Nowy wspaniały kraj | Blok II

17:00
Wierszyki śląskie
Scenariusz i reżyseria: Ewa Mikuła

To opowieść o języku śląskim widzianym oczami jego użytkowniczek. Impulsem do rozpoczęcia rozmów była osobista potrzeba skonfrontowania własnych doświadczeń związanych z językiem śląskim – domowym, intymnym, zarezerwowanym dla najbliższych, ale również stygmatyzowanym i wykluczanym w przestrzeni publicznej. Autorka próbuje znaleźć wspólnotę doświadczenia języka śląskiego poprzez rozmowy o języku i w języku śląskim z innymi kobietami. Własne starania zrozumienia charakteru polsko-śląskiej dwujęzyczności przeradzają się w wielogłos intymnych historii o kobiecości, wstydzie, sprawdzaniu wyporności i granic języka. Zawieszone między prywatnym a publicznym próby nazwania rzeczywistości współczesnych kobiet językiem śląskim i umiejscowienia przez nie same języka śląskiego w ich rzeczywistości.

User Experience
Scenariusz, reżyseria i wykonanie: Monika Barzyk, Zuzanna Kociuga, Bartosz Kułagowski, Aleksandra Pala, Monika Orlik, Blanka Starzycka – słuchaczki i słuchacze Policealnego Studium Animatorów Kultury „SKiBA” we Wrocławiu
Opieka pedagogiczna: Grzegorz Grecas

Nie lubią określeń „ćpun”, „narkoman” czy „nałogowiec”. Nie mieszkają na dworcach i w pustostanach. Często osiągają sukcesy w życiu zawodowym i prywatnym. Niezależnie od wieku, płci czy orientacji w swoim codziennym życiu korzystają ze wsparcia substancji psychoaktywnych – zarówno tych zdobytych nielegalnie, jak i dostępnych na receptę. Bohaterami czytania są osoby regularnie korzystające z substancji uzależniających.
18:00
Placówka
Scenariusz i reżyseria: Irka Wypych

Czy dobrze sypiasz? Czy jesz regularnie? Dbasz o higienę? Unikasz używek? Czy czujesz się bezpiecznie? Czy masz komu zaufać? Na pytania, które z troską zadają nam rodzice, opiekunowie i specjaliści zdrowia psychicznego, konkretnych odpowiedzi bez cienia wątpliwości udziela regulamin bursy i internatu. Tak, obowiązuje cisza nocna. Tak, mamy stołówkę i wyznaczone godziny posiłków. Godziny korzystania z pryszniców. Zakazy stosowania używek. I doświadczoną kadrę, która całodobowo otacza opieką i wychowuje młodzież w wieku 15–19 lat. Bohaterowie spektaklu wracają mentalnie do swoich burs i internatów, żeby zrozumieć, co z nich wynieśli. I czy te placówki opiekuńczo-wychowawcza z zapleczem lokalowo-gastronomicznym spełniły wobec nich swoje obietnice.

Moja babcia była katiuszą
Scenariusz i reżyseria: Małgorzata Olszewska

Na Dolnym Śląsku, 20 kilometrów od Zgorzelca, leży wieś Platerówka. W 1945 roku osiedliły się tam kobiety-żołnierki z batalionu Wojska Polskiego im. Emilii Plater. Dzieliły losy osadników na ziemiach zachodnich, ale jednocześnie budowały wyjątkową społeczność – stworzoną i rozwijaną przez kobiety, które były tu siłą napędową. Choć propagandowo hołubione, zmagały się z takimi samymi trudnościami jak pozostałe osadniczki. Co więcej, były obarczone traumą wojenną, doświadczeniem śmierci towarzyszek, zmagały się też z alkoholizmem mężów dotkniętych zespołem stresu pourazowego. Mamy więc z jednej strony siłę kobiet, a z drugiej – opresję, jakiej były poddawane.

W 1996 roku w książce Henryka Piecucha „Akcje specjalne. Od Bieruta do Ochaba” platerówki zostały posądzone o prostytucję. Oskarżenie to odmieniło całkowicie życie tej małej społeczności. Kobiety i ich dzieci oraz wnuki zamknęły się przed światem, nie chciały już więcej opowiadać o swoich doświadczeniach wojennych. Zachowały się jednak dokumenty, które rzucają inne światło na tę historię. Co jest prawdą, co oszczerstwem?

To również historia scenariusz o pamięci – drobiazgach, pamiątkach rodzinnych, jakie ją kształtują, jej rozmywaniu się i tworzeniu na nowo.