User Experience

Nazywam się Monika Barzyk, właśnie kończę SKiBę, czyli miejsce, które otworzyło mi umysł na wiele ścieżek kariery zawodowej. Teatr interesuje mnie od każdej strony, ale ostatnio szczególnie od tej reżyserskiej. Pochodzę z małego miasta, w którym narodziła się moja miłość do sztuki, poprzez grupę teatralną „Zespół”. Dała mi ona odwagę, żeby sięgać po to, czego chcę, poszłam zatem do liceum do Poznania, a teraz uczę się we Wrocławiu. Uwielbiam pracować z ludźmi, zwłaszcza młodymi, na czym oparłam swoją pracę dyplomową. Obecnie wkładam swoje siły równocześnie w ukończenie jednej szkoły i dostanie się do drugiej, a w międzyczasie staram się znaleźć sposoby na odpoczynek. Marzę o tym, żeby robić teatr, który jest dla wszystkich i o wszystkich.

Nazywam się Monika Orlik, a moja artystyczna ścieżka ma swoje początki na małej scenie w rodzinnym mieście w postaci sroki z rolką papieru toaletowego zamiast dzioba. Aktualnie wszystko, co na tej ścieżce spotykam prowadzi mnie do animacji i aktywizacji innych poprzez zabawę i zwiększanie świadomości siebie oraz otoczenia. W ostatnim czasie zakończyłam takie projekty jak: warsztaty teatralno-interpretacyjne w Wołowskim Liceum Ogólnokształcącym czy cykl spotkań teatralnych z dzieciakami z Wrocławskiego Centrum Opieki i Wychowania. Poza tymi zrywami artystycznymi pracuję jako animatorka w Młodzieżowym Centrum Inicjatyw Prospołecznych „Moje Miejsce” i właśnie w to wkładam aktualnie wszystkie swoje siły i uważność. W teatrze najbardziej uwielbiam płakać i wzruszać innych.

Nazywam się Ola Pala, aktorstwo jest moją przeszłością, teraźniejszością i przyszłością – to jest pewne. Już w najmłodszych latach odkryłam w sobie pasję do teatru, namiętnie grając we wszystkich  dostępnych w mieście teatrzykach. Teraz, gdy zbliżam się do zakończenia Policealnego Studium Animatorów SKiBA, jestem pewna, że moje życie będzie związane z aktorstwem. W trakcie nauki poszerzyłam horyzonty taneczne, rozwijałam umiejętności reżyserskie, choreograficzne, a także doświadczyłam animacji grupy przy pracy dyplomowej. Na stałe jestem członkinią teatru EjAj we Wrocławiu, który dał mi dużo wrażliwości, otwartości i cierpliwości oraz pewności siebie. Dlatego otwieram się na nowe projekty o różnorodnej tematyce, takie jak „User Experience”.

Jeśli miałbym znaleźć jakieś słowo, które mogłoby mnie określać, to chyba byłbym człowiekiem, no może ewentualnie kwiatem np. bratkiem (Bartosz Kułagowski). Najczęściej zajmuje się sztuką w różnych formach jak ruch, taniec, aktorstwo, kuglarstwo czy śpiew. Od dziecka na imprezach rodzinnych razem z moim starszym rodzeństwem urządzaliśmy różne performensy. Potem przyszły sztuki walki, aktorstwo, śpiew, kuglarstwo i taniec, w tej właśnie kolejności. W liceum działałem w szkolnym teatrze NOstress, niedługo zaś później stałem się częścią kolektywu. Na początku pandemii stworzyłem kolektyw o nazwie Cyrk Pod Zielonym Xiężycem i po roku otworzyliśmy w Łodzi otwartą przestrzeń rozwojową o tej samej nazwie.Teraz uczę się w szkole animacji kultury SKiBA, która pozwoliła mi zintegrować wszystkie moje pasje i sprawiła, że na nowo uwierzyłem w edukację. W taki właśnie sposób trafiłem tutaj, wcielając się w rolę Szymona.

Nazywam się Blanka Starzycka i swoje pierwsze kroki w teatralnym świecie stawiałam już w żłobku, co przełożyło się na moje późniejsze zainteresowanie sztuką. Na co dzień uczę się animacji teatralnej w Policealnym Studium Animatorów SKiBA. Niedawno odbył się mój pokaz dyplomowy, dotyczący kobiecości w męskości – przez siedem miesięcy pracowałam z grupą mężczyzn, rozmawiając o ich wrażliwości i budząc ich świadomość ciała. Oprócz animacji zajmuję się również aktorstwem, przeszłam także epizod dziennikarski – pisałam dla magazynu „Teatralia” oraz dla Wrocławskiego Niezbędnika Kulturalnego (w nielicznych wolnych chwilach nadal piszę, ale są to już wiersze i niewielkie formy okołopoetyckie). Zainteresowałam się projektem przede wszystkim ze względu na możliwość poznania zupełnie nowej metody jaką jest verbatim. W teatrze i codziennym życiu najbardziej zajmuje mnie słowo i to jak zmienia się w różnych sytuacjach.

Mam na imię Zuzia Kociuga, urodziłam się w Opolu, gdzie na deskach Teatru Lalki i Aktora wraz z moją przedszkolną grupą miałam swój aktorski debiut jako Pani Wiosna. Potem sprawy poszły w trochę innym kierunku… trafiłam do skautingu i stałam się liderką grupy młodzieżowej. Po opolskich latach pełnych przygód wyjechałam do Wrocławia, gdzie zostałam się mamą mini-człowieka i znów chciałam realizować się teatralnie. Tak oto trafiłam do Policealnego Studium Animatorów Kultury SKiIBA. Właśnie przeprowadziłam trwające 7-miesięczne warsztaty dla młodych mam (sama jestem matką), których zwieńczeniem było wystawienie autorskiego spektaklu „PRO BONO”, czyli opowieść o miłości”. Dzięki naszemu projektowi „User Experience” poznałam, z czym na co dzień zmagają się dorośli z diagnozą ADHD.

Opieka pedagogiczna: Grzegorz Grecas (1990) jest reżyserem, dramaturgiem, animatorem kultury, liderem dostępności. Absolwent reżyserii teatru lalek (PWST w Krakowie Filia we Wrocławiu), współzałożyciel Teatru Układ Formalny, którego pierwsza premiera – „Matka Courage krzyczy” – została nagrodzona Tukanem OFF na 37. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej. Trzykrotny laureat Konkursu im. Jana Dormana organizowanego przez Instytut Teatralny w Warszawie (za spektakle „#enterorestes”, „Wszyscy=bogowie we krwi” oraz „#[+#@!? (słowo na G)”). Od 2019 współtwórca projektu „Migawki”, w którym lokalne opowieści snute i inscenizowane są w dwóch językach polskich – mówionym i migowym. Od 2020 członek Teatru na Faktach w Instytucie Grotowskiego, gdzie jako dramaturg i reżyser tworzy spektakle dokumentalne metodą verbatim. Od września 2022 roku nauczyciel w Policealnym Studium Animatorów Kultury SKiBA we Wrocławiu.