Śmieszny staruszek

Jeden z najsłynniejszych w Polsce spektakli lalkowych dla dorosłych. Inscenizacja poruszającego dramatu Tadeusza Różewicza. Reżyser rozbił głównego bohatera na kilka postaci. Koncept ten stanowi nie tylko nowatorskie podejście inscenizacyjne do znanego utworu, ale także próbę jego nowego odczytania.

Bohaterem spektaklu Śmieszny staruszek jest Staruszek – lalka animowana przez aktorów. Przedstawienie głównej postaci dramatu jako lalki doskonale uwydatniło społeczną degradację i przedmiotowość Staruszka. Bohater spektaklu jest samotny, mieszka z manekinem i lalkami. Utożsamia manekina z kobietą, lalki z dziećmi. Kiedy życie okazało się dla niego puste, zaczął je kolekcjonować. Pewnego razu zostaje oskarżony i staje przed sądem. Jednak nie wie z jakiego powodu. Z wyjaśnień, jakie składa, wynika, że ludzie nie mogli zaakceptować jego odmienności. Na uwagę zasługują lalki i scenografia Jadwigi Mydlarskiej-Kowal. Głównym elementem scenografii są usytuowane w otworach czarnego parawanu cztery popiersia lalek z twarzą tytułowej postaci. Każda z nich jest groteskowo wykrzywiona pod wpływem innej emocji Staruszka.