Antropologia teatralna

Prof. dr hab. Leszek Kolankiewicz jest kulturoznawcą, inicjatorem tzw. warszawskiej szkoły antropologii widowisk, emerytowanym profesorem w Zakładzie Teatru i Widowisk IKP, którym kierował w l. 2003–2009. Prowadzi badania nad widowiskami kulturowymi, szczególnie obrzędami kultów posesywnych, nad performansami społecznymi i nad przedstawieniami teatralnymi, zwłaszcza awangardowymi i neoawangardowymi. W swoich badaniach kulturoznawczych łączy metody antropologii widowisk, performatyki oraz nauki o teatrze. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1987 r. na podstawie rozprawy „Poszukiwania etnologiczne współczesnej awangardy teatralnej” (część opublikowana w 1988 r. pt. „Święty Artaud”, Nagroda Funduszu Literatury i Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej 1989); stopień doktora habilitowanego – w 2001 r. na podstawie książki „Dziady. Teatr święta zmarłych” (książka wydana w 1999 r., Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu 2002). W 2004 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych nadany przez Prezydenta RP. Członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN, w l. 2007–2011 jego przewodniczący. Członek Polskiego Komitetu do spraw UNESCO. Członek Polskiego PEN Clubu. W l. 2017–2020 członek Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów. W l. 2010–2012 przewodniczący Zespołu ds. niematerialnego dziedzictwa kulturowego w MKiDN.W l. 2005–2012 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki UW. W l. 2012–2016 professeur associé na UFR d’Études slaves i dyrektor Centre de civilisation polonaise na Université Paris-Sorbonne. W l. 2019–2024 członek Rady Naukowej Dyscypliny Nauki o Kulturze i Religii (oraz Etnologia i Antropologia Kulturowa) UW. Członek Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego i Stowarzyszenia Katedra Kultury. Członek rad naukowych, programowych, redakcyjnych i wydawniczych m.in. „Didaskaliów. Gazety Teatralnej”, „Journal of Theatre Anthropology” (Mediolan), „Pamiętnika Teatralnego” oraz serii Biblioteca Teatrale (Rzym). W l. 1991–2021 pracownik i współpracownik Wydziału Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Wypromował 9 doktorów i 144 magistrów. Nagrodzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za całokształt dorobku. Odznaczony m.in. Złotym Medalem za Długoletnią Służbę, Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Uniwersytetu Warszawskiego, Złotym Medalem Akademie múzických umění w Pradze.  Autor książek: „Na drodze do kultury czynnej. O działalności instytutu Grotowskiego Teatr Laboratorium w latach 1970–1977” (1978, „On the Road to Active Culture: The Activities of Grotowski’s Theatre Laboratory Institute in the Years 1970–1977” (1979); „Święty Artaud” (dwa wydania: 1988, 2001, Nagroda Funduszu Literatury oraz Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej 1989), „Svatý Artaud”  (2024);  „Samba z bogami. Opowieść antropologiczna” (trzy wydania: 1995, 2007, 2016);  „Dziady. Teatr święta zmarłych” (dwa wydania: 1999, 2020, Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu 2002); „Dziady. Teatr swiata pomerłych” (2019);  „Wielki mały wóz” (2001, Nagroda Polskiego Ośrodka International Theatre Institute z okazji 42. Międzynarodowego Dnia Teatru Teatralna Książka Roku 2002);  „Swit kulturnych dijstw” (2009).