Oczy matki

Spektakl w reż. Marty Kowalskiej, Ady Tabisz, Vitala Ione i Mateusza Przyłęckiego w ramach przeglądu „Bohater.dok”

śr. 20/10/2021, 19:00
Wrocław, Biskupin, Ośrodek Działań Twórczych Światowid, ul. Stefanii Sempołowskiej 54a

Spektakl w ramach przeglądu „Bohater.dok” realizowanego z okazji Roku Różewicza
Wstęp wolny
Dla widzów od 15 r.ż.
Czas trwania: ok. 45 min

 

Oczy matki
Fot. Jakub Tabisz

Oczy matki wszystko widzące patrzą na urodziny, patrzą przez całe życie i patrzą po śmierci z „tamtego świata”. Nawet jeśli syn zmieniony został w maszynę do zabijania albo zwierzę mordercę, oczy matki patrzą na niego z miłością… patrzą. / Tadeusz Różewicz, „Matka odchodzi”

Tadeusz Różewicz, kiedy jego matka jeszcze żyła, bał się powiedzieć jej, że jest Poetą. Kiedy umarła, napisał książkę o jej odejściu „Matka odchodzi” – pełną wierszy, wspomnień i miłości. Dopiero kiedy nasze Matki odchodzą, uświadamiamy sobie, czego o nich nie wiemy, o co chcielibyśmy zapytać, co chcielibyśmy im powiedzieć. Za co dziękować, a za co wręcz przeciwnie…

Kiedy matka odwróci oczy od swojego dziecka, dziecko zaczyna błądzić i ginie w świecie pozbawionym miłości i ciepła. / Tadeusz Różewicz, „Matka odchodzi”

Oczy matki to zwierciadło, w którym przeglądamy się całe życie nieświadomie. Jako dzieci szukamy w nich bliskości i akceptacji. Podczas dorastania dostrzegamy w nich niespełnione oczekiwania i wady. Schematy, których nienawidzimy, słowa, których nie chcemy słyszeć. Aż wreszcie jako dorośli odnajdujemy samych siebie.

„Oczy matki” to dokumentalny spektakl performatywny zainspirowany twórczością Tadeusza Różewicza i wspomnieniami o innych Matkach, które już odeszły.

Reżyseria i scenariusz: Marta Kowalska, Ada Tabisz, Vital Ione, Mateusz Przyłęcki

Fot. Archiwum prywatneMarta Kowalska jest gdynianką, miłośniczką ludowych baśni i bałtyckich fal. Studiowała architekturę w Glasgow i w Artes Liberales w Warszawie. Miłośniczka wysp i czujna obserwatorka tamtejszych mikroświatów. Producentka filmowa i teatralna, dokumentalistka, krytyczka architektury, instruktorka warsztatów pisania dla osób w kryzysie. Od najmłodszych lat zaangażowana w przeróżne aktywności teatralne, filmowe i animację społeczno-kulturalną. Założycielka kolektywu artystycznego Burza. Nie umie pisać o sobie.

Fot. Grzegorz Gołębiowski

Ada Tabisz jest reżyserką, animatorką, działaczką społeczną, producentką. Studentka V roku reżyserii teatru lalek na Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie filia we Wrocławiu, (w tym jeden rok na Wydziale Teatralnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze). Jej spektakl „nie-walentynki” został nagrodzony honorowym wyróżnieniem na 10. Forum Młodej Reżyserii. Spektakl „Hercia” zdobył II nagrodę na Sopockich Konsekwencjach Teatralnych w 2019, natomiast „RYSZ///ARD” prezentowany był na 23. Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku w nurcie OFF. Asystentka reżysera Marcina Libera przy spektaklu dla dzieci „Motyl” we Wrocławskim Teatrze Lalek oraz „Planeta małp” w Teatrze Polskim w Podziemiu. Od 2018 zaangażowana we współtworzenie „Teatru na faktach” (jednego z głównych programów Instytutu Grotowskiego). W ramach jego działalności tworzyła oraz współtworzyła cztery spektakle dokumentalne: „Hercia”, „Zjemy wasze dzieci. Z cebulą” (nagroda na XX Festiwalu Teatralnym „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu, nagroda WARTO przyznawana przez wrocławską „Gazetę Wyborczą”), „Matki wyklęte” (prezentowane na 11. Forum Młodej Reżyserii), „Oczy matki” (w ramach projektu „Bohater.dok” realizowanego z okazji obchodów Roku Różewicza). Od lat zaangażowana w działalność kulturalną Wrocławia, pracowniczka działu programowego Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 w obszarze sztuk performatywnych oraz literatury. Instruktorka licznych warsztatów teatralnych dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Pasjonatka fotografii teatralnej. Obecnie koordynatorka pracy artystycznej w Teatrze Polskim w Podziemiu.

