Dyskusja | W ramach IV Festiwalu Teatru na Faktach „Atypowo”
niedz. 29.06.2025, 20:30
Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego
Transmisja online na profilu Instytutu Grotowskiego na Facebooku
Wstęp wolny
Z tłumaczeniem na PJM, z pętlą indukcyjną, z audiowstępem
Dyskusja dostępna w obszarze poruszania się. W czasie Festiwalu zapewniamy udogodnienia w obszarze czucia – na miejscu będzie można skorzystać z pokoju wyciszenia oraz słuchawek wyciszających. Na widowni będą sektory miejsc z większym dystansem między krzesłami.
Prowadzenie Violetta Nowakowska
Goście i gościnie Alina Kostiukova, Monika Popiel, Jan Sarata, Alina Sarnacka, Rimma Tyshkevych
Wstyd to jedno z najmocniejszych uczuć, którym kieruje się człowiek. Podczas tej dyskusji skupimy się na historiach o wstydzie, o jego ukrywaniu i przezwyciężaniu. Rozmowa będzie również dotyczyć sposobów opowiadania o tym, co wywołuje nasz wstyd i jak przetransformować to uczucie, by stało się twórcze i motywowało do działania.
W dyskusji będą uczestniczyć twórcy i twórczynie dokumentalnych czytań performatywnych prezentowanych w finale konkursu
Violetta Nowakowska jest wrocławską dziennikarką, pisarką i publicystką. W latach 90. prowadziła audycje radiowe – „Wrocławskie Rozmowy Kulturalne“ oraz programy dla najmłodszych, w których propagowała czytelnictwo. Wielokrotna laureatka Ogólnopolskich Konkursów Literackich. W publikacjach prasowych niezmiennie zainteresowana tematami społecznymi. Autorka kilku książek dla dzieci, m.in. „Jestem Jonatan” (2004) i „Siedem smoków głównych” (2025) oraz kilkunastu dla dorosłych, m.in. „Tak kochają lemury” (2014), „Węgrów. Historia obecności” (2018), „Nie ma takich kobiet” (2020). Jej niedawno wydana książka – „(Nie) jestem gejem” (2024) rozpoczyna cykl reportaży o miłości osób homonormatywnych pt. „Wstyd polski”.
Alina Kostiukova jest aktorką teatralną i filmową, reżyserką, pedagożką, założycielką laboratorium archetypów „The Game of Archetypes”. Przed atakiem Rosji na Ukrainę, występowała w filmach realizowanych w Ukrainie i prowadziła tam treningi aktorskie.
Od początku wojny rozwija aktywną działalność teatralną w Niemczech (m.in. w Augsburgu, Mannheim, Berlinie, Monachium, Düsseldorfie), gdzie występuje jako aktorka, reżyserka i autorka. Współpracuje z takimi teatrami jak Münchner Kammerspiele czy Nationaltheater Mannheim. Obecnie pracuje nad spektaklem „List do przyszłego męża” w Warszawie.
Monika Popiel jest artystką sztuk wizualnych i performatywnych, projektantką elektroniki i programistką. Ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie oraz na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Gdańskiej. Tworzy interdyscyplinarne prace, które łączą dokumentalną pracę terenową, sztuki performatywne (ze szczególnym uwzględnieniem pracy somatycznej i choreograficznej), sztuki wizualne (tkanina artystyczna) oraz creative coding. Dzięki rocznym stypendiom (stypendium artystyczne m.st. Warszawy, 2022; rezydencja „Fresh A.I.R” w Berlinie, 2025) rozwija badawcze aspekty swojej pracy, koncentrując się na pogłębionej pracy z somatyką i interocepcją.
Jan Sarata jest tancerzem, aktorem i performerem specjalizującym się w eksploracji fizyczności i wyrazu cielesnego. Student Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie na kierunku Aktorstwo Teatru Tańca. Ukończył również kursy takie jak Aktorstwo w Metodzie Meisnera (Laboratorium Meisnera, Warszawa), Choreografia eksperymentalna (Centrum w Ruchu, Warszawa) oraz kurs teatru dokumentalnego Teatru na Faktach (Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław). Na jego praktykę artystyczną składają się zarówno role teatralne, jak i doświadczenie w różnorodnych technikach tańca, m.in. Gaga, Dynamic Phrasing, Fighting Monkey, voguing, house oraz polska technika tańca współczesnego. Jego twórczość jest głęboko zakorzeniona w improwizacji i badaniu obecności scenicznej, co znajduje wyraz w autorskich projektach choreograficznych takich jak „Gloria” czy „It’s Just a Burning Memory”. Współpracuje z wieloma teatrami i artystami, m.in. Teatrem KTO w Krakowie, Teatrem Rozbark w Bytomiu, oraz Nowszym Teatrem w Łodzi. Obecnie mieszka w Warszawie.
Rimma Tyshkevych jest ukraińską aktorką teatralną i filmową, pochodzącą z Kijowa. Absolwentka Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Teatru, Kina i Telewizji im. Iwana Karpenki-Karego. W Ukrainie pracowała w Kijowskim Wolnym Teatrze, a także wystąpiła w wielu filmach i serialach. Po wybuchu wojny przyjechała do Poznania, gdzie współpracowała z Teatrem Usta Usta Republika. Odbyła rezydencje artystyczne: we Wrocławiu, w Instytucie Grotowskiego w ramach przeglądu „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych” (2023), a także w Warszawie – w Teatrze Powszechnym oraz w Nowym Teatrze (2024). Zagrała postać Matki w filmie fabularnym „Ludzie” w reż. Macieja Ślesickiego i Filipa Hilleslanda.