Ciało nie kłamie

„Ciało nie kłamie” (Body of Truth) towarzyszy czterem artystkom w fascynującej, pełnej emocji podróży przez ich biografie: serbskiej performerce Marinie Abramović, izraelskiej artystce zajmującej się wideo i instalacjami Sigalit Landau, irańskiej artystce fotograficznej i filmowej Shirin Neshat oraz niemieckiej fotografce Katharinie Sieverding. Ich życiorysy były kształtowane przez konflikty społeczne, osobiste doświadczenia z wojną, przemocą i uciskiem, które przekształciły w sztukę. Środkiem wyrazu swoich działań uczyniły to, co najbardziej osobiste: własne ciała.

Film Evelyn Schels przedstawia cztery niezwykłe artystki, które pracują ze swoimi ciałami w bardzo radykalny, ale też bardzo odmienny sposób i czynią z nich narzędzie swojej sztuki. Marina Abramović, jedna z największych performerek naszych czasów, córka jugosłowiańskich partyzantów z czasów drugiej wojny światowej, wielokrotnie borykała się z przemocą, bólem i żalem, których pośrednio doświadczyła podczas wojen jugosłowiańskich. W jej performansach w drastyczny sposób uwidaczniają się granice i kruchość ciała. Shirin Neshat, wygnana Iranka i znana na całym świecie artystka fotograficzna i wideo, zajmuje się sprzecznościami wewnątrz islamskiego społeczeństwa i uważa kobiece ciało za pole bitwy dla ideologii politycznych. Niemiecka artystka fotograficzna Katharina Sieverding zajmuje się faszystowskimi strukturami od czasów nazistowskich po dzień dzisiejszy, a w swojej twórczości szczególny nacisk kładzie na autoportret jako jedną z najważniejszych form wyrazu fotografii. Wszystkie na różne sposoby stawiają ciało w centrum swojej sztuki. Prowokacyjnie i bezwzględnie przetwarzają swoje biograficzne rany, zastanawiając się nad rewolucją, wojną i polityczną niemocą.

Reżyserce Evelyn Schels udaje się zbliżyć do obecnych procesów twórczych swoich bohaterek. Film daje wgląd w pracę Mariny Abramović nad jej nowymi „projektami alabastrowymi”, przygotowywanymi przez artystkę na wystawę w Londynie.

Schels towarzyszy Shirin Neshat w misternym przygotowaniu portretu laureatki Pokojowej Nagrody Nobla Malali. Podróżuje z Sigalit Landau nad Morze Martwe i jest zaangażowana w tworzenie nowej instalacji wideo. Rzeźby wykonane z drutu kolczastego, poddane działaniu słonej wody, zamieniają się w krystaliczne, błyszczące artefakty. Wystawę „Solne lata” można było oglądać w 2019 roku w Museum der Moderne w Salzburgu. I wreszcie reżyserka jest obecna podczas przygotowań do dużego projektu Kathariny Sieverding w przestrzeni publicznej. Prowokacyjne prace fotograficzne Sieverding rozciągają się na dworcu kolejowym w Düsseldorfie na długości 200 metrów.