Stand by

Film porusza problem zarówno bytu tancerza na scenie, jak i bytu człowieka w życiu i w świecie. Inspirację do filmu stanowi spektakl Gracerunners autorstwa norweskiej choreografki Karen Foss. Wypowiadane na przemian przez tancerzy w spektaklu zdania: „Jestem zmęczony”, „Jestem gotowy”, przenoszą się również na życie każdego człowieka. Stąd główne elementy występujące w filmie to bieg, nagłe zatrzymania i spowolnienia ukazujące zmaganie się człowieka ze swoimi ograniczeniami, również fizycznymi, a także zmaganie się tancerza z choreografią, z przestrzenią, z ciałem, ze zmęczeniem.

Film został opowiedziany w kilku sekwencjach, które wzajemnie się ze sobą łączą, montują, niezależnie od choreografii i muzyki.

Wiele jest w filmie ruchowej improwizacji, w której ważną rolę gra chropawa i nieprzewidywalna przestrzeń, niezwykle interesująca wizualnie. Tancerze zmagają się z jej oryginalnym urokiem. Sceny ułożone są według abstrakcyjnej dramaturgii, według różnicy napięć i nastrojów, prowadząc do kulminacji i rozładowania.