Tadeusz Kantor – inne spojrzenia

Karolina Charewicz – absolwentka kulturoznawstwa i filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Doktorantka kulturoznawstwa Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich SWPS w Warszawie. Zajmuje się performatywnością obrazu i wizualności. Jej zainteresowania dotyczą m.in. filozofii współczesnej, psychoanalizy, etyki, pedagogiki krytycznej, edukacji performatywnej, sztuk wizualnych.

Łucja Iwanczewska jest adiunktem w Katedrze Performatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktor nauk humanistycznych. Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i podyplomowych studiów z zakresu gender w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Autorka książek: „Muszę się odrodzić. Inne spotkania z dramatami Stanisława Ignacego Witkiewicza” (Kraków 2007), „Samoprezentacje. Sade i Witkacy” (Kraków 2010). Zajmuje zagadnieniami performatyki, performatywnością zjawisk kultury współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem polskiej kultury potransformacyjnej. Publikuje w „Dialogu”, „Didaskaliach”, „Performerze”, wielu pracach zbiorowych. Autorka artykułów naukowych i organizatorka konferencji w ramach grantu badawczego „Polska dramatyczna”. Współpracowała z Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, gdzie przygotowała projekt autorski „Biografie w teatrze”. Współpracowała także z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, gdzie przygotowała autorską konferencję „Nie może tak zostać! Polski punk”. Obecnie przygotowuje autorską monografię „Nieudane emancypacje. Sztuka i projekty polskości”.

Anna Królica – teatrolożka i rusycystka. Obecnie doktorantka Wydziału Polonistyki UJ, prezes Fundacji PERFORMA, współzałożycielka portalu www.nowytaniec.pl. Poza krytyką taneczną zajmuje się teorią i historią tańca, szczególnie w jego polskim i niemieckim kontekście. Publikowała w Teatrze, Kontekstach, Didaskaliach i Scenie. Aktualnie pracuje nad zagadnieniem pamięci i ciała w Teatrze Śmierci Tadeusza Kantora i Tanztheater Wuppertal Piny Bausch

Marta Kufel-Kaszyńska jest doktorantką Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego na specjalności teatrologicznej. Autorka książki „Błędne Betlejem Tadeusza Kantora” (Kraków, 2013). W swoich badaniach nad polskim teatrem XX wieku poszukując nowej formuły opisu doświadczenia po Zagładzie, podejmowała próby łączenia chrześcijańskiej nieortodoksyjnej teologii z wybranymi zjawiskami polskiego teatru oraz nowoczesnej filozofii. Aktualnie kończy pracę nad rozprawą doktorską nazywającą wspólność i różnicę drogi twórczej Jerzego Grotowskiego i Tadeusza Kantora w perspektywie filozofii zdarzenia Alaina Badiou. Publikowała m.in. w „Didaskaliach”, „Kontekstach”, „Teatrze” i „Performerze”. Mama Stasi i Anielki.

Marek Pieniążek – doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Pracował w krakowskiej Cricotece, a także jako dziennikarz i polonista szkolny. Autor książek Akt twórczy jako mimesis. „Dziś są moje urodziny” – ostatni spektakl Tadeusza Kantora (Kraków 2005), Szkolny teatr przemiany. Dramatyzacja działań twórczych w procesie wychowawczym (Kraków 2009). Wydał kilka tomików poetyckich (Zasypiam w twoich oczach (Kraków 1994), Sen nas owiewa (Kraków 1995), Dajcie mi ciszę (Kraków 1998). Opracował wznowienia przedwojennych powieści Jana Waśniewskiego (Ognie w pirytach, Warszawa 1935/Bolesław 2008; Po dniówce, Warszawa 1938/Bolesław 2009). Autor kilkunastu artykułów projektujących antropologiczno-performatywny model dydaktyki polonistycznej. Obecnie przygotowuje książkę o ponowoczesnych uwarunkowaniach polonistyki szkolnej (jej roboczy tytuł: Uczeń jako aktor kulturowy).

Paulina Popek – absolwentka komunikacji społecznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 2008 uczestniczka studiów doktoranckich w Zakładzie Estetyki na Wydziale Nauk Społecznych UAM. Tematyka jej pracy doktorskiej jest związana ze zwrotem performatywnym oraz kategorią zmiany we współczesnej humanistyce, jako punktu przecięcia pomiędzy sferą publiczną a indywidualną wrażliwością. W swych badaniach rozważa zjawisko performatywności w sztuce publicznej i jej wpływ na rozwój podmiotu. Publikowała m.in. w Pretekstach, Homo Communicativus.

Ludmiła Ryba – w latach 1979–1992 tłumaczka i aktorka Teatru Cricot 2. Występowała w spektaklach Wielopole, Wielopole, Niech sczezną artyści, Maszyna miłości i śmierci, Nigdy już tu nie powrócę oraz Dziś są moje urodziny. Tłumaczka i asystentka Tadeusza Kantora podczas jego warsztatów teatralnych w Mediolanie (1986) i Awinionie (1990). Od wielu lat prowadzi indywidualnie, jak również we współpracy z aktorami zespołu Cricot 2, seminaria i warsztaty teatralne we Włoszech, Francji i USA. Od 1995 roku występuje głównie we Francji z zespołem Compagnie du Singulier. Poza teatrem, zajmuje się również przekładem literatury polskiej na język włoski

Andrzej Wełmiński – aktor Teatru Cricot 2, współpracował z Tadeuszem Kantorem, w latach 1973–1990 brał udział we wszystkich realizacjach i tournée Teatru Cricot 2. Absolwent wydziału grafiki krakowskiej ASP (dyplom u prof. Włodzimierza Kunza, 1977). Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, fotografią, tworzy obiekty i instalacje. Brał udział w licznych wystawach w Polsce i za granicą. Po roku 1990 realizuje lub współrealizuje również własne projekty teatralne m.in.: Manjacy (1993), Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie (1995), Demon ruchu (1996), Rzeźnia wg S. Mrożka (1997), Da liegt der Hund begraben – Germanias Halluzinationen (1997), Minęło, minęło, i tak przeminą wszystkie historie…(2007) Autor scenografii do spektaklu muzycznego De Dolende Ney (Amsterdam 1999) oraz teatralnej akcji plenerowej Hydromaschinen Prozession (Esslingen, 2005). Prowadzi wykłady i warsztaty dotyczące historii, teorii (filozofii) oraz praktyk scenicznych teatru Cricot 2.