Fot. Archiwum prywatneVital Ione urodził się w Mohylewie na wschodniej Białorusi. W 1998 został laureatem Olimpiady dla abiturientów i został przyjęty na Białoruski Uniwersytet Państwowy bez egzaminów (Wydział Filozofii i Nauk Społecznych, specjalizacja: komunikacje społeczne). W 2009 obronił pracę doktorską w Instytucie Filozofii Narodowej Akademii Nauk Białorusi. Pracował jako m.in. w Mohylewskim Państwowym Uniwersytecie Przemysłu Spożywczego (Wydział Nauk Humanistycznych), Mohylewskim Państwowym Uniwersytecie im. A. A. Kuleszowa (Wydział Filozofii), Połockim Uniwersytecie Państwowym (Wydział Nauk Społecznych i Humanitarnych). W listopadzie 2016 zaczął pracować nad habilitacją na temat „Ewolucja dyskursu mitologicznego i imitacyjnego w religijnych tekstach «naukowych» kościołów XIX i XX wieku” w Białoruskim Uniwersytecie Państwowym (Wydział Filozofii Kultury). W lipcu 2017 przyjechał do Polski.

Fot. Archiwum prywatneMateusz Przyłęcki jest absolwentem Wydziału Aktorskiego (2001) i Wydziału Reżyserii Dramatu (2009) Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych). Reżyserował spektakle m. in. w Teatrze Współczesnym i Teatrze Kana w Szczecinie, Teatrze Ludowym i Teatrze Figur w Krakowie, Teatrze Pinokio w Łodzi, Teatrze Dramatycznym w Białymstoku, Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu.

„Bohater.dok” to przegląd spektakli plenerowych (20–22/10/2021), które powstały z okazji Roku Różewicza 2021. Za pomocą metod teatru dokumentalnego twórcy starają się zbudować portret dzisiejszego „everymana”. Na podstawie wywiadów, badań terenowych i pracy dramaturgicznej powstały przedstawienia twórczo nawiązujące do dzieł Tadeusza Różewicza i Różewiczowskiego bohatera. To opowieści o nas samych, wrocławianach, snute w okolicach miejsc, w których mieszkał Tadeusz Różewicz: bloku na ul. Glinianej 55, kamienicy na ul. Januszowickiej 13, willi na ul. Promień 16.

Przegląd jest częścią rozpoczętego w 2018 roku projektu „Teatr na faktach”.

Tadeusz Różewicz (1921–2014) był poetą, dramatopisarzem, prozaikiem, scenarzystą filmowym. Radomszczanin, gliwiczanin i wrocławianin. Mieszkał we Wrocławiu, po ostatniej przeprowadzce, w willi na ul. Promień 16, ok. 600 metrów od Ośrodka Działań Twórczych Światowid.

Różewicz to jeden z najwszechstronniejszych i najbardziej twórczych kontynuatorów europejskiej awangardy literackiej, twórca własnej poetyki, inicjator teatru absurdu. Laureat wielu wyróżnień literackich, m.in. Nagrody Literackiej Nike (za tom „Matka odchodzi”), Europejskiej Nagrody Literackiej, wielokrotnie wymieniany jako kandydat do Nagrody Nobla. Podczas wojny walczył w oddziałach leśnych Armii Krajowej, odznaczony Krzyżem Armii Krajowej i Medalem Wojska Polskiego. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktor honoris causa wielu polskich uczelni. Najchętniej tłumaczony polski poeta (jego utwory zostały przełożone na ponad 50 języków).

Mąż Wiesławy, z którą spędził 75 lat; brat reżysera filmowego Stanisława i poety Janusza; ojciec, dziadek i pradziadek. Zakochany w Karkonoszach – zgodnie ze swoją ostatnią wolą spoczął obok świątyni Wang w Karpaczu.

bohater-dok_logotypy

Galeria zdjęć