Aktualnie jesteś: Otwarty Uniwersytet Poszukiwań / Kursy wiodące / Stulecie aktorów. Sztuka aktorska w teatrze Zachodu między XIX a XXI wiekiem
„Prawdziwi uczniowie nigdy nie są uczniami”. Jewgienij Wachtangow i Michaił Czechow wobec Stanisławskiego
Wykład dr hab. Katarzyny Osińskiej w ramach OUP
17/01/2014 {piątek} 18:00
Sala Kinowa
Wstęp wolny
Wykład zostanie poświęcony kwestii twórczej interpretacji doświadczeń Stanisławskiego w pracy z aktorem dokonanej przez jego wychowanków. „Prawdziwi uczniowie nigdy nie są uczniami” – pisał Jerzy Grotowski w swojej Odpowiedzi Stanisławskiemu, przywołując przypadek Wachtangowa. Grotowski uważał, że „odchylenie” wobec „systemu” Stanisławskiego dokonane przez Wachtangowa w Księżniczce Turandot spotkało się z całkowitą akceptacją samego Stanisławskiego. W świetle dokumentów, opublikowanych wiele lat po powstaniu tekstu Grotowskiego, nie jest to wcale oczywiste. Jednak nie w tym rzecz, by rewidować dziś osobiste relacje Stanisławskiego i jego uczniów, lecz by przyjrzeć się, na czym polegały owe „odchylenia”: w jaki sposób Jewgienij Wachtangow i Michaił Czechow przyswajali dorobek swego Mistrza, jak go interpretowali, i jak znajdowali własną metodę/metody, dzięki którym sami stali się prekursorami dla następnych pokoleń.
Katarzyna Osińska – dr hab., profesor w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk (Warszawa). Zajmuje się teatrem rosyjskim XX wieku, szczególnie jego nurtem studyjnym i laboratoryjnym, widowiskami masowymi, związkami teatru ze sztukami plastycznymi. Interesuje się problematyką transferu kulturowego w odniesieniu do związków rosyjsko-hiszpańskich (w tym tematem obecności Don Kichota w Rosji). Jako krytyk obserwuje nowe zjawiska teatralne. Najważniejsze publikacje książkowe:Leksykon teatru rosyjskiego XX wieku (Warszawa 1997), Klasztory i laboratoria. Rosyjskie studia teatralne: Stanisławski, Meyerhold, Sulerżycki, Wachtangow (Gdańsk 2003), Jewgienij Wachtangow – co zostaje po artyście teatru? (Wrocław 2008; redakcja, wstęp, kronika), Teatr rosyjski XX wieku wobec tradycji. Kontynuacje, zerwania, transformacje (Gdańsk 2009). Publikowała w czasopismach naukowych i tomach zbiorowych w Polsce, Rosji, Bułgarii, Francji, na Węgrzech, a także w polskich i rosyjskich czasopismach literackich i teatralnych, m.in.: „Dialog”, „Didaskalia”, „Literatura na Świecie”, „Teatr”, „Tieatr” (Moskwa), „Petersburskij tieatralnyj żurnał”, „Voprosy tieatra / Prosceanium” i in. Uczestniczyła (jako kuratorka) w programach prezentujących polski teatr za granicą: „Dni Tadeusza Kantora w Moskwie” (2005), „Polski Teatr w Moskwie” (2011), „South/East Partnership. Madryt – Warszawa/Wrocław – Moskwa” (2011). Uczestniczka debat na temat miejsca historii i pamięci w teatrze polskim i rosyjskim. Ostatnio organizowała konferencję poświęconą Konstantinowi Stanisławskiemu w stupięćdziesięciolecie urodzin (w dniach 27–29 maja 2013 w Warszawie w ramach festiwalu „DA!DA!DA!”). Wykłada historię teatru rosyjskiego na Akademii Teatralnej w Warszawie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.