Warsztaty prowadzone przez Przemysława Błaszczaka
Normy, społeczne konwenanse, maniery, zasady tworzą środowisko, w którym kształtują się nasza fizyczność, relacja do ciała – „ciałopogląd”. W dużym stopniu to, jak chodzimy, biegamy, tańczymy, dotykamy się i siebie nawzajem, jest uwarunkowane kulturowo, choć zarazem tak głęboko zakorzenione w naszym wnętrzu, że łatwo przychodzi nam się z tym utożsamić, powiedzieć „taki jestem”. Nie pamiętamy lub może zdajemy się nie pamiętać, że od urodzenia poddani jesteśmy intensywnej edukacji, która właściwie nigdy się nie kończy, a nasze zachowanie jest sposobem wypełnienia ogólnie przyjętej normy.
Warsztaty mają na celu zapomnienie ciała, jakim go znamy, by wsłuchać się w to istniejące tu i teraz, w relacji z samym sobą, przestrzenią, partnerem czy wreszcie grupą. Poprzez głęboką koncentrację w treningu indywidualnym oraz partnerskim będziemy odkrywać nowe sposoby percepcji i komunikacji, improwizacji polegającej na współ-działaniu, współ-tworzeniu, współ-istnieniu w procesie twórczym.
Warsztaty mają charakter intensywnej pracy fizycznej.
Elementy warsztatów:
– koncentracja
– trening indywidualny i partnerski
– rozpoznanie istniejących w ciele struktur mających wpływ na jakość ruchu
– rytm w działaniu grupowym, partnerskim oraz indywidualnym
– improwizacja w obrębie wypracowanych elementów (przejście od treningu do improwizacji)
– tworzenie struktur ruchowych
Przemysław Błaszczak studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Aktor, reżyser, pedagog, od 1995 roku związany z Instytutem Grotowskiego (do 2007 Ośrodkiem Grotowskiego).
W latach 1996–1999 pracował w Teatrze Pieśń Kozła pod kierownictwem Grzegorza Brala (udział w spektaklu „Pieśń kozła – dytyramb”). W latach 2002–2003 przygotował własny monodram „Ecce homo”. Od 2004 roku jest aktorem Teatru ZAR. Uczestniczył w projekcie „Ewangelie dzieciństwa”, gdzie występował w dwóch częściach tego tryptyku – „Uwerturze” i „Anhellim. Wołaniu”, a także w spektaklu „Armine, Sister”. Grał także w „Mauzerze” Heinera Müllera w reżyserii Theodorosa Terzopoulosa (polska premiera w Instytucie Grotowskiego w 2012 roku). Pod okiem Terzopoulosa studiował jego autorską metodę treningu aktorskiego wypracowaną w Teatrze Attis w Grecji. Jest certyfikowanym nauczycielem tej metody. Założyciel i lider Studia Kokyu działającego od 2016 roku w Instytucie Grotowskiego.
Od 2005 roku uprawia japońską sztukę walki aikido (aktualnie w stopniu 2 dan), pod okiem senseia Piotra Masztalerza 6 dan, w 2011 roku pobierał nauki jako uchideshi u shihana Juby Noura 6 dan w Meksyku. Prowadzi regularne treningi w założonym przez siebie dojo Na Grobli Aikikai, które jest częścią Birankai Polska. W 2005 roku przebywał w Japonii na zaproszenie Toshiego Tsushitoriego, trenując pod jego okiem shintaido – japoński system prowadzący do integracji ciała i głosu poprzez trening oparty na tradycyjnym karate.
W latach 2013–2016 lider Studia Dwóch Ścieżek działającego w ramach programu badawczego BodyConstitution Instytutu Grotowskiego. Współzałożyciel Wrocławskiej Offensywy Teatralnej (WrOT). Prowadził warsztaty w Polsce i za granicą.
Harmonogram
14–16/03/2018 {środa–piątek} 16:00–21:00
17–18/03/2018 {sobota–niedziela} 10:00–15:00
Warsztaty prowadzone w językach polskim i angielskim.