie dzieciństwa był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W listopadzie 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem Armine, Sister, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk Ewangelie dzieciństwa (2010). Spektakl Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli.
Katarzyna Knychalska jest założycielką i prezeską Fundacji Teatr-Nie Taki we Wrocławiu, wydawcą, redaktorką naczelną portalu Teatralny.pl i czasopisma o teatrach niezależnych „Nietak!t”. Współtwórczyni Ogólnopolskiej Offensywy Teatralnej, zajmującej się jednoczeniem ruchu teatrów offowych, dramatopisarka i adaptatorka (spektakle: Moja Bośnia, prem. Bolesławiec 2014; Stilon-najlepszy ze światów, prem. Gorzów Wielkopolski 2016; Wiele demonów wg Jerzego Pilcha, prem. Batumi, Gruzja 2016; Stacyjka, prem. Poniewież, Litwa 2017), konsultantka programowa w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, dyrektorka Festiwalu Teatru Nie-Złego w Legnicy, współtwórczyni Festiwalu Dolnośląskich Teatrów Offowych ZWROT we Wrocławiu.
Jacek Pluta jest doktorem socjologii, adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego w Zakładzie Socjologii Kultury i Cywilizacji. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na socjologii wiedzy, socjologii kultury w obszarach działania społecznego, struktur, socjologii miasta, problemów społecznych, postrzegania jakości życia, przedsiębiorczości. Od 1996 roku autor oraz współautor kilkudziesięciu projektów badawczych (w obszarze jakości życia, rynku pracy, samozatrudnienia, niepełnosprawności).
W latach 2008–2010 kierownik projektu Ogólnopolskie badanie sytuacji, potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych w Polsce, zrealizowanego w ramach współpracy Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w Warszawie oraz SWPS we Wrocławiu. W latach 2010–2017 współautor, realizator, kierownik projektów badawczych, m.in. takich jak: Wrocławska Diagnoza Społeczna (edycje 2010, 2014, 2017), Strategie sukcesyjne polskich przedsiębiorstw rodzinnych (2012–2013), Analiza Funkcjonalna Osiedli (2016–2017). Obecnie kończy pracę nad projektem Ewaluacja Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 sfinansowanego przez Urząd Miasta Wrocławia we współpracy z Uniwersytetem Wrocławskim i Biurem Festiwalowym IMPART 2016. Autor, współautor i redaktor książek, m.in.: Społeczno-kulturowe procesy definiowania postaw (2002), Uczestnicy, konsumenci, mieszkańcy. Wrocławianie i ich miasto w oglądzie socjologicznym (red. z Mateuszem Błaszczykiem, 2015), Strategie sukcesyjne polskich przedsiębiorstw rodzinnych (z Krzysztofem Safinem, Barbarą Pabjan, 2014), Stare i nowe problemy społeczne wielkiego miasta Socjologiczne studium konsumpcji na przykładzie Wrocławia (z Mateuszem Błaszczykiem, Stanisławem W. Kłopotem, 2010), My Wrocławianie: społeczna przestrzeń miasta (red. z Piotrem Żukiem, 2006).
Monika Blige ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu (specjalizacja teatrologiczna). Autorka pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem prof. Dobrochny Ratajczakowej „Więcej niż teatr”. Teatr Wiejski Węgajty jako fenomen kulturowy i artystyczny. W latach 2001–2005 bliska współpracowniczka Projektu Terenowego Teatru Węgajty (m.in. udział wyprawach i spektaklach Upiorny całun i Synczyzna). Od 2005 roku związana z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego (do 2007 Ośrodek Grotowskiego), gdzie kieruje wydawnictwem. Redaktorka ponad trzydziestu tytułów, w tym wydanej w kilku językach książki Ludwika Flaszena Grotowski & Company, współpracowniczka Icarus Publishing Enterprise. Od 2013 roku pełni funkcję zastępcy dyrektora ds. programowych.
Dariusz Kosiński jest profesorem w Katedrze Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku. Zajmuje się także interpretacją dramatu (m.in. książka Sceny z życia dramatu, Kraków 2004). Wspólnie z Ireneuszem Guszpitem przygotował edycje pism teatralnych Juliusza Osterwy (Przez teatr – poza teatr, 2004; Antygona, Hamlet, Tobiasz…, 2007).
Najważniejszy nurt jego pracy naukowej to badania nad swoistością polskiej tradycji teatralnej i performatywnej, czego efektem są książki Polski teatr przemiany(2007) oraz autorska synteza dziejów polskich przedstawień Teatra polskie. Historie (2010; nagroda Znaku Hestii im. ks. prof. Józefa Tischnera, 2011; Nagroda Naukowa im. Jerzego Giedroycia, 2012; przekład niemiecki opublikowano w roku 2012, chiński w 2016; w przygotowaniu przekłady na rosyjski i angielski). W kolejnych latach rozwijał te badania w kierunku analiz współczesnych przedstawień i dramatów społecznych, m.in. związanych z katastrofą smoleńską (Teatra polskie. Rok katastrofy, 2012).
Równie ważne miejsce w jego zainteresowaniach zajmuje twórczość i idee Jerzego Grotowskiego. Jest autorem popularnej biografii artysty Grotowski. Przewodnik (2009), a niedawno wydał monografię poświęconą trzem z jego przedstawień z początku lat sześćdziesiątych Grotowski. Profanacje (2015). W latach 2010–2013 był dyrektorem naukowym Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Należał do zespołu redakcyjnego Tekstów zebranych Jerzego Grotowskiego (2012).
W ramach działalności Katedry Performatyki UJ zajmuje się performatyką przedstawień, której zręby i cele przedstawił w książce Performatyka. W(y)prowadzenia (2016).
Od kwietnia roku 2014 jest zastępcą dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Od roku 2015 jest przewodniczącym Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Dzieł Polskiej Literatury Dawnej „Klasyka Żywa”.