Performans Aleksandry Kubiak
Na podstawie tekstu pod tym samym tytułem
Uwaga! Dla widzów 18+, zawiera opisy przemocy
Czas trwania: 30 minut
„Aleksandra Kubiak wymaga od widza uwagi, skupienia i podążania za niełatwą narracją. W performansie «Nie wypinaj brzuszka, nie wypinaj» słyszymy głos artystki z offu. Spokojne, monotonne brzmienie wypowiedzi ma charakter intymny i konfesyjny. «Najchętniej robiłabym sztukę jednak o tym, że trudno mi jest ją robić. Tylko kto chciałby się w to wsłuchiwać?» – wyznanie to pada na samym początku i trafnie zarysowuje kontekst całego zdarzenia: dotykanie noszonego w sobie bólu jest trudne. Znacznie łatwiej próbować się go pozbyć, zepchać w cień i z całych sił ignorować i zapominać. Aleksandra przyjmuje jednak strategię odwrotną, zaczepną – umieszcza go w samym centrum i wręcz oświetla blaskiem reflektora. Publiczność nie ma wyjścia – razem z artystką zanurza się w jej wewnętrzną rzeczywistość. Podąża bez barier tabu za jej snem, retrospekcją, wspomnieniem i odkrywa kolejne osobowości mieszkające w jednym ciele – drapieżną kobietę złaknioną seksu czy przestraszoną dziewczynkę, potrzebującą czułości. Artystka, obnażając się sama, jest bodźcem dla odbiorców do zwrócenia się także ku swojemu osobistemu doświadczeniu”.
[Alicja Gołyźniak]
Aleksandra Kubiak jest artystką wizualną, autorką performansów, filmów, form przestrzennych. Bada społeczną skuteczność sztuki. Od 2014 tworzy autobiograficzny cykl dzieł, w którym łączy często trudne, rodzinne doświadczenia z eksperymentem na polu działań filmowych, na styku performansu, filmu dokumentalnego, teatru. Pracuje z aktorami, jest autorką scenariuszy, pisze teksty, reżyseruje. W tym cyklu powstały, m.in. filmy „Śliczna jesteś Laleczko” z Elżbietą Lisowska Kopeć w roli matki artystki, „Mięso słonia” z Moniką Buchowiec i „Żyj, głuptasie!” z Arturem Belingiem w roli ojca artystki.
Równolegle do biograficznego cyklu dzieł tworzy zaangażowane społecznie akcje. W tym cyklu powstała m.in. akcja „Baraca” wraz ze społecznością romską we Wrocławiu. Obecnie na zaproszenie Fundacji Salony pracuje nad performansem w oparciu o historię i archeologiczne badania terenu, na którym znajduje się kamienica, w której mieszka w Zielonej Górze.
W 2016 na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu obroniła stopień doktory sztuki pod kierunkiem prof. Izabelli Gustowskiej (we współpracy z prof. Markiem Wasilewskim). Od 2017 pracuje w Instytucie Sztuk Wizualnych na Uniwersytecie Zielonogórskim. W latach 2001–2013 roku wraz z Karoliną Wiktor współtworzyła legendarną Grupę Sędzia Główny. W 2010 po zawieszeniu działalności grupy wznowiła pracę indywidualną.
Jej twórczość została zebrana i opisana w książce „Zrobię serce / I’ll Make a Heart”, 2022, pod redakcją Anny Łazar.
Więcej informacji: www.aleksandrakubiak.com
