Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś

Jest rok 2044. Janina, Jan i Janka przystępują do realizacji eksperymentalnego dokumentu. W jednej z sal dobrze utrzymanego skansenu teatralnego, korzystając z zamierzchłych technologii (MacBookPro, rzutnik multimedialny etc.), kostiumów (Milan Fashion Week 2013) oraz emocji (kino, taniec, teatr z początku XXI wieku), próbują odegrać COŚ, co było tym CZYMŚ. Filozoficznym wsparciem i inspiracją do przeprowadzenia dokumentalnego eksperymentu jest filozofia powrotu i akceptacji Wilhelma Guido.

W 2012 roku, symbolicznym Celebration, czyli koniec zamknęliśmy dwie dekady istnienia naszego Teatru. Spektaklem Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś zamierzamy wejść w nową Epokę Dada, rozluźniając wszelkie pęta wiążące twór artystyczny o tak długim stażu. Pozwolą Państwo, że nie będziemy zdradzać inspiracji i zamierzeń, które towarzyszyły nam przy pracy nad Zagraj to. Inspiracje i zamierzenia będą bowiem ulegać stałym ewolucjom. Jednakże, nie możemy oprzeć się temu, by nie wspomnieć, iż zbliża się setna rocznica pierwszej emanacji Dada (Zürich, 1916). Po raz kolejny pragniemy też przyznać się publicznie do wiary w to, że od owego pamiętnego wydarzenia wszystko jest takie, jakie jest i innym być już nie może. Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś jest dziełem zbiorowym trojga twórców Teatru Dada: Anny Steller, związanej z Dada od zarania, czyli od pierwszej premiery z 16 stycznia 1993 roku – Ptaki podobno jak ludzie, oraz Katarzyny Chmielewskiej i Leszka Bzdyla, współzałożycieli tego jedynego w swoim rodzaju, legendarnego Teatru… Tu powinny być wymienione dzieła Teatru Dada, które niczym kamienie milowe wyznaczają drogę gdańskiej sceny taneczno-teatralnej. Zakładamy jednak, że o przeszłości Teatru Dada von Bzdülöw nie należy już pisać. Przeszłość, jak to z przeszłością bywa – odeszła. Jest Teraz oraz nadciągające nieodwołalnie – Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś.