Odzwierciedlenie

Fundacja Jubilo kieruje się potrzebą artystycznej interwencji jako protestu przeciw wykluczaniu z kultur. Poprzez akcje i interwencje artystyczne, w których płaszczyznę wymiany stanowi język teatru i muzyki, Jubilo dąży do przełamywania barier społecznych, ekonomicznych, językowych i kulturowych. Inicjatywy te realizowane są pod postacią długoterminowych spotkań warsztatowych oraz spektakli będących swoistym dialogiem artystycznym pomiędzy uczestnikami a zespołem Jubilo.

Od 2011 roku zespół pracował m.in. z niepełnosprawną fizycznie i umysłowo młodzieżą, dorosłymi z doświadczeniem choroby psychicznej, dziećmi pochodzenia polskiego i romskiego, osobami bezdomnymi, uchodźcami z Bośni czy osadzonymi. Jubilo współpracuje też z wieloma instytucjami kultury i teatrami na terenie Wrocławia, w tym z Instytutem Grotowskiego. Od wielu lat prowadzi na terenie Zakładu Karnego nr 1 we Wrocławiu projekt „Odkluczanie”, w ramach którego powstał wielokrotnie nagradzany spektakl „Odzwierciedlenie” w reżyserii Agnieszki Bresler, Diega Pileggiego i Simony Sali (2015) oraz „Kain” w reżyserii Diega Pileggiego (2019). Zespół rozwija ponadto różne programy w ramach prowadzonego przez siebie projektu, są to m.in. warsztaty teatralne dla osadzonych, program profesjonalizacyjny w zakresie różnych dziedzin teatralnych, a także aktywnie bierze udział w budowaniu międzynarodowej sieci teatru w więzieniu. Zespół Jubilo współpracuje z profesjonalnymi teatrami w Polsce i za granicą w ramach międzynarodowego programu warsztatowego oraz rozwoju artystycznego. Ponadto od 2017 roku bierze udział w europejskich projektach m.in. Erasmus+ i Creative Europe zrzeszających grupy teatralne z całej Europy.

W 2018 roku członkowie Fundacji Jubilo gościli na wielu międzynarodowych festiwalach i wydarzeniach teatralnych m.in. na festiwalu Dreams Before Dawn w Paryżu, Festival dei Due Mondi w Spoleto we Włoszech, Narodowym Festiwalu Teatru w Więzieniu „Destini Incrociati” we Włoszech, międzynarodowej konferencji naukowej „Teatr i dramat w więzieniu. Więzienie w teatrze i dramacie”  w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk czy XX Międzynarodowej Konferencji Teatru w Więzieniu we Włoszech („Convegno Internazionale I Teatri delle Diversità”). Jubilo współpracuje także z naukowcami i uniwersytetami w Polsce oraz we Włoszech, w tym m.in. z Uniwersytetem Rzymskim La Sapienza, gdzie prowadzone są szeroko zakrojone badania na temat profesjonalnego teatru w więzieniu.
Więcej informacji: jubiloproject.com

Agnieszka Bresler jest aktorką, reżyserką i pedagożką teatralną. Ukończyła studia aktorskie MA Acting na Manchester Metropolitan University w Anglii, prowadzone we współpracy z wrocławskim Teatrem Pieśń Kozła, oraz Physical Theatre Practice w Adam Smith College w Szkocji. Jako aktorka współpracowała z teatrami w Szkocji, Polsce i we Włoszech, m.in. z National Theatre of Scotland, Teatro La Madrugada czy Romany Theatre Company. W 2006 założyła w Glasgow polski zespół teatralny, Gappad Theatre, którym kierowała do 2011. Swój autorski monodram „Starsza pani”, przygotowany w koprodukcji przez Gappad Theatre i Teatro La Madrugada, prezentowała w latach 2010–2011 w Szkocji, Polsce, Włoszech i Danii. W 2012 kierowała projektem teatralnym „Spotkania/Muzykowania” organizowanym przez Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, w ramach którego współprowadziła badania nad kulturą łemkowską i pieśniami łemkowskimi, a także reżyserowała spektakl.

W latach 2012–2017 współtworzyła i współprowadziła wrocławską Fundację Jubilo, prowadząc działania teatralne skierowane do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, w tym młodzieży z zaburzeniami rozwojowymi, dorosłych z doświadczeniem choroby psychicznej, mniejszości romskiej, osób bezdomnych, więźniów i uchodźców. Przez pięć lat współprowadziła projekt Fundacji „Odkluczanie” skierowany do mężczyzn osadzonych w Zakładzie Karnym nr 1 we Wrocławiu. W jego ramach współreżyserowała spektakl „Odzwierciedlenie” (2017), a także napisała scenariusz do spektaklu „Kain” (2019).

Od 2015 prowadzi przy Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Niepełnosprawnościami „Ostoja ” zespół teatralny Teatr Ostoja , z którym wyreżyserowała trzy spektakle: „Wyjątkowo (nie) o Nas” (2016), „2018: Odyseja Człowieczna” (2018) oraz „k(Raj)” (2019).

