Moje dziecko jest jak pingwin

„Moje dziecko jest jak pingwin” to opowieść o tym, jak wygląda zwykłe życie matki dorosłego już mężczyzny, który nigdy nie będzie w pełni samodzielny.

Syn jest w spektrum autyzmu i długo radził sobie całkiem dobrze, ale podczas pandemii odczuł wszystkie lęki po wielokroć. W tym okresie w jego rozwoju nastąpił znaczący regres. To również czas, w którym całkowicie zmieniło się życie głównej bohaterki.

Czytanie mówi o problemach, z jakimi borykają się rodzice dzieci z diagnozą spektrum autyzmu, a także o tym, jak w Polsce wygląda sytuacja osób dorosłych w spektrum połączonym z innymi dysfunkcjami, powodującymi niesamodzielność.

To również historia o tym, jak z chwilą diagnozy dziecka jego rodzice tracą swoje własne życie, marzenia, aspiracje i pragnienia. Praca na etat staje się wówczas upragnioną ucieczką, a wspólna kawa w pokoju socjalnym – wyczekiwanym wydarzeniem.

„Moje dziecko jest jak pingwin” opowiada także o tym, jak ważne jest ocalenie cząstki świata, który należy tylko do nas.