Performans Aleksandry Kubiak
Uwaga! Dla widzów 18+, zawiera opisy przemocy
Czas trwania: 25 minut
To, że Aleksandra Kubiak przez cały spektakl jest niemal nieruchoma, pozbawiona emocji, kompletnie, zdawałoby się, zdysocjowana – jest działaniem, reakcją – wydaje się, że właśnie tak wygląda ciało przechodzące przez pamięć; a w każdym razie znajdujące się wewnątrz procesów świadomego przeżywania bólu i utraty. (…)
[Radek Kobierski]
„Czytanie” – performans na podstawie autobiograficznego tekstu „Zrobię serce”, w którym artystka zrzuca z siebie kolejne warstwy emocji i wspomnień związanych z postacią nieżyjącego już ojca. Na kanwie tekstu powstał film zatytułowany „Żyj, głuptasie!”, składający się na tryptyk, w którym Kubiak mierzy się z prywatną rodzinną herstorią i wytycza przestrzeń osobistej wolności. W poemacie padają twarde słowa. To rodzaj pamiętnika. Intymna wypowiedź dotyka tego, co niewypowiadalne. Zbliża się do spraw, do których sama artystka przez lata nie chciała i nie mogła się zbliżyć. Uporanie się i godzenie się z nimi w przestrzeni języka i międzyludzkiej komunikacyjnej sytuacji jest wyjątkowym i za każdym razem innym wydarzeniem. Konfrontacja z osobistą biografią autorki przegląda się w osobistym doświadczeniu osób, których odwaga zostaje wystawiona na próbę w obliczu tej trudnej do przyjęcia wypowiedzi.
[Anna Mituś]
Aleksandra Kubiak jest artystką wizualną, autorką performansów, filmów, form przestrzennych. Bada społeczną skuteczność sztuki. Od 2014 tworzy autobiograficzny cykl dzieł, w którym łączy często trudne, rodzinne doświadczenia z eksperymentem na polu działań filmowych, na styku performansu, filmu dokumentalnego, teatru. Pracuje z aktorami, jest autorką scenariuszy, pisze teksty, reżyseruje. W tym cyklu powstały, m.in. filmy „Śliczna jesteś Laleczko” z Elżbietą Lisowska Kopeć w roli matki artystki, „Mięso słonia” z Moniką Buchowiec i „Żyj, głuptasie!” z Arturem Belingiem w roli ojca artystki.
Równolegle do biograficznego cyklu dzieł tworzy zaangażowane społecznie akcje. W tym cyklu powstała m.in. akcja „Baraca” wraz ze społecznością romską we Wrocławiu. Obecnie na zaproszenie Fundacji Salony pracuje nad performansem w oparciu o historię i archeologiczne badania terenu, na którym znajduje się kamienica, w której mieszka w Zielonej Górze.
W 2016 na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu obroniła stopień doktory sztuki pod kierunkiem prof. Izabelli Gustowskiej (we współpracy z prof. Markiem Wasilewskim). Od 2017 pracuje w Instytucie Sztuk Wizualnych na Uniwersytecie Zielonogórskim. W latach 2001–2013 roku wraz z Karoliną Wiktor współtworzyła legendarną Grupę Sędzia Główny. W 2010 po zawieszeniu działalności grupy wznowiła pracę indywidualną.
Jej twórczość została zebrana i opisana w książce „Zrobię serce / I’ll Make a Heart”, 2022, pod redakcją Anny Łazar.
Więcej informacji: www.aleksandrakubiak.com
