Sport robotniczy, anty-olimpijski ruch protestu i awangarda w Europie Środkowo-Wschodniej

Nowoczesny sport od zawsze uwikłany był w politykę i radykalne ideologie. Z uwagi na szerokie oddziaływanie na masy społeczne od zawsze wykorzystywany był przez dane systemy polityczne, które za pomocą sportowych widowisk realizowały własną propagandę. Powołane do życia w latach dwudziestych XX wieku międzynarodowe organizacje sportu robotniczego: Czerwona Międzynarodówka Sportowa i Socjalistyczna Międzynarodówka Sportowa, zrzeszały kilka milionów członków. Organizowały one Spartakiady i Olimpiady Robotnicze przeciwko kapitalistycznym i burżuazyjnym Igrzyskom Olimpijskim. Od połowy lat trzydziestych organizacja Igrzysk powierzona była przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski faszystowskim Państwom Osi: Igrzyska 1936 roku w Berlinie, planowane Igrzyska 1940 w Tokyo i planowane Zimowe Igrzyska 1944 w Cortinie D’Ampezzo. Nie ulega wątpliwości, że wielkie widowiska sportowe: Olimpiady Robotnicze, Spartakiady i Igrzyska Olimpijskie były znaczącą areną walki między komunizmem a faszyzmem. W przypadku sportu robotniczego były one również znaczącym miejscem eksperymentów środkowo-europejskiej awangardy.

Wykład poświęcony będzie historii sportu robotniczego w Europie Środkowo-Wschodniej i jego związkom z awangardowym teatrem w latach dwudziestych i trzydziestych.