Genesis

„Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta”, (Rdz. 2,2–23).

Utrwalona w kulturze, biblijna opowieść o powstaniu kobiety wyraźnie przyznaje jej drugie miejsce. Ewa pojawia się po Adamie, formuje się z jego ciała. Choć miało to świadczyć przede wszystkim o bliskości i pokrewieństwie obu istot, przez wieki społeczna rola kobiet uparcie utożsamiana była z podległością, posłuszeństwem i rezygnacją z tego, co indywidualne. Niestety dzisiaj również świat kobiet, zarówno ten wewnętrzny (dotyczący zainteresowań, potrzeb, aspiracji), jak i zewnętrzny (usankcjonowany prawnie), wciąż usiłują zdominować mężczyźni.

Dlatego wychodzimy z propozycją nowego mitu. Oto Genesis napisana przez kobiety. Nowa, symboliczna przypowieść o powstaniu kobiecej podmiotowości i siły, skupiająca się na naszej mądrości, potrzebie wolności i harmonii. Piękna i pełna emocji, choć bez żeber, raju i Adama.

Jesteśmy z Ukrainy. Z racji wojny wywołanej przez rosyjską agresję na nasz kraj, ojczyzna jawi się nam z jednej strony jako nierealna, wręcz wyobrażona przestrzeń tego, co być może już nigdy nie wróci, z drugiej jako zbiór konkretnych wizualnych symboli i obrazów, które chcemy ocalić i utrwalić. Nasz krąg kulturowy będzie naszym punktem odniesienia w pracy artystycznej. W nowym Genesis być może znajdzie się morski krajobraz Odessy, może surowa i poszarpana krymska góra, może fragment brukowanej ulicy w Kijowie, zapamiętana gdzieś melodia, ludowa lalka motanka.

To nie kobiety wywołały tę wojnę, ale wojna napisała kobietom specyficzną rolę. To, jak bardzo są heroiczne, trzymając w rękach swoje dzieci, prowadząc swoje domy, jest trudne do wyobrażenia. Chcemy się do tego odnieść i przeciwstawić niszczycielskiej sile konfliktu. Chcemy stworzyć opowieść o kobietach, która daje im nadzieję. Opowieść o mocy stwarzania, nowym początku.

Pochodzimy z dwóch różnych miast — Kijowa i Odessy. Po raz pierwszy spotkałyśmy się w Polsce. Razem pracowałyśmy nad performansem „Try Walking in my Shows”, a także spektaklem „Ćwiczenia z dyplomacji”, który zrobiłyśmy razem z Teatrem Usta Usta Republika z Poznania. Tam poznałyśmy Ewę, która będzie nam towarzyszyć w pracy teatralnej.