Organic Music

Anna Maria Jopek urodziła się 14 grudnia 1970 roku w Warszawie. Jako dziecko solistów zespołu Mazowsze dorastała w świecie sztuki. Jej artystyczny i zarazem ludowy charakter odcisnął znaczące piętno na wrażliwości artystycznej wokalistki. W tej estetyce w znacznym zakresie porusza się do dziś. Stylistyczne ramy działalności Anny Marii Jopek tworzą trzy obszary muzycznych doświadczeń: wyniesione z domu zamiłowanie do folkloru, klasyczne wykształcenie muzyczne (jest absolwentką klasy fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina) i miłość do jazzu. Te trzy płaszczyzny występujące w twórczości Anny Marii Jopek w różnych proporcjach, utrzymują jej twórczość w szerokim spektrum stylistycznym, od utworów w konwencji modern popu, przez oryginalne własne kompozycje stylistycznie autonomiczne, po tę część twórczości, którą często określa się dziś jako „contemporary eclectic jazz”. Wspólną cechą wszystkich jej działań artystycznych jest niezwykła dbałość o poziom. Zarówno w warstwie koncepcyjnej, wykonawczo-interpretacyjnej, jak i produkcyjnej. Ten właśnie poziom profesjonalizmu, najwyższy walor artystyczny i nieustanny rozwój doprowadziły do tego, że dziś Anna Maria Jopek ma na swoim koncie (prócz większości najistotniejszych polskich wykonawców) współpracę z takimi gigantami światowego jazzu, jak: Pat Metheny, Branford Marsalis, Gonzalo Rubalcaba, Makoto Ozone czy Richard Bona. Każdy koncert Anny Marii Jopek, którego można być świadkiem, jest małym wycinkiem drogi jej rozwoju, którą nieustannie podąża.

Piotr Wojtasik jest niekwestionowanym wirtuozem trąbki, znakomitym improwizatorem i kompozytorem. Od przeszło 40 lat przemawia własnym, niepowtarzalnym, muzycznym językiem. Nagrywał i koncertował w większości krajów Europy, w Maroku, Izraelu, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Indiach. Stale współpracuje z takimi muzykami jak: John Betsch, Joris Teepe, Viktor Tóth, Steven McCraven, Nicolas Simion, Michał Barański, Michał Miśkiewicz, Kazimierz Jonkisz, Michał Tokaj. Od lat zapraszany jest do współpracy przez legendarnego saksofonistę Billy’ego Harpera. Brał udział w licznych projektach specjalnych z udziałem gigantów światowego jazzu, takich jak: Kenny Garrett, Joe Lovano czy Archie Shepp. Równocześnie występował jako sideman w innych zespołach, w skład których wchodzili muzycy takiej rangi, jak: Victor Lewis, George Cables, Kirk Lightsey czy Joe LaBarbera. Jest jednym z niewielu polskich muzyków, którzy są cyklicznie zapraszani do międzynarodowych projektów, takich jak: Michel Donato Quintet czy European Jazz Ensemble. Gościnnie wziął udział w nagraniu ponad kilkudziesięciu albumów. Na swoim koncie ma 14 autorskich płyt, które zdobyły wysokie uznanie wśród krytyków i melomanów. Albumy „Circle” oraz „Hope” otrzymały prestiżową nagrodę polskiej branży muzycznej – Fryderyka. Pozostałe, w większości, były do niej nominowane – w tym album „VOICES” zawierający oryginalne kompozycje na septet jazzowy i chór synagogalny. Sam Wojtasik otrzymał dwa Fryderyki: w 2003 oraz w 2008 roku, w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. Wielokrotnie zwyciężał w rankingu Jazz Top magazynu „Jazz Forum”.

Igor Pietraszewski jako muzyk orkiestrowy nagrał ponad 20 płyt. Studiował grę na shakuhachi u Takahashiego Ryudo w Yamagata (Japonia). Brał udział w kursach z Maekawa Kogetsu. Występował m.in. z Piotrem Wojtasikiem, Darkiem Oleszkiewiczem, Dominikiem Wanią, Leszkiem Możdżerem, Tomaszem Szukalskim, Viktorem Tóthem, Wojciechem Karolakiem, Jorisem Teepe, Johnem Betschem, Wolfgangiem Reisingerem, Benny Baileyem, Famodou Don Moye, Steve McCravenem, Wayne Bartletem. Występował w Polsce i za granicą. Jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego specjalizującym się w socjologii muzyki i pamięci, autorem książki „Jazz w Polsce. Wolność improwizowana” (wydanej po angielsku przez Peter Lang Publishing) i wielu artykułów naukowych publikowanych w prestiżowych pismach na świecie. Od 20 lat jest członkiem Rady Artystycznej festiwalu „Jazz nad Odrą”.

Piotr Rojek ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu na Wydziale Instrumentalnym w klasie organów prof. Andrzeja Chorosińskiego oraz na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii w klasie kompozycji prof. Zygmunta Herembeszty i prof. dr. hab. Krystiana Kiełba. Odbył szereg kursów mistrzowskich interpretacyjnych oraz improwizatorskich, prowadzonych przez tak wybitne osobistości świata muzyki organowej, jak: Julian Gembalski, Bernhard Haas, Hans Haselböck, Ferdinand Klinda, Ton Koopman, Jon Laukvik, Armin Schoof, Wolfgang Seifen, Józef Serafin czy Harald Vogel. Dr hab. Piotr Rojek pracuje na stanowisku profesora w macierzystej uczelni. Jest Dziekanem Wydziału Instrumentalnego oraz Kierownikiem Katedry Organów, Klawesynu i Muzyki Dawnej. Prowadzi również klasę organów w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu. Artysta regularnie koncertuje zarówno w kraju, jak i za granicą m.in.: w Austrii, Czechach, Finlandii, Gruzji, Hiszpanii, Izraelu, na Litwie, Łotwie, w Niemczech, Norwegii, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, USA, Wielkiej Brytanii we Włoszech oraz na Węgrzech i Wyspach Ålandzkich. Prowadzi także kursy mistrzowskie w kraju i za granicą. Ma w dorobku kilkanaście płyt. Powstała w 2005 roku płyta, na której zarejestrowano dziewięć toccat wybitnych kompozytorów od baroku do XX wieku, wykonanych na zabytkowych organach Adama Horacego Caspariniego w Wołowie, otrzymała nominację do prestiżowej nagrody Polskiej Akademii Fonograficznej FRYDERYK. Piotr Rojek był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki, Internationale Altenberger Orgelakademie w Niemczech oraz laureatem konkursów organowych i kompozytorskich. Artysta otrzymał także szereg nagród i wyróżnień, m.in.: Nagrody Rektora Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, Nagrodę Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie, Brązowy Krzyż Zasługi, Odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodę Ministra Kultury Ukrainy, Gwiazdę Orderu Kapituły Kanoników w uznaniu zasług położonych w odbudowie barokowych organów Michaela Englera w Bazylice św. Elżbiety we Wrocławiu oraz Medal Prezydenta Wrocławia Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia, za szczególne zasługi dla Miasta Wrocławia.