Dwuznacznie, cynicznie i poważnie

Arti Grabowski (właśc. Artur Grabowski) urodził się w 1977 roku w Dąbrowie Górniczej. Artysta interdyscyplinarny: malarz, rzeźbiarz, aktor, performer. Zrealizował ponad trzysta akcji wystawianych na festiwalach sztuki performance, przeglądach sztuki wideo na całym świecie. Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Adiunkt w Pracowni Sztuki Performance na Wydziale Intermedia (ASP w Krakowie). Były aktor Teatru Porywacze Ciał. Członek krakowskiego Stowarzyszenia Fort Sztuki i Rady Programowej Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Kurator i współorganizator wielu Międzynarodowych Festiwali Sztuki Performance i Akcji w Polsce. Zakładał pierwsze sejmiki i parlamenty młodzieżowe w Polsce i na Ukrainie, grał na perkusji, prezes Klubu Sportowego, maratończyk. Członek kilku wspólnot efemerycznych (IAMESH, NONGRATA), performatywne zwierzę, uodpornione szczepionką absurdu, dystansu i entuzjazmu. Bywa nieobliczalny, ale częściej daje się poznać jako ten o gołębim sercu. Jego twórczość epatuje chwiejną dawką emocji: bawi, przeraża, zaskakuje, ale nigdy nie nudzi. Bywa bezkompromisowy zarówno względem siebie, jak i publiczności, czego dowodem może być udokumentowana kolekcja kontuzji.

Więcej informacji: www.arti.asp.krakow.pl

Teatr Porywacze Ciał to zdaniem krytyków jedna z najciekawszych niezależnych grup teatralnych w Polsce. Zespół założyli w 1992 roku Katarzyna Pawłowska i Maciej Adamczyk. W swoich autorskich spektaklach twórcy mierzą się z mitami pop kultury, kpią z nich, przedrzeźniają je, a jednocześnie pokazują, jak dalece są przez nie ukształtowani. Z dużą swobodą poruszają się we współczesnej przestrzeni kulturowej, cytują, komentują, przetwarzają obrazy i wątki zaczerpnięte z innych dziedzin sztuki. Zespół od początku działalności podjął próbę czytania nowej rzeczywistości, a jego sposób funkcjonowania jest rezultatem świadomej decyzji o programowo indywidualnym, niepowtarzającym znanych wzorów charakterze twórczości. Teatr wykorzystuje możliwości poetyki teatru alternatywnego, nie podkreśla jednak swojego alternatywnego rodowodu. Tworzą go zawodowi aktorzy, którzy wybrali pracę w teatrze nieinstytucjonalnym. Sami piszą scenariusze, tworzą scenografię, reżyserują, grają na scenie. Teatr Porywacze Ciał zrywa z dziedzictwem neoawangardy: z mitem kontestatorstwa, z utopią naprawy świata, z przebrzmiałą estetyką. Tworzy własny język teatralny, własny styl w oparciu o estetykę postmodernistyczną. Artyści świadomie posługują się w swoich spektaklach strategią parodii i pastiszu.

Każde przedstawienie jest wynikiem nowej sytuacji, inspiracji, pomysłów. W spektaklach twórcy testują różne formy i konwencje teatralne, wykorzystują stylistykę wodewilu, kabaretu, happeningu i sztuki performance, balansują między bezpośredniością psychodramy a dystansem metafory. Teatr Porywacze Ciał buduje w swoich spektaklach nastrój prowokacji myślowej, językowej i formalnej. Tropi „mitologie codzienne”, które wytworzyło i wciąż na nowo tworzy współczesne społeczeństwo konsumpcyjne. Swoimi przedstawieniami dają wyraz istnienia kultury karnawałowej, którą cechuje pluralizm przekonań, stylów życia, form zachowań i zarazem zachwianie uniwersalnych wartości.

Nazwa Teatru pochodzi od nakręconego w 1956 roku filmu Dona Siegela Inwazja porywaczy ciał, w którym ludzi zastępowały podrzucone przez kosmitów bezduszne kopie człowieka. Objawy zaniku uczuć posiadają bohaterowie spektakli Porywaczy Ciał.

Do tej pory zespół zrealizował 27 spektakli, m.in.: Stand Up (monodram Macieja Adamczyka, 2016), Szyszynka (2015), Hultaje (widowisko plenerowe, 2014), Partytury rzeczywistości (2013), Zapis automatyczny (monodram Macieja Adamczyka, 2012), Inwazja według Porywaczy Ciał (2010), Parada śmiesznych twarzy i Rekord (widowiska plenerowe, 2003), Technologia sukcesu (1998), Minimal (1997), Świnie (1995), I Love You (1993) i Psy (1993).

Więcej informacji: http://www.porywaczecial.art.pl/

Maciej Adamczyk jest absolwentem PWST we Wrocławiu. Aktor, reżyser i dramaturg z wieloletnim doświadczeniem w prowadzeniu zajęć aktorskich i teatralnych (projekty edukacyjne w Polsce i Europie). Współtwórca Teatru Porywacze Ciał. Współpracował z: Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatrem Wybrzeże w Gdańsku i Teatrem Współczesnym w Radomiu. Laureat następujących wyróżnień: Najlepsza rola męska na 48 Hour Film Project Warsaw za rolę w filmie Film o bieganiu, Grand Prix za rolę w spektaklu Zapis automatyczny podczas X Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie, Grand Prix za rolę w spektaklu VERY podczas V Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie, Najlepsza rola męska w spektaklu Tajemnica wg Gombrowicza na Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu, Najlepsza rola męska w spektaklu Wyrzeczenie na Targach Nowej Dramaturgii w Radomiu.

Katarzyna Pawłowska jest aktorką, absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (Wydział Zamiejscowy we Wrocławiu); reżyserka, współtwórczyni niezależnego, wielokrotnie nagradzanego w kraju i za granicą Teatru Porywacze Ciał z Poznania. Od przeszło dwudziestu lat prowadzi warsztaty aktorskie oparte na autorskim, wypracowanym przez lata praktyki (i sprawdzonym) programie.

W 2013 roku założyła Studio Osobowości Teatru Porywacze Ciał w Poznaniu, gdzie w kameralnym gronie pracuje nad rozwojem osobowości uczestników w różnym wieku i na różnych poziomach umiejętności aktorskich. Podejmuje współpracę zarówno z artystami profesjonalnymi, jak i amatorami. W 2015 roku została zaproszona do projektu Śląskie Laboratorium Pedagogiki Teatru, gdzie według autorskiego scenariusza napisanego na podstawie historii uczestników projektu, wyreżyserowała spektakl Dextral.