Warsztaty prof. Siergieja Czerkasskiego dla grupy roboczej w ramach OUP

22/03/2014 {sobota}
Sala Teatru Laboratorium

Warsztaty poświęcone zagadnieniu prób w późnej wersji systemu Stanisławskiego. Główne odkrycia dokonane w latach trzydziestych – metoda działań fizycznych (psychofizycznych) i metoda etiudy – zostaną przedstawione na przykładzie etiud i improwizacji opartych na Mewie. Omówione zostaną różne rodzaje etiud, praktyka i filozofia metody etiudy oraz metoda analizy działań.

Uprzejmie prosimy uczestników o ponowne przeczytanie Mewy i przyniesienie tekstu sztuki w języku angielskim i w języku polskim

Siergiej Czerkasski – reżyser teatralny i nauczyciel akademicki, profesor Państwowej Akademii Sztuk Teatralnych w Sankt Petersburgu (powstałej w 1779 roku), w której jest kierownikiem Studia Aktorskiego. Jego praca kandydacka dotyczyła kształcenia reżyserów w rosyjskich szkołach teatralnych. Doktorat poświęcił liniom sukcesji koncepcji Stanisławskiego w teatrze międzynarodowym XX wieku (Stanisławski – Bolesławski – metoda Stanisławskiego).
Studenci prof. Czerkasskiego są laureatami wielu nagród aktorskich i reżyserskich, m.in. Złotej Maski (najbardziej prestiżowej państwowej nagrody teatralnej w Rosji). Wielu z nich pracuje w czołowych rosyjskich zespołach teatralnych, m.in. Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym, Teatrze na Tagance i Lenkomie w Moskwie oraz Teatrze Małym, Teatrze Aleksandryjskim, Teatrze Komedii im. Nikołaja Akimowa i Domu Bałtyckim w Sankt Petersburgu.
Jego praktyczna praca ze studentami zyskała szerokie uznanie nie tylko w Rosji, ale także w ponad trzydziestu szkołach teatralnych na świecie. Wyreżyserował za granicą m.in. Wielką Katarzynę George’a B. Shawa iPolowanie na kaczki Aleksandra Wampiłowa (RADA), Rewizora Nikołaja Gogola (Teatr Państwowy w Rumunii) oraz Bieg Michaiła Bułhakowa (NIDA, Australia).
Jest autorem książek: Stanisławski i joga, Walentyn Smyszlajew – aktor, reżyser i pedagog oraz Szkoła Reżyserii Sulimowa, które składają się na swoistą trylogię przedstawiającą jego zawodowe „drzewo genealogiczne”, sięgające od Konstantego Stanisławskiego, przez Aleksandra Smyszlajewa (członka Pierwszego Moskiewskiego Akademickiego Teatru Artystycznego, reżysera Hamleta wraz z Michaiłem Czechowem), do Vladimira Sulimowa (jednego z czołowych profesorów reżyserii Państwowej Akademii Sztuki Teatralnej w Sankt Petersburgu w drugiej połowie XX wieku).