Aktualnie jesteś: Otwarty Uniwersytet Poszukiwań / Kursy wiodące / Wielka? Reforma? Teatru?
Labirynty „Hamleta”
Warsztaty prof. Dariusza Kosińskiego dla grupy roboczej w ramach OUP
12/01/2013 {sobota}
Sala Kinowa
Przedmiotem warsztatów będzie wspólna lektura tzw. studium o Hamlecie Stanisława Wyspiańskiego, której celem będzie ukazanie złożoności i wielowymiarowości teatru, o jakim myślał i jaki chciał praktykować jego autor. Szczególnym zamiarem i przedmiotem dyskusji będzie właśnie praktyka teatralna, nie tyle wyczytana i zrekonstruowana na podstawie tekstu, ile – wyobrażona i zainspirowana przezeń. Zgodnie z kluczową dla Wyspiańskiego figurą labiryntu, nie będziemy dążyć do odkrycia i zdefiniowania trasy i wyrysowania mapy, ale pozwolimy sobie na mnożenie dróg, włóczęgę i błądzenie.
Uczestnicy warsztatów proszeni są o przeczytanie całości Hamleta Stanisława Wyspiańskiego, najlepiej w wydaniu krytycznym: Stanisław Wyspiański: Hamlet, [w:] tegoż: Dzieła zebrane, redakcja zespołowa pod kierownictwem Leona Płoszewskiego, t. 13, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1961, lub w wydaniu z serii „Biblioteka Narodowa” (s. I, nr 225) w opracowaniu Marii Prussak.
Dariusz Kosiński jest profesorem Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, od roku 2019 w Instytucie Glottodydaktyki Polonistycznej. Jest uczniem prof. Jana Michalika, pod którego opieką napisał pierwsze prace dotyczące historii i teorii sztuki aktorskiej XIX wieku. Główny nurt jego badań stanowi polska tradycja teatralna i performatywna („Polski teatr przemiany”, Wrocław 2007; „Teatra polskie. Historie”, Warszawa 2010 – nagroda Znaku Hestii im. ks. prof. Józefa Tischnera 2011, Nagroda Naukowa im. Jerzego Giedroycia 2012; przekłady: niemiecki, chiński, rosyjski, angielski). Podejmował też prace związane z poszczególnymi twórcami tej tradycji: Juliuszem Osterwą, Stanisławem Wyspiańskim, a przede wszystkim Jerzym Grotowskim. Jest autorem popularnej biografii artysty „Grotowski. Przewodnik” (Wrocław 2009), wydał dwie monografie poświęcone jego wczesnym przedstawieniom („Grotowski. Profanacje”, Wrocław 2015; „Farsy-misteria. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów (1959–1960)”, Wrocław 2018). W latach 2010–2013 był dyrektorem programowym Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Należał do zespołu redakcyjnego „Tekstów zebranych” Grotowskiego (Wrocław – Warszawa 2012). Założył portal grotowski.net oraz pismo „Performer”, którego redaktorem naczelnym jest do dziś. Badania nad polską tradycją performatywną łączy z analizami współczesnych przedstawień i dramatów społecznych („Teatra polskie. Rok katastrofy”, Warszawa 2012). Był współzałożycielem i przez kilkanaście lat pracownikiem Katedry Performatyki na Wydziale Polonistyki UJ („Performatyka. W(y)prowadzenia”, Kraków 2016). W latach 2014–2018 był zastępcą dyrektora Instytutu Teatralnego Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Stworzył projekt badań nad awangardą teatralną Europy Środkowo-Wschodniej „Odzyskana Awangarda”. W latach 2017–2020 kierował projektem badawczym „Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku”. Od 2016 stale współpracuje jako krytyk teatralny z „Tygodnikiem Powszechnym”. Od roku 2014 wraz z prof. Wojciechem Dudzikiem jest redaktorem naczelnym internetowej Encyklopedii Teatru Polskiego. Od 2016 stale współpracuje jako krytyk teatralny z „Tygodnikiem Powszechnym”. W roku 2020 założył z Katarzyną Woźniak „żywosłowie. wydawnictwo”, którego jest dyrektorem programowym i redaktorem. Ostatnią jego książką jest „Teatr, który nadchodzi?” (Gdańsk 2023).