Założycielka Kolektywu Kobietostan (od 2019 Stowarzyszenie Kolektyw Kobietostan), którego misją jest docieranie do miejsc społecznego wykluczenia, działanie na rzecz społecznej inkluzji i równouprawnienia oraz przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na płeć czy status społeczny przy wykorzystaniu różnych narzędzi sztuki, w szczególności teatru. Wyreżyserowała dwa spektakle z kobietami osadzonymi w Zakładzie Karnym w Krzywańcu: „Marię K.” (I miejsce na V Ogólnopolskim Konkursie Więziennej Twórczości Teatralnej w Poznaniu, 2018) oraz „Wierę Gra” (I miejsce XXVIII. Ogólnopolskim i XVI. Międzynarodowym Przeglądzie Sztuki Więziennej w Sztumie, 2019). Za dwie z produkcji Kolektywu – monodram w wykonaniu Bresler „Kobietostan. Chór na jedną aktorkę” w reżyserii Joanny Lewickiej oraz spektakl „Maria K.” z udziałem kobiet z Zakładu Karnego w Krzywańcu – Bresler otrzymała w 2019 nominację do nagrody WARTO „Gazety Wyborczej”. W 2021 wyreżyserowała zrealizowany we współpracy z Centrum Praw Kobiet spektakl „OFELIE”, wyróżniony na XXV. Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku Nagrodą Specjalną za „poruszające wpisanie historii Ofelii w losy współczesnych kobiet polskich”.

Laureatka nagrody 30 Kreatywnych Wrocławia w kategorii Sztuka/Design w 2018. Stypendystka Prezydenta miasta Wrocławia w 2020 na projekt „Wielogłos o płci (brzydkiej)”, który realizowała z mężczyznami osadzonymi na terenie Zakładu Karnego w Krzywańcu. W swojej pracy postrzega i wykorzystuje teatr jako narzędzie zmiany

 

 

Diego Pileggi jest włoskim aktorem i reżyserem. W 2011 roku ukończył studia aktorskie prowadzone przez Manchester Metropolitan University we współpracy z Teatrem Pieśń Kozła we Wrocławiu, a w 2007 roku studia z zakresu sztuk performatywnych na Università degli Studi di Milano. Założyciel teatru fizycznego Odra Ensemble (2012), prowadzonego we współpracy z Teatrem Pieśń Kozła, i włoskiego zespołu teatralnego Il Giardino delle Ore (2010). Lider projektu „Oistros”, ekspedycji badawczej poświęconej północnowłoskiemu rytuałowi tarantyzmu oraz pieśniom pracy, pieśniom liturgicznym i walce na noże. Od 2012 jest współzałożycielem i liderem grupy teatralnej Jubilo, która prowadzi projekty/wystawia spektakle z grupami marginalizowanymi społecznie. Wraz z Jubilo prowadził warsztaty, reżyserował i realizował projekty teatralne w różnych środowiskach, m.in. pracował z osobami z zaburzeniami umysłowymi i fizycznymi, uchodźcami, społecznością romską i więźniami.

W 2017 roku Diego Pileggi nawiązał współpracę z Coordinamento Nazionale Teatro in Carcere (włoską siecią teatrów w więzieniu) oraz z europejską siecią teatrów, wspieraną przez Unię Europejską w ramach projektu Erasmus+ (w tym z Bratysławą, Belgradem itd.), których celem jest wykorzystanie narzędzi teatralnych w pracy z grupami marginalizowanymi przez społeczeństwo,
a także w szkoleniu artystów i reżyserów.

Jako aktor i pedagog Diego Pileggi współpracował m.in. z Instytutem Grotowskiego, zespołem In Medias Res, Teatrami Polskimi we Wrocławiu i Warszawie oraz Teatro dell’Albero.

Simona Sala zdobywała doświadczenie aktorskie współpracując z artystami takimi jak Nhandan Chirco (Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards), Giles Smith (Royal National Theatre, London), Iñaki Azpillaga (Hiszpania), Carlos Alsina (Argentyna), Norberto Presta i Sabine Uitz (Centro Produzione Teatrale Via Rosse) oraz Tanya Khabarowa (Derevo). W 2004 roku ukończyła dwuletni profesjonalny kurs w Piccolo Teatro of Pontedera prowadzony przez Luisę Pasello, Silvię Pasello, Silvię Rubes, Roberta Bacciego i Francescę della Monica. Jest współzałożycielką włoskiego zespołu Sineglossa, z którym pracuje od 7 lat. Współpracując z Laurentem Piemontesim, założycielem Yamakasi, wprowadzała do swojego treningu aktorskiego ADD (Art du Deplacement). Z Sankarem Lalem Sivasankaranem Nairem, mistrzem kalarippajattu, prowadziła w ramach projektu BodyConstitution zajęcia dotyczące modelów kompensacji w treningu aktora. Od 2011 roku związana z Teatrem ZAR, współtworzyła dramaturgię akcji fizycznych w spektaklu Armine, Sister oraz Medee. O przekraczaniu. W ramach swojego treningu prowadzi poszukiwania w obszarze dynamiki tempo – rytm oraz akumulacji energii performera i jej dramatycznego potencjału.