Spiski życiowe
Spotkanie z Wacławem Sobaszkiem poświęcone jego książce „Spiski życiowe. Dziennik węgajcki 1982–2020”, prowadzenie Monika Blige | Online
śr. 28/04/2021, 18:00
Transmisja Facebooku Instytutu Grotowskiego
„Spiski życiowe. Dziennik węgajcki 1982–2020” to zbiór tekstów pisanych przez reżysera i współzałożyciela Teatru Węgajty – Wacława Sobaszka. Stanowi on cenny zapis rozważań autora na temat codziennego życia na warmińskiej wsi Węgajty oraz podejmowanych działań teatralnych – począwszy od interdyscyplinarnej Placówki Twórczo-Badawczej „Pracownia” w Olsztynie, poprzez utworzenie Teatru Wiejskiego Węgajty, jego przeobrażenia i dokonania. „Dziennik” składa się z trzech części („Spiski życiowe”, „Nawóz”, „Interregnum”) oraz trzech aneksów („Budowanie miejsca”, „Quico Bello”, „Rzecz o Krzysztofie Łepkowskim”), otwiera go wstęp „Teatr Węgajty w dzienniku Wacława Sobaszka” Joanny Kocemby-Żebrowskiej, a zamyka posłowie „Spiski i zapiski Wacława Sobaszka” Wojciecha Dudzika. Publikacja zawiera bogatą szatę ilustracyjną: grafiki Anny Drońskiej oraz fotografie z komentarzami artysty. Nad stroną graficzną czuwała łódzka artystka Agnieszka Kowalska-Owczarek. Wydawcą książki jest Stowarzyszenie Węgajty.
Książka została dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
„Czujemy tylko, nie wiemy, «skąd śpiewa pieśń». Te i inne spiski życiowe transformuje ich odkrywca w przypowieści, wiersze i wskazówki sięgające od szamba do wszechświata”. / Jana Pilátová
„«Spiski życiowe» Wacława Sobaszka to subtelna, wielowątkowa, intymna opowieść o Teatrze Węgajty i jego (współ)twórcy, spisana w formie bieżących notatek. […] Węgajty są autonomią, azylem, planem ku dobrej przyszłości. Bez krzyku, spokojnie, lecz rewolucyjnie”. / Krzysztof Gedroyć
Wacław Sobaszek zaczynał działalność artystyczną w olsztyńskiej interdyscyplinarnej Placówce Twórczo-Badawczej „Pracownia”. Od 1982 roku w Węgajtach. W bliskiej współpracy z żoną Erdmute Sobaszek przygotowuje spektakle z kolejno powstającymi tu zespołami: Teatru Wiejskiego Węgajty (1986), Projektu Terenowego (1996), Innej Szkoły Teatralnej (2010). Organizuje wyprawy kolędnicze, zapustne, alelujkowe. Jest gospodarzem międzynarodowego festiwalu Wioska Teatralna. Pod szyldem Teatru Potrzebnego tworzy spektakle z udziałem mieszkańców domu Pomocy Społecznej w Jonkowie. Realizuje projekty teatralne w Albanii, Białorusi i Tajwanie oraz długofalowy program teatralno-ekologicznej aktywności do roku 2030: „Źródła i przyszłość”. Pisze o teatrze, jest autorem wierszy (tomik „Pomiędzy” z roku 2017) oraz tekstów własnych songów teatralnych.
Monika Blige jest absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu (specjalizacja teatrologiczna). W latach 2001–2005 współpracowniczka Projektu Terenowego Teatru Węgajty. Od 2005 roku związana z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego (do 2007 Ośrodek Grotowskiego), gdzie przez dziesięć lat pełniła funkcję zastępczyni dyrektora ds. programowych; obecnie kieruje działem wydawniczym. Kuratorka II Akademii Teatru Alternatywnego i członkini Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. Redaktorka ponad trzydziestu książek wydanych przez Instytut Grotowskiego, współpracowniczka Icarus Publishing Enterprise, członkini rady programowej czasopisma „Teatro e Storia” oraz redaktorka czasopisma internetowego „Performer”.
Galeria zdjęć
