Premiera wideoperformansu w reżyserii Mateusza Brodowskiego
niedz. 11/10/2020, 19:00
Transmisja odbędzie się na Facebooku i YouTubie Instytutu Grotowskiego. Po zakończeniu transmisji odbędzie się rozmowa z reżyserem Mateuszem Brodowskim i dramaturgiem Bartłomiejem Puchem. Spotkanie poprowadzi Grzegorz Grecas.
Nagranie dostępne będzie za darmo przez 6 miesięcy.
Co się dzieje, gdy człowiek mało śpi, ale śni? Rzeczywistość atrakcyjna? Która? Pamiętasz? Patrz. Tego nie da się zobaczyć, odzobaczyć. Opisać. Bo to już nie sen. Patrz. Sen, świat nierealny, mieszający się z naszą codziennością. Miejsce spotkań bliskich, marzeń, lęków. Miejsce dostępne tylko dla mnie. Mogę poznać siebie, też nowego siebie, w walce z przeszłością, obawą, marzeniem, celem, snem. Ze mną. Pamiętasz? Sen. Nierealność, jednorazowość, ulotność, chwila, nieuchwytność, performans, bieg, zapętlony, taki sam? Miałem tak samo.
Byłem tam. Widziałem. Czułem. Pokażę, mam władzę. To, co zobaczę, w życiu, na ulicy, w filmie, na reklamie, na YouTubie, przyśnię i udowodnię, że potrafię patrzeć. Bo pamiętam. Tylko czy to był jeszcze sen?
Sen to wciąż nieodkryta przez człowieka „przestrzeń”.
Czy sny rzeczywiście coś znaczą, tak jak twierdzili nasi przodkowie?
Ogólnie czym jest przestrzeń senna? Na pewno sen daje nam ukojenie, pozwala ciału się zregenerować. Ale osoby praktykujące Out of Body Experience opowiadają, że po takiej podróży ciało i umysł są bardzo zmęczone. Niektórzy uważają, że przestrzeń senna to niemalże portal, inny wymiar, coś, co potem buduje w nas uczucie déjà vu.
Scenariusz powstał na podstawie wywiadów przeprowadzonych z osobami praktykującymi świadome śnienie, podróże astralne, OBE oraz lubiących spać i zajmujących się badaniami psychologicznymi na temat snu. Czy sen zawsze jest regeneracją, czy może stać się odmienną rzeczywistością?
Mateusz Brodowski jest absolwentem Lart Studio i Wydziału Lalkarskiego PWST w Krakowie Filii we Wrocławiu. Wystąpił w dwóch dyplomach: „Pessoa” w reżyserii Brania Mazucha oraz „Sinobrody” w reżyserii Marka Ciunela. Debiutował w Teatrze Lalki i Aktora „Kubuś” w spektaklu „Zaproszenie na egzekucję” w reżyserii Sabiny Wacławczyk. Pracował w Teatrze Powszechnym w Radomiu m.in. z Andrzejem Sadowskim, Jackiem Bałą, Markiem Zakosteleckim. Występuje na Scenie Marionetek przy Warszawskiej Operze Kameralnej. Od roku Prezes Stowarzyszenia Spiżarnia Form Artystycznie Nieoczywistych, którego misja zakłada wspieranie młodych artystów oraz łączenie form sztuki w nieoczywisty sposób.
Bartłomiej Puch jest studentem etnologii i antropologii kulturowej oraz performatyki przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim. Interesuje się sztukami audiowizualnymi i partycypacyjnymi. Uwielbia dokument jako gatunek, ponieważ pozwala on przyjrzeć się otaczającej nas rzeczywistości z innej perspektywy. Uczestnik projektu „Teatr na faktach”, w ramach którego był współtwórcą spektaklu „W końcu będzie ciepło”.
Reżyseria: Mateusz Brodowski
Scenariusz i dramaturgia: Mateusz Brodowski, Bartłomiej Puch
Występują: Patrycja Bukowczan, Hubert Fiebig, Daniel Namiotko, Aleksandra Nowakowska, Piotr Mateusz Wach
Scenografia: Bartłomiej Puch
Animacje: Anna Maria Šalva
Muzyka: Przemysław Piskozub
Choreografia: Aleksandra Nowakowska, Piotr Mateusz Wach
Wywiady: Mateusz Brodowski, Bartłomiej Puch, Aleksandra Nowakowska, Robert Traczyk, Przemysław Piskozub
Premiera: 11 października 2020
Spektakl dla widzów od lat 16.
Wydarzenie w ramach projektu „Teatr na faktach” Instytutu Grotowskiego dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu „Kultura w sieci”